Vandaag neem ik jullie even mee in de tijd, naar het academiejaar 2007-2008. Ik had net een diploma behaald en twijfelde of ik al zou gaan werken of nog verder zou studeren. Na niet zo heel lang beraad en een positieve toegangsproef besloot ik het grotewerkmensenbestaan nog even uit te stellen en er nog een jaar journalistiek tegenaan te gooien.
Alle inschrijvingsmodaliteiten werden geregeld, mijn oude kot werd opgezegd en een nieuw appartement werd gevonden. Een mooier uitzicht over Brussel kon ik me op dat moment niet inbeelden, daar aan het einde van de Dansaertstraat.
Dat uitzicht was zelfs zo mooi dat het me een prijs bij FM Brussel opleverde: een t-shirt, een kort radio-interview én een week lang achtergrond van de FM Brussel-website, joehoe! Wat een knalstart van die journalistieke carrière zeg.
Maar ook al roept deze foto mooie herinneringen op en heeft hij jaren dienst gedaan op mijn eigen bureaublad, toch hangt er ook dat vreemde ‘oei, journalistiek blijkt helemaal anders dan ik dacht’-kantje aan. En een beetje ‘oei, een appartement delen is precies toch iets anders dan alleen op kot gaan’, dat ook.
En zo werd 2007-2008 een extreem leerrijk jaar. Van de cursusinhoud in de richting journalistiek herinner ik me niet bijster veel meer, buiten het feit dat we een blog moesten onderhouden en dat ik daar een soortement boterham-krantfoto voor maakte. Geen idee of ik die boterham nadien nog heb opgegeten, eigenlijk.
Leerrijk was het toen zeker, maar lastig ook. Zoals nu, eerlijk gezegd. Toen kriebelde het halverwege het academiejaar heel erg om de opleiding stop te zetten en te gaan werken, want die journalistiek bleek een harde stiel waar een zacht ei als ik stevig uit de hoek zou moeten komen om te overleven. Mijn oprechte dank gaat trouwens nog steeds uit naar Peter Vandermeersch, die ons toen als Marketeer van het Jaar kwam uitleggen dat een journalist in de eerste plaats kranten moet verkopen en mij middels die uiteenzetting het licht heeft doen zien. Wie Julie ooit al eens iets heeft zien proberen verkopen, begrijpt het bij deze helemaal.
Uiteindelijk heb ik doorgezet en heb ik de eindmeet gehaald, met een stage bij Radio 1 en een masterproef (begot!) als bescheiden hoogtepunten. Laat ik vandaag, op momenten dat ik twijfel of ik wel de juiste richting uitga, dus maar gewoon denken aan het plezier dat ik toen had met het schrijven van een werkstuk over de berichtgeving rond B-H-V (nogmaals begot!). Dat de rest van de opleiding me wat tegenzat en dat ik geen zin had om respondenten de pieren uit de neus te halen, laat ik gemakshalve even buiten beschouwing. Alles is toen uiteindelijk goed gekomen, ook al heeft het me toen – net als afgelopen jaar – een aantal slapeloze nachten opgeleverd.
Laat ik dus maar gewoon lekker voortdoen waarmee ik bezig ben. En als ik dan uiteindelijk over de finish strompel, zet ik keihard dit prentje op mijn uitnodiging, moeha!
0 Comments