Meer dan ooit brengen we met z'n allen tijd thuis door, de ene dag al harmonieuzer dan de andere. Menig slaapkamer of washok is omgevormd tot bureau, een boodschappenrondje naar de supermarkt voelt als een heuse uitstap en bakjes afhaaleten markeren het begin van alweer een spannend weekend. Een stramien dat zich opnieuw en opnieuw herhaalt, tot aan een volgende versoepeling.
Ik heb het al een paar keer gehoord in mijn omgeving: de coronacrisis zet mensen aan het denken over hun job. Waar in pre-pandemische tijden hobby's en 'buitenschoolse activiteiten' nog voor tegengewicht voor professionele bezigheden zorgden, schiet daar in coronatijden bitter weinig van over. Als je dagen grotendeels bestaan uit opstaan-werken-eten-slapen, is het niet meer dan logisch dat je het werkgedeelte eens onder de loep neemt. En jawel hoor, ik doe lustig mee.
 |
| Kranen van Antwerpen |
Of je het nu wil of niet, je zal je nog enige tijd moeten bezighouden binnen de grenzen van het Koninkrijk België. Tenzij je een geldige reden hebt voor een buitenlandse verplaatsing natuurlijk, maar ik reken mezelf alvast niet tot die categorie. Nu, ik vind dat absoluut niet erg omdat ik niet in een grensgebied woon en in elke windrichting best wat kilometers kan rijden voor ik aan het einde van het territorium kom (ik moet dan altijd denken aan dat moment in The Truman Show waar het personage van Jim Carrey het einde van het decor bereikt, zo voelt het hier soms ook).
Ik had ze al meermaals zien passeren, de idyllische winterbeelden van jan en alleman die naar de Hoge Venen of Ardennen waren afgezakt voor een portie sneeuw. Een prima plan in een jaar zonder skivakantie, behalve dat het absoluut afgeraden was om er tijdens een weekend heen te trekken. Heel terecht trouwens, want drukte opzoeken tijdens coronatijden: niet bepaald verstandig.
Het grote voordeel aan een blog is dat je door een uitgebreid archief kan bladeren om fijne momenten te herbeleven. Uiteraard is het geen toeval dat ik dat in coronatijden vaker doe dan vroeger, omdat het me keer op keer doet beseffen hoeveel mooie dingen (groot of klein, maakt niet uit) ik al heb kunnen beleven. Dat klinkt heel melig, maar het helpt me enorm om door de beperkingen van alledag heen te kijken.
Dat het een zomer van staycation en uitstappen in eigen land zou worden, is intussen wel duidelijk. Ik doe naar goede gewoonte vrolijk mee (met mijn rubriek 'Belgique, c'est chique' zelfs al voor de coronacrisis, trendsetter die ik ben ;-) ) en ben maar wat blij dat het sinds het begin van de lockdown meestal prima wandelweer was. De eerste weken hield ik me braaf onder de eigen kerktoren bezig, maar zodra niet-essentiële verplaatsingen terug mochten ben ik met plezier de ruimere regio ingedoken.
