In september trokken we een weekje richting Noord-Italië, naar Turijn en het Comomeer. Een zeer toffe en deugddoende vakantie waar ik al lang iets over wou schrijven, maar pas tijdens een verlengd weekend eind oktober aan toekom. Dat zegt veel over mijn najaar totnogtoe (was het bij jullie ook opeens zo druk?), maar die belevenissen giet ik wel eens in een andere blogpost.
Noord-Italië dus. Net als vorig jaar hebben we relatief laat beslist waarheen we zouden trekken, maar als je in september reist is dat doorgaans geen probleem. Ook dit jaar kozen we voor een autobestemming, wat net wat meer flexibiliteit, rust en vrijheid biedt dan een vliegvakantie. En 't is nog ecologischer ook!
Omdat we niet konden kiezen tussen een citytrip of een rustigere vakantie, hebben we de twee gecombineerd. Eerst een paar dagen city vibes in Turijn, daarna verpozen in Bellano aan het Comomeer. Hierdoor waren de heen- en terugrit ook iets gevarieerder, omdat je telkens andere landen aandoet. Tijdens de heenreis door Frankrijk hebben we een overnachting in Chambéry ingelast, omdat je anders wel héél lang moet rijden voor je in Turijn bent. Van het Comomeer terug naar België is iets korter, dat hebben we in één keer gedaan (het feit dat je thuis niet voor een bepaald uur moet inchecken helpt natuurlijk ook ;-))
TURIJN
 |
| Het dak van de voormalige FIAT-fabriek was jammer genoeg niet publiek toegankelijk, maar gelukkig kon je binnen nog wat authentieke elementen spotten. Zeer aangename toiletten trouwens! |
Turijn was aangenaam, Turijn was goed. De milde zon en 25 graden zorgden voor zalig citytrip- en terrasjesweer, zonder dat je je heel de tijd zorgen moet maken over paraplu's of warme truien voor 's avonds, iets wat ik in België toch wat gemist had. Ook de stedelijke buzz bleek ik behoorlijk gemist te hebben, al was ik na drie dagen alweer opgedraaid van al dat gewoel :-) Een restaurant zoeken (al dan niet met hulp van Tripadvisor en Google Maps), besluitloosheid bij het kiezen van een terras, te lang staan aanschuiven in de toeristenrij voor de Mole Antonelliana omdat we geen tickets op voorhand hadden gekocht,... alle clichés waren daar. Wat me ergens ook geruststelde: de wereld draait nog steeds vlotjes door.
 |
| Zeer mooi uitzicht vanop de Mole Antonelliana. Nog beter als je op voorhand tickets koopt ;-) |
 |
| Aperitivo all the way! |
COMOMEER
Drie dagen later sprongen we terug in onze voiture, verlieten we Turijn en snorden we dwars door de Povlakte richting Bellano bij het Comomeer.
Bij nader inzien was dit de bestemming die het meest 'deugd' deed en die we waarschijnlijk het meest nodig hadden, want pas hier daalden een zekere rust en vakantiegevoel over mij neer. Het mooie uitzicht vanop ons terras zat hier allicht voor iets tussen, net als het feit dat het Comomeer een pak toeristischer is dan de statige residentiële wijk waar we in Turijn verbleven. Soms heb ik gewoon een goede tourist trap nodig om me helemaal op vakantie te voelen ;-)
 |
| Dat terras, aaaaaahhhh... dé troef van het appartement! |
Niet dat we letterlijk van de ene toeristische valstrik in de andere zijn getuind hoor, maar klassiekers als bootje varen (uiteraard!), dorpjes langs het meer bezoeken en aperitieven op elk mogelijk terras zetten we met plezier op het menu. Meer moest dat echt niet zijn.
Er werd zelfs een heuse berg beklommen: de Monte Legnoncino! Deze kleine broer van de Monte Legnone leidt je naar een mooi panoramapunt op 1.714 meter hoogte, wat ik voor een doordeweekse dinsdag meer dan prima vond. Ik moet voor de volledigheid wel toegeven dat het vertrekpunt op 1.400 meter lag, waardoor het best meeviel met de te overbruggen hoogtemeters. 't Is vakantie voor iets he :-)
 |
| Water, bergen en devote zielen: Monte Legnoncino heeft het allemaal |
Op de terugweg door het machtige Zwitserland had ik een beetje spijt dat we maar een weekje Italië hadden uitgetrokken, maar anderzijds heb ik ook heel erg genoten van de kleine staycation die daarna nog volgde. Wat uitslapen, een beetje administratie op orde brengen, een paar terrasjes meepikken en de beste garnaalkroketten van Brussel proeven bij Fernand Obb Delicatessen: het perfecte einde van mijn verlof.
Net als vorige zomer bleek ik reizen meer gemist te hebben dan ik aanvankelijk besefte, waarschijnlijk omdat reizen niet meer zo evident is als vroeger en je niet zeker weet of je twee maanden later exact dezelfde activiteiten zou kunnen doen. Dat inzicht heeft me extra doen genieten van die week Italië en geeft me vooral veel zin om opnieuw meer mini-vakanties doorheen het jaar te houden. Omdat en zolang het kan.
Hier logeerden we:
Turijn
Bellano (Comomeer)
0 Comments