"Zo'n moeder-kindjesweekend, zou dat wat zijn?"
Een vraag die mijn broer en ik ons stelden toen we op zoek gingen naar een geschikt moederdagcadeau en verloren liepen tussen de bloemenabonnementen, concertickets en interieurstuks. Want dat hadden we toch allemaal al eens gegeven?
Dus boden we onszelf als cadeau aan, met de belofte dat we ergens in het najaar een weekendje weg zouden fiksen. Moeder en haar kinderen samen on the road, jiehaa.
Het werd begin oktober en het werd Dusseldorf. Zie ons eens blinken ;-)
Wat we daar zoal deden? Rondwandelen, koffie drinken en eens goed gaan eten. Of wat had je gedacht? ;-) Naar goede citytripgewoonte downloadde ik een stadswandeling die ons langs de Dusseldorfse highlights loodste, en die we dankzij het mooie weer vlotjes konden afwerken.
Ik wist eerlijk gezegd bitter weinig over Dusseldorf, buiten dat het een populaire bestemming voor vrijgezellenweekends is (bekend om z'n langste toog in het centrum) en dat het een stad van contrasten tussen oud en nieuw is. Die langste toog hebben enkel heel vluchtig bekeken (als de mama erbij is moet je je gedragen he), maar dat oud en nieuw hebben we langs alle kanten aanschouwd. Beviel ons prima!
Met stip op 1 als leukste attractie: de Rheinturm, met z'n mooie uitzicht over - jawel - de Rijn en het omringende Ruhrgebied. Altijd leuk als begrippen uit de aardrijkskundeles opeens concreet worden. Nog leuker als blijkt dat de toren niet alleen mooie panorama's, maar ook bier van 't vat in de aanbieding heeft. Yum.
Na ons bezoek aan de Rheinturm liepen we nog even verder langs het water, om de strakke gebouwen in de nieuwe stadswijk Medienhafen te aanschouwen. Heerlijk dat we heel de tijd blauwe lucht als achtergrond hadden, maakte het allemaal dat tikje mooier en aangenamer.
Uiteraard konden deze Gehry Bauten, ook wel gekend als de dansende gebouwen, niet ontbreken. Met de Rheinturm er nog vlotjes bijgekadreerd, alsof ie gebouwd werd voor de betere toeristenfoto.
Zoals ik zei is het in Dusseldorf modern én klassiek dat de klok slaat. Van dat laatste vond ik Schloss Benrath een mooi voorbeeld, zo'n 10 kilometer buiten het stadscentrum en de perfecte stop voor we terug naar huis reden. Een elegant gebouw met uitgestrekt park errond (deed me wat aan Tervuren denken): ideaal voor een kleine Sunday stroll. Een bezoek aan het gebouw zelf schijnt ook zeer de moeite te zijn, maar dat leek ons meer iets voor bij slecht weer. Zon, licht en warmte tanken, dat is wat we deden!
En o ja, eten en drinken hebben we uiteraard ook gedaan. Een weekend is natuurlijk maar kort, maar we zijn er toch in geslaagd zowel lokale kost als het betere Japanse werk naar binnen te smikkelen. Wist je dat Dusseldorf, na Londen en Parijs, de grootste Japanse gemeenschap buiten Japan telt? 6.500 Japanners: dat betekent een heuse wijk vol restaurants, hotels en supermarkten. Een dampende kom ramen kon dus niet ontbreken. Jammer dat Dusseldorf net te ver is om voor één avond op en af te rijden, anders zou ik er vaker mijn voeten onder tafel schuiven :-)
Een heerlijk deugddoend en zonnig weekend dus! De lat voor een volgend moederdagcadeau ligt nu wel hoog, maar we hebben ze met plezier op dat niveau gelegd. En anders zijn er nog altijd bloemenabonnementen ;-)
0 Comments