Pendelpret - deel 2

'De trein, altijd een beetje reizen.' Veel meer dan een holle slogan van de NMBS lijkt die uitdrukking niet, maar gezien mensen ze al jaren in de mond nemen moet er ongetwijfeld toch een grond van waarheid inzitten. Zeker in de zomer. Julie, inmiddels een ervaren treinreizigster, nam de proef op de som.

Les 1: in de late lente en vroege zomer vormen treincoupés een parade van melkwitte benen. Wanneer bij de eerste zonnestralen de broekspijpen opgerold en de rokjes uit de kast gehaald worden, heeft menig velleken nog wat daglicht nodig om helemaal in de plooi te komen. Medio augustus blijkt dat euvel doorgaans volledig weggewerkt, behalve bij die paar koppigaards die nog niet op vakantie zijn geweest. Les voor mezelf: draag een lange broek als ge de trein neemt.

© vmma

Les 2: hoe vroeger het pendeltijdstip, hoe groter de tristesse. Dat geldt zowel tijdens de heen- als de terugreis. Eerst dacht ik dat die vaststelling volledig aan mezelf en mijn onvermogen tot ochtendmensheid lag, maar ik zat ernaast. De vroege pendelaars lijken echt triester en norser, genre ambtenaar die uitkijkt naar het prepensioen en in afwachting daarvan al veertig jaar lang dezelfde trein neemt, daar steeds met de veertig jaar oude aktetas op schoot in dezelfde wagon gaat zitten en gehuld in een grijze broek en hemd met korte mouwen statements maakt als 'al die politiekers, 't zijn allemaal zakkenvullers!' Les voor mezelf: lang slapen en laat opblijven zijn de sleutels tot succes.

Les 3: de late trein herbergt wat meer gezelligaards, genre bobo met de laptoprugzak. Fijn is dat zij meestal zeer zwijgzaam zijn en onderwijl nog wat mails opstellen, nadeel is dat zij, net zoals uzelve, honger hebben en zich al wel eens trakteren op een lekker frietje voor onderweg. Les voor mezelf: ga naast die mensen zitten, zet uw grootste puppy-ogen op en steek een frietje mee. Of zorg dat ge zelf eten bij hebt.

Les 4: bij pannes en drastisch ingekorte treinstellen geldt het recht van de sterkste. Behendig en snel zijn of iedereen omver duwen, maakt niet uit. Want in de strijd voor het laatste treinzitje halen alleen echte winnaars de buit binnen. Les voor mezelf: behendiger, sneller en/of sterker zijn. Of wachten op de volgende trein. Alles om niet nog eens onder de oksel van de buurman te belanden, die uitgerekend op die dag wat last blijkt te hebben van de warmte.

De trein, een beetje reizen? Ge moogt gerust zijn! ;-)

0 Comments