VIVA L'ITALIA
 |
Foto rechtsboven © Jurgen Vannoppen |
Italië is niet bij de deur (de snelste weg naar degelijk ski-succes moet Zwitserland of West-Oostenrijk zijn, gok ik), maar bevalt me altijd zeer goed. Want voor die lange rit krijg je mooie bergen (die spitse toppen, aaaaah), zon (want zuidkant van de Alpen) en lekker eten op en langs de piste in de plaats. Geen zware après-skitoestanden hier, wel een goede Aperol Spritz met borrelnootje erbij. Helemaal hoe ik het graag heb.
LOGEREN OP DE PISTE
Ook qua logement zat het wel snor, met een hotel letterlijk OP de piste. Je kon er alleen geraken met de cabines, wat een zeker 'alleen op de wereld'-gevoel gaf. 's Avonds moest je het dus stellen met de niet zo heel levendige hotelbar, maar omdat dat alle keuzestress wegnam vond ik dat bijzonder aangenaam. Wel niet te hard aan 'The Shining' denken, want als het misloopt kan je er natuurlijk niet weg. Gelukkig heb ik niemand met een bijl gezien ;-)
Door de goede ligging van het hotel raakten we ook heel vlotjes op de top, omdat we één lift voorsprong hadden op de skiërs die 's ochtends in het dal vertrokken. Niet dat we er een wedstrijd van maakten om als eerste boven te staan, maar ik kan me inbeelden dat die startpositie tijdens drukke vakantieperiodes echt wel verschil maakt. En verder is het ook gewoon leuk om je ski's aan te binden zonder eerst nog bus of lift te moeten nemen.
VERRE UITHOEKEN
 |
| Foto rechtsonder © Jurgen Vannoppen |
Best ironisch dus dat we op de laatste dag naar het dalstation skieden... om daar de bus naar een aanpalend gebied te nemen. Die ene uithoek op het plannetje hadden we nog niet gezien, dus dan gebeurt dat. Wel erg mooi daar, zeker op zo'n dag dat er veel verse sneeuw lag. Lekker feeëriek!
Die moeilijker bereikbare uithoeken vielen me trouwens geregeld op. Zoals je wel vaker ziet in de Alpen, bundelen verschillende dorpen de krachten om tot één groot gebied te komen, Dolomiti Superski in dit geval. Goed voor de reisbrochure, maar om in elke uithoek te geraken heb je minstens twee weken tijd en vooral eigen vervoer nodig. Onze auto bleef gezellig op stal, de bus namen we één keer, en voor de rest trokken we naar zones die vlot bereikbaar waren. Je zou je natuurlijk ook kunnen beperken tot één flank: meer herhaling, maar ook meer ski. 't Is maar waar je prioriteit ligt.
SNEEUW? SNEEUW!
 |
| © Jurgen Vannoppen |
Hét grote voordeel aan skiën in januari? Goede sneeuw! Je kan dat natuurlijk nooit zeker voorspellen, maar de kans is wel groter dan in maart of april. Keerzijde is dat ook de kans op winterse koude groter is, en dat hebben we gevoeld. De zon liet zich geregeld zien, maar in combinatie met een ijzige wind leverde dat niet meteen terrasjesweer op. En wat ik vooral onderschat had: een januarizon staat zo laag dat ze enkel tussen 10u en 15u boven de berg komt piepen. Na 'zonsondergang' begon die warme douche plots wel héél hard te lonken.
 |
| Foto rechtsboven © Jurgen Vannoppen Foto rechtsonder © Guido Badisco |
Lang op een terras blijven hangen na het skiën is er in januari dus niet bij, maar je krijgt er een winterse vibe, grote sneeuwzekerheid en dunbevolkte pistes voor in de plaats. Ik kon het wel smaken, en kan me niet meer inbeelden dat ik ooit in de paasvakantie ging. Hoera voor WINTERsport ;-)
0 Comments