Weekendkranten doorbladeren en er de mindstyle stukken uitpikken: het blijft een van mijn favoriete hobby's. Afgelopen weekend botste ik in De Standaard op Thuis Best, een rake analyse van Kaat Schaubroeck over de constante druk om vrolijk straten en pleinen te bevolken en het taboe om thuis te blijven. Of toch om toe te geven dat je dat soms leuk vindt.
Kort gezegd komt het hier op neer: omdat we het allemaal gigantisch druk hebben, gebeurt het wel eens dat we liever thuisblijven dan naar het zoveelste feestje of barbecue te gaan. Wat dan ook gebeurt, want via een simpele sms of chatbericht is afzeggen makkelijker dan ooit. Maar, niet alleen drukte leidt ons tot dergelijk gedrag. Blijkt ook dat we vaak introverter zijn dan we zelf vermoeden wanneer we bij een Facebookevent aanvinken dat we aanwezig zullen zijn. Totdat het event daar is en de moed ons wat in de schoenen zakt. Thuisblijven lijkt op zo'n moment een veel minder stresserende optie.
Die vaststelling doet wel wat puzzelstukken op hun plaats vallen, vind ik. Want ook al kan je me bezwaarlijk een huismus noemen en ook al probeer ik zo weinig mogelijk afspraken af te zeggen, soms kom ook ik in de verleiding om dat te doen. Maar omdat ik het zelf nooit leuk vind wanneer iemand mij verweesd achterlaat (geeft je altijd het gevoel de deurmat van dienst te zijn), zal het echt al heel erg moeten zijn vooraleer ik mijn kat stuur (genre beenbreuken en rampspoed op de weg). Waardoor ik hetzelfde van anderen verwacht, wat natuurlijk niet bijster realistisch is. Ja, ik ben diegene die soms met frisse tegenzin naar haar afspraak sloft, om dan helemaal in haar semi-extraverte element te raken en uiteindelijk als laatste de keet sluit met de woorden 'moeten we vaker doen!'. Ik ben nogal een diesel, zie je.
In de zomer wordt die druk om allerhande evenementen af te schuimen altijd nog wat groter, vind ik. Geen weekend gaat voorbij zonder dat een dorpsplein of festivalweide om je aandacht vraagt, maar tegelijk is de zomer ook het seizoen waarin het sociaal leven tijdelijk z'n vaste structuur verliest en iedereen verspreid zit over verschillende vakantieoorden, wat maakt dat het soms ook wel eenzame boel kan zijn in juli en augustus. Hoe hard ik ook kan genieten van een lokaal festivalletje met een hoop mensen in mijn buurt, soms schep ik nog meer plezier in een rustige zomerdag met de rolluiken naar beneden of een welgemikte plek in de schaduw met een goed boek binnen handbereik. De afwisseling van prikkels en rust, daar draait het allemaal om.
De Standaard - 20 mei 2017 |
Kort gezegd komt het hier op neer: omdat we het allemaal gigantisch druk hebben, gebeurt het wel eens dat we liever thuisblijven dan naar het zoveelste feestje of barbecue te gaan. Wat dan ook gebeurt, want via een simpele sms of chatbericht is afzeggen makkelijker dan ooit. Maar, niet alleen drukte leidt ons tot dergelijk gedrag. Blijkt ook dat we vaak introverter zijn dan we zelf vermoeden wanneer we bij een Facebookevent aanvinken dat we aanwezig zullen zijn. Totdat het event daar is en de moed ons wat in de schoenen zakt. Thuisblijven lijkt op zo'n moment een veel minder stresserende optie.
Die vaststelling doet wel wat puzzelstukken op hun plaats vallen, vind ik. Want ook al kan je me bezwaarlijk een huismus noemen en ook al probeer ik zo weinig mogelijk afspraken af te zeggen, soms kom ook ik in de verleiding om dat te doen. Maar omdat ik het zelf nooit leuk vind wanneer iemand mij verweesd achterlaat (geeft je altijd het gevoel de deurmat van dienst te zijn), zal het echt al heel erg moeten zijn vooraleer ik mijn kat stuur (genre beenbreuken en rampspoed op de weg). Waardoor ik hetzelfde van anderen verwacht, wat natuurlijk niet bijster realistisch is. Ja, ik ben diegene die soms met frisse tegenzin naar haar afspraak sloft, om dan helemaal in haar semi-extraverte element te raken en uiteindelijk als laatste de keet sluit met de woorden 'moeten we vaker doen!'. Ik ben nogal een diesel, zie je.
In de zomer wordt die druk om allerhande evenementen af te schuimen altijd nog wat groter, vind ik. Geen weekend gaat voorbij zonder dat een dorpsplein of festivalweide om je aandacht vraagt, maar tegelijk is de zomer ook het seizoen waarin het sociaal leven tijdelijk z'n vaste structuur verliest en iedereen verspreid zit over verschillende vakantieoorden, wat maakt dat het soms ook wel eenzame boel kan zijn in juli en augustus. Hoe hard ik ook kan genieten van een lokaal festivalletje met een hoop mensen in mijn buurt, soms schep ik nog meer plezier in een rustige zomerdag met de rolluiken naar beneden of een welgemikte plek in de schaduw met een goed boek binnen handbereik. De afwisseling van prikkels en rust, daar draait het allemaal om.
Het leukste van al? Dat blijft voor mij zonder twijfel het een-op-eengesprek. Tijd maken voor mekaar en oprecht vragen hoe het ermee gaat. En luisteren naar het antwoord. En intussen niet merken dat de uren voorbij vliegen en de café-uitbater komt melden dat het tijd is om te gaan slapen. De kunst van het converseren en de herwaardering van de welgemeende vraag: daar pleit ik voor. Geen 'ça va, alles goed', maar eerlijk durven toegeven dat het soms misschien wel kut is. Oeverloos klagen, dat hoeft nu ook weer niet. Maar een halfvol glas, een kleine knipoog bij het leven en fuck fake, dat des te meer.
0 Comments