Af en toe vertoef ik tussen de vegetarische medemens, een gegeven dat steevast boeiende gesprekken oplevert. Een constante die daarbij geregeld aan bod komt is 'Lees Eating animals/Dieren eten van Jonathan Safran Foer, dat zal je pas aan het denken zetten!'
En omdat ik af en toe, als ik uitgeslapen en goedgezind ben, al wel eens over de dingen des levens tracht na te denken, ging ik op een mooie dag het ding in de bib ontlenen. Ik moest even zoeken naar het juiste schap, maar bij de afdeling 'veeteelt' (niet gezeverd!) had ik prijs. Even twijfelde ik of ik ook 'Hoe kittens verzorgen?' en 'Mijn mini-boerderij' zou ontlenen, maar ik oordeelde dat één exemplaar wel zou volstaan. En zo geschiedde.
Het verdict? Een zeer goed geschreven boek, dat ondanks z'n ernstige inhoud leest als een trein. Dat is ook logisch, want Safran Foer staat vooral bekend als verdienstelijk romanschrijver, en dat merk je. Indrukwekkend hoe hij zijn stellingen steeds met de nodige research onderbouwt en tegelijk toch ver weg blijft van het gemiddelde onleesbare gortdroge werk. Waardoor je boodschap meteen duidelijker overkomt. Handig toch?
En die boodschap is in dit geval meer dan duidelijk. Heel het boek lang haalt hij tal van argumenten aan waarom vlees eten niet oké is, en tegen geen enkel van die argumenten kan je iets inbrengen. En net daarom slaat hij meteen ook de nagel op de kop wanneer hij inspeelt op twijfel: Wat moet een vegetariër beginnen op familiefeesten? Hoe doorbreek je je vertrouwde routine? Waarom kan je geen ander argument bedenken dan 'het is nu eenmaal zo'? Etcetera, etcetera. Soms is het inderdaad erg moeilijk om een zinniger antwoord dan 'daarom' te verzinnen.
Nee, niet gemakkelijk jongens, niet gemakkelijk! Maar dat dit boek je aan het denken zet, dat staat buiten kijf. Toen ik er onlangs bij een aperitiefje een stuk uit las, om een half uurtje later wat spekjes in de pan te gooien voor de pasta die ik die avond wou maken, dacht ik plots toch twee keer na bij wat ik deed. Om vervolgens die spekjes gewoon op te eten, want zo ben ik dan ook weer. Verspilling vermijden, weet u wel?
Soit, beste vegetarische vrienden, u treft hier duidelijk een verward mens aan. Wat nu? Wie van jullie helpt me op het rechte pad? Want dat spekje bij de pasta... dat worden traantjes, gegarandeerd!
2 Comments