En toen beslisten de schoonouders om met een andere lampadaire door het leven te gaan...
... en de oude aan Julies bureau te schenken!
Fijn zo, en ook perfecte timing, nu de kerstbomen met bijhorende verlichting als bosjes sneuvelen. Eigenlijk heb ik nooit begrepen waarom een kerstboom er begin januari al aan moet geloven: tegen dat het ding er goed en wel staat moet ie al terug weg, op een moment dat de winter pas echt begint en enig sfeerlampeken meer dan welkom is. Natuurlijk, dat geklooi met die naalden, daar wilt ge na een paar weken natuurlijk wel vanaf zijn, dat snap ik.
Maar omdat ik nog nooit een kerstboom gezet heb en omdat de nieuwe lampadaire mij een meer dan waardige vervanging lijkt, die bovendien geen naalden verliest, zegt ik vanaf nu: 'Alle dagen kerstmis!'
Voor mijn productiviteit lijkt de implementatie van de lampadaire alvast een goede zet, een exponentiële stijging van de output wordt ongetwijfeld weldra mijn deel. Of op z'n minst een exponentiële stijging van mijn aantal thuiswerkdagen, da's een realistischer scenario. Let there be light!
En uiteraard heeft al dit geneuzel over bureaulampen een banale en zelfs wrange bijklank, daar ben ik me van bewust. Je zal maar cartoonist zijn in Parijs. Slik zeg.
0 Comments