Op de laatste dag van het jaar wil ik er nog snel een jaaroverzicht tegenaan gooien (ik baseerde me op de eindejaarsvragen van Miss Fabuleus), want 2015 was - kort gezegd - een zeer boeiend jaar.

Als ik Instagram mag geloven heb ik het afgelopen jaar vooral koffie en gin-tonic gedronken en me aan een occasionele kerstboom vergaapt. Dat is niet helemaal gelogen, maar uiteraard was 2015 veel meer dan dat. Volg maar even mee.

Wat was de gebeurtenis/trend van 2015?

De angst die steeds verder in ons denken doorsijpelt, terwijl angst zowat de slechtste raadgever ooit moet zijn. En dat terreurdreigingniveaus op de eerste dag van de kerstmarkt miraculeus zakken van 4 naar 3, dat ook.

Wat zal me zeker bijblijven?

Dat 30 worden reuze meevalt. Ik bracht die dag flanerend in Lissabon door, en vond dat geweldig leuk. Misschien moet ik er maar een gewoonte van maken om mijn verjaardag vanaf nu telkens in het buitenland te vieren? Liefst iets met zon en lekker eten, dank.

Dat is trouwens precies wat ik zo leuk vind aan deze levensfase: je bent volwassen en weet intussen aardig wat en hoe, maar je kan tegelijk ook geweldig hard je goesting doen zonder dat je aan je ouders moet laten weten om hoe laat je thuis zal zijn. Alleen jammer dat de kinderlijke verwondering er soms wat bij inschiet. Werkpuntje voor 2016.

Wat wil ik zo snel mogelijk vergeten?

2015 was geen eenvoudig jaar, met veel stress, veel werk, weinig vakantie en bij momenten ook veel te weinig slaap. Niet de meest gezellige cocktail ooit, maar 2016 gaat ongetwijfeld een pak liever zijn, daar ben ik van overtuigd.

De ontdekking van het jaar?

Achter al die andere blogs blijken heel wat interessante mensen te zitten, waarvan ik er het afgelopen jaar een aantal in levende lijve heb mogen ontmoeten. Zeer fijn en inspirerend allemaal, dus graag meer van dat in 2016!

Beste tv-programma

Hangt samen met een opmerkelijke trend uit 2015: de intrede van Netflix ten huize Julie, waardoor we zeer weinig rechtstreeks naar tv keken het afgelopen jaar. Mijn beste programma kies ik dan ook uit de serie-stal, waar Orange Is The New Black me uren kijkplezier heeft bezorgd. De perfecte mix tussen tragisch en komisch, en dat vind ik heerlijk.

Beste boek

Vertedering van Jamal Ouariachi. Eigenlijk een boek uit 2013, maar omdat ik het pas dit jaar gelezen heb plaats ik het gewoon in mijn 2015-lijstje (Zie je? Als je 30 bent doe je gewoon lekker je zin, nah :-)). Het verhaal gaat over een postkamermedewerker op de dool, die Ouariachi steeds met rake observaties en spitsvondige metaforen weet te beschrijven. Me like.

Beste radioprogramma

Nog zo'n evolutie: waar ik vroeger uren naar de radio luisterde (van in de badkamer tot als ik ging slapen), is dat de laatste jaren een pak minder geworden. Maar als ik op StuBru een streep Music@Work met Christophe Lambrecht meepik, word ik steeds enorm blij van het feit dat er geweldige vakmensen bestaan die hun programma met veel zorg en goesting in elkaar boksen. Tijdloze klasse.

Beste film

Weinig naar de cinema geweest dit jaar, maar Amy stak er voor mij met kop en schouders bovenuit. Dat je weet hoe het verhaal eindigt (duh...) doet geen afbreuk aan de kracht van de film, die veel complexere zaken voorschotelt dan een geromantiseerd verhaal over een eenvoudig meisje dat het tot superster schopt. Vooral haar eigen opnames (met schokkerige handycam) uit de beginjaren van haar carrière blijven hangen, omdat je weet wat er allemaal nog moet komen. Straf gedaan.

Mijn plannen voor 2016?

En avant la musique! En de rest zien we dan wel weer.

Mijn wensen voor de Chez Julie-lezers

Ik wens jullie fijne, gezellige en mooie dagen, met af en toe een aperitiefje, een kroket en een warm moment. En wees vooral uzelf, want de kerstman doet dat ook!

Zo, bij deze is de 100ste blogpost van het jaar een feit en ben ik he-le-maal klaar om 2015 uit te wuiven. Tot in 2016!

Opgelet, work in progress! Neen, niets met natte verf of gladde vloeren, maar wel een aantal onderhoudswerkzaamheden Chez Julie, zodat uw leescomfort hier de komende tijd ongekende hoogten kan bereiken. Want 2015 was een zeer mooi blogjaar, en ik kan u nu al zeggen dat 2016 zo mogelijk nog beter wordt.

Wat is er zoal veranderd Chez Julie?

EEN EIGEN DOMEINNAAM

Gedaan met knullige blogspot.com-toestanden, want vanaf nu kan je me bereiken via www.chezjulie.be. Lekker simpel vind ik dat. Update die bookmarks maar!

EEN HERKENBARE PROFIELFOTO

Het was best gezellig, die foto van een vraatzuchtig varken in de rechterbovenhoek. Maar omdat ik steeds vaker bezorgde vragen begon te krijgen over mijn uiterlijk ('Zie jij er echt zo uit?'), besloot ik dat het tijd werd voor wat duidelijker spul. Voorlopig heb ik nog geen plannen om mijn blog om te dopen tot Chez Amélie, maar wat niet is kan nog altijd komen natuurlijk.

REACTIES VIA DISQUS

Reageren op mijn blogposts gaat vanaf nu een stuk makkelijker omdat alle reacties voortaan via Disqus lopen. Veel stabieler en overzichtelijker, en vooral geen gedoe meer met onleesbare captcha's. Waarvoor hoera!

SOCIAL MEDIA

Uiteraard kan je me blijven volgen via de geëigende kanalen: Facebook, Instagram en Bloglovin staan naar goede gewoonte volledig tot jullie dienst. Geen zin in toeters en bellen maar wel benieuwd naar elke volgende update? Volg mijn blog dan via rss-feeds of door simpelweg je e-mailadres achter te laten in het vakje in de rechterkolom. En heb je een idee voor een fijne samenwerking of zit je met een vraag die je rechtstreeks wil stellen? Stuur me dan zeker een mailtje!

Jullie merken het, Chez Julie is helemaal klaar voor het nieuwe jaar. Jullie ook? Kom binnen en zet u!

Pakskeeeeeeuuuuuuhs! Wie december zegt, zegt automatisch ook 'kerstboom vol cadeautjes', en dat is geweldig fijn. Maar omdat het niet altijd eenvoudig is om een goed cadeau te vinden, zijn verlanglijstjes volgens mij toch nog altijd een schitterende uitvinding. Ze mogen de suspense dan misschien een beetje wegnemen, je bent wel quasi zeker dat je een leuk en/of nuttig cadeautje in je handjes gestopt krijgt. Schenker blij, ontvanger blij, iedereen blij.

Voor jullie nu denken dat die Julie wel een goeie is, zo met haar verlanglijstje op minder dan een dag voor kerstmis: geen paniek jongens, januarikinderen denken altijd al een stapje verder en beschouwen de feestdagen vooral als een mooie vorm van opwarming :-) Maar 't is wel waar, op tijd aan de dingen beginnen en voor de verandering eens iets voor de deadline proberen afwerken lijkt me best een mooi voornemen voor 2016. Misschien maak ik daar het komende jaar wel eens werk van. Misschien.

Maar dus, wat staat er dan allemaal op dat lijstje van mij?

NIEUWE LOOPSCHOENEN

Het is gebeurd, historisch moment: Julie is er eindelijk in geslaagd een paar loopschoenen te verslijten! Als recreatieve loper doe ik er misschien wat langer over dan de fervent sportende medemens, maar zelfs op een slakkengang bereik je uiteindelijk de 1000 kilometer die je schoenen zo ongeveer aankunnen. Daarom: tijd voor een nieuw paar. Iemand suggesties? Zaken waar ik op moet letten?

EEN FITBIT

Stel dat ik binnenkort met nieuwe loopschoenen rondhuppel, zou een Fitbit dan ook leuk zijn? Ik weet eigenlijk niet helemaal zeker of het wel iets voor mij is, maar ik hoor toch verschillende mensen zeer positief over deze stappenteller-die-zoveel-meer-kan. Hoewel ik meestal aan mijn knalrode hoofd kan voelen dat mijn hartslag te hoog is, kan het misschien wel interessant zijn om te weten hoe veel die hartslag dan wel precies bedraagt. Meten is weten, niet?

EEN CAMERASTATIEF

Jullie herinneren zich ongetwijfeld wel dat ik af en toe een accordeonfilmpje de wereld instuur (dat doet me er aan denken dat ik er dringend nog eens eentje moet maken), maar dat het beeld, als je goed kijkt, zelden helemaal waterpas is. Een statief zou daar aanzienlijk bij helpen, want constructies met stoelen, boeken en fototassen blijven tot nader order behoorlijk gammel en amateuristisch.

EEN SAXOFOONSTAANDER

Nu we ons toch in het muzikale segment bevinden: een saxofoonstaander lijkt me ook zeer handig. Niet omdat ik saxofoon plan te leren neen, maar omdat je op zo'n staander volgens mij ook wel andere types instrument kwijt kan. Iets met houten pijpen en een opblaasbare zak, om maar wat te zeggen.

EEN SPOTIFY-ABONNEMENT

Hoewel ik op heel veel vlakken en fris en modern meisje probeer te zijn, moet ik eerlijk toegeven dat ik op diverse domeinen gewoon een enorme oude taart ben. Zoals met muziekcollecties bijvoorbeeld. Ik ben  blijven steken in het rippen van cd's en de occasionele aankoop van wat spul op iTunes, maar ben inmiddels helemaal klaar om naar de wondere wereld der streaming over te stappen. Zeker nu ik slechts twee jaar na aankoop van onze tv tot de bevinding ben gekomen dat dat ding op tinternet kan. Wat zei ik ook alweer over tijdig aan de dingen beginnen? Anyway, een beetje Spotify'en op de trein, in de auto of in mijn zetel thuis, dat lijkt me wel wat.

Voilà, tot zover de tips van de hebzuchtige in mezelf. Dit voorstel is uiteraard geheel vrijblijvend en leidt allerminst tot enige aankoopverplichting, want met een homp brood, een fris pintje of een winterbarbecue ben ik eigenlijk ook al lang tevreden. Maar als ge u nu eens echt zou willen laten gaan, dan weet ge tenminste in welke richting ge moet zoeken. 't Is niks jong, ik bied die hulp met plezier aan.

En jullie? Wat zetten jullie zoal op het verlanglijstje?

December is lijstjestijd, jaaaaaa! Bij Sabrina en Nummer 44 zag ik hun 10 foto's van 2015 passeren, en het leek me wel wat om er ook even mijn persoonlijke fotojaaroverzicht tegenaan te gooien.

Na een strenge selectie koos ik voor deze 10 foto's van 2015:

1. TRAM 28

In januari werd ik 30, een gebeurtenis die ik graag in stijl wilde vieren (en oké, ik geef niet zo graag feesten ter ere van mezelf, dat ook). Stijlvol werd het zeker, daar in het geweldig leuke Lissabon. En het feit dat ik - ondanks grondig zoeken - enkel een tram 28 vond, stemde me bijzonder hoopvol voor de toekomst.

2. AMELIE POULAIN IN DA HOUSE

Een van mijn zeldzame selfies, gemaakt toen ik net van de kapper kwam. Ik had er zelf nooit bij stilgestaan, maar opeens werd ik door verschillende mensen vergeleken met Amélie Poulain. Een tendens die zich tot op heden is blijven verderzetten, zij het enkel na een kappersbezoek. Wat ik perfect kan begrijpen.

3. INTEGREREN VOOR BEGINNERS

Ik doe m'n uiterste best om het Tiense lokale leven wat in de vingers te krijgen en beschouw de Carrefour daarbij als ultieme oefenterrein. De dag dat ik leerde dat Tienenaren graag haring, rolmops en pistolaaikes eten staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. Ik ben er op z'n minst een wijzer mens door geworden.

4. THUISWERKPRET

Af en toe doe ik eens lyrisch over de geneugten van thuiswerken, omdat het een regeling is waar vele voordelen aan verbonden zijn, zoals het schaamteloos aanwenden van voetverwarmkussens met koevlekmotief. Intussen ben ik het concept 'thuiswerk' wat kritischer gaan benaderen, maar ik ben ervan overtuigd dat dat van voorbijgaande aard is.

5. COINTREAUPOLITAN ON THE ROCKS

Die keer dat ik eens helemaal wild deed en de sportieve toer opging. Julie-style weliswaar, want ik hou de dingen nu eenmaal graag in evenwicht. Geen inspanning zonder ontspanning, toch?

6. FIRE IN THE HOLE

Het begin van de lente vierde ik tussen de bloesems in Sint-Truiden. Omdat het nog wat koud was werden er een aantal vuurpotten tegenaan gegooid, maar het was er hoor, die eerste voorbode van wat een warme zomer worden zou.

7. TIENEN BY NIGHT

Het was mooi weer en ik had zin in een avondwandeling. Voilà. Een schoon stadhuis trouwens, ik ben zéér benieuwd naar de binnenkant ervan.

8. PLATJA D'ARO

Afgelopen jaar ben ik jammer genoeg zeer weinig op reis geweest, maar dit uitstapje - mét trouwceremonie - naar de Costa Brava zal me altijd bijblijven. Kort, krachtig en vooral zeer schoon. Het officiële begin van de zomer!

9. CONNECTERRA

Wegens weinig gelegenheid tot internationale uitspattingen verlegde ik mijn focus in 2015 naar pret in eigen land, waar ik verrassend mooie dingen ontdekte. Zoals deze oude mijnterril in Maasmechelen. Tof he?

10. BACKYARD ENTERTAINMENT

De herfst werd gekenmerkt door milde temperaturen, mooie kleuren en koffiepauzes in den hof. Neen, ik heb die rozenblaadjes niet expres uitgestrooid, die lagen daar al.

Zo, dat was 2015! Bovenstaande foto's doen me besluiten dat ik blijkbaar graag mijn eigen voeten fotografeer, ook al hebben ze mijns inziens geen uitzonderlijke esthetische meerwaarde. Weet je wat? Laat ik in 2016 de lens af en toe eens omhoog richten, want daar vallen ongetwijfeld ook mooie dingen te zien. En die voeten... die lopen niet weg he :-)

Hoe zag jullie jaar er fotogewijs uit? Plaats gerust een link in de comments als je ook een foto-overzicht online gooit, dan kom ik met plezier kijken!

Ik hou van plekken waar het rustig en stil is. Omdat ze het perfecte tegengas vormen voor avonden vol feestgedruis en vocale klanken. Die zijn uiteraard ook zeer fijn, maar 't is de balans die het 'm doet, weet je wel?

Daarom toon ik jullie mijn 5 favoriete plekken om even uit te waaien en wat stilte op te zuigen, plekken waar je kan genieten van dat heerlijke 'alleen op de wereld'-gevoel. Om na afloop een propvol café binnen te stappen, want zo ben ik dan wel weer :-)

Niets heerlijker dan wat velden in de nabije omgeving. Even het hoekje om en hop, ik waan me in niemandsland. Je kan zeggen wat je wil van provinciesteden en marginale driehoeken, maar voor mij bieden ze het beste van beide werelden: zowel stad (nou ja) als platteland binnen handbereik.

2. DE KESTERHEIDE IN GOOIK

Zeker de moeite waard als je in het Pajottenland bent. De Kesterheide is het hoogste punt van West-Brabant, en biedt je daardoor een mooi uitzicht over de regio. Wist je dat er zelfs een geweldige soundtrack over bestaat?

3. DE CITADEL VAN LUIK

Opnieuw een variant op de combinatie 'stad-platteland', en wel eentje met geweldig veel karakter. Vanop de Citadel kan je heel de Luikse binnenstad aanschouwen en volgen hoe de Maas zich een weg baant door het landschap. Wanneer je de afdaling inzet wandel je eerst door een stukje bos, om vervolgens midden op een pleintje met voetballende tieners uit te komen. Schitterend vind ik dat.

4. DE DUINEN IN WESTENDE

Een klassieker op mijn lijst, waar ik nog steeds met veel plezier naar terugkeer. De zee kan o zo lelijk zijn, maar tegelijk ook zo charmant. Wanneer ik mijn portie go-carts en pannenkoeken voor de dag gehad heb, kom ik hier nog wat zeelucht opsnuiven. Zen.

5. HET DAK VAN GEBOUW B OP DE VUB

Een beetje een atypische plek, want middenin de stad gelegen. Maar toch heb ik dit altijd een geweldige plaats gevonden om even te gaan brainstormen met mezelf wanneer ik ergens vastzat. Geen idee of het mijn output uiteindelijk ten goede is gekomen, maar het heeft me wel een aantal mooie foto's opgeleverd. Voilà, bekentenis van de dag: die rare op dat dak, dat was ik :-)

Ah, heerlijk, zo'n plekken! Waar gaan jullie zoal uitwaaien?

Tijd voor een nieuwe Oe is't! December mag intussen al flink op dreef zijn, dat weerhoudt me er niet van om jullie alsnog een novemberoverzicht te presenteren. Aanschouw wat ik afgelopen maand allemaal heb gezien, gehoord, geproefd, geroken en gevoeld.

GEZIEN

Na m'n jaarlijkse auto-onderhoud stelde ik vast dat de garagist me via een nieuwe nummerplaathouder fijntjes met de neus op de feiten drukte: Julies standplaats is Tienen, daar is geen ontkomen meer aan. Inmiddels vierde ik zelfs al mijn tweejarige bestaan in sugar town, ondanks het feit dat ik nog steeds geen woord of zin in het lokale dialect geproduceerd krijg. Wat bij nader inzien misschien niet zo héél erg is. 't Gaat snel jong, echt.

GEHOORD

Een prima Richard Hawley, die een prima concert gaf in het Koninklijk Circus. Geniet gerust even mee van de mens zijn mooie muziekjes en zijn oog voor schone landschapen.

Heerlijke creaties bij Taratata in Hasselt. Omdat ik zo druk bezig was met schransen heb ik pas bij de koffie een foto genomen, maar kijk, zelfs de koekjes werden mooi gepresenteerd :-) Dank aan de collega's om een culinaire cadeaubon in mijn mandje te willen stoppen: bij deze de bevestiging dat ie goed werd gespendeerd!

De eerste glühwein, waarna ik niet anders kan dan vaststellen dat het krokettenseizoen begonnen is. En omdat ik zelf te lui ben om een kerstboom te zetten, ga ik met plezier exemplaren spotten op een ander. Zoals deze schattigaard.

Een bonzend hartje en klamme handjes, ten gevolge van een stevig pakske stress. Neen, ik studeer niet voor dokter en neen, ik ben niet neergevallen door een appelflauwte, maar ik probeer wel een klomp kennis in ronkende volzinnen op papier te krijgen. En dan bonk je af en toe al eens met je kop tegen de muur. Maar hee, this too shall pass, toch?

Daarom beslis ik dit jaar voluit mee te doen met elke vorm van kerstige gezelligheid. De warme sokken en wollen trui liggen klaar, de Disneyfilms staan geprogrammeerd en de wijn is besteld. Nu nog juist ergens een houten chalet vinden. December, bring it on!

Eindelijk: ik geraakte op de plek waar iedereen al lang geweest is. Het MAS (Museum aan de Stroom voor de liefhebbers) in Antwerpen!

Onlangs bracht ik een bezoek aan Provinciedomein Het Vinne in Zoutleeuw. In één woord: prachtig!

Afgelopen week deed ik me tegoed aan wat me-time. Een behoorlijk bekakt woord vind ik dat, ook al ben ik het concept zelf best genegen. Maar ach, wie ben ik om een kartonnen doos tegen te spreken?

Volgen jullie even mee waar de me-time me zoal bracht?

MAANDAG

In allerijl nog een selfie gemaakt van mijn vers gemodelleerde coiffure. De ervaring leert dat zo'n bolle kappershelm na een paar dagen onherroepelijk verdwijnt totdat de volgende knipbeurt zich aandient, omdat mijn eigen haardroogkunsten in de verste verte niet kunnen tippen aan the real thing. Maar bij deze ben ik gerust en kan ik binnen een paar weken met een kop vettig haar vrolijk terugblikken op dit kleine kappersmomentje. Geniet intussen ook even mee van het fantastische filmbehang in ons toilet (ja, het licht zit daar fotografisch gezien vrij goed), wat voor alle duidelijkheid een erfenis is van de vorige eigenaars. Ooit verlossen we Charlie Chaplin wel uit z'n lijden, ooit.

DINSDAG

Gaan badderen in de Thermen van Spa, met een geweldige cadeaubon die ik nog op te souperen had. En omdat ik de dingen graag goed doe, karde ik maar meteen naar het überwellnessoord van ons land, om tussen de gepensioneerden langs de rand van het zwembad een dutje te doen en wat zorgen uit te zweten in de sauna. Helaas heb ik geen foto van mezelf in de jacuzzi in de aanbieding, één selfie per keer zal wel volstaan.

WOENSDAG

Niet langer in, maar deze keer óp het water, in Het Vinne in Zoutleeuw. Schoon jong! Tegelijk ook de perfecte dag om afscheid te nemen van de herfstzon, zo vlak voor de regensluizen opentrokken en de thermometer in een diep dal wegzakte. Naar 't schijnt kan je langs een mooie route vlotjes met de fiets naar Het Vinne, maar lui als ik was reed ik natuurlijk knal de parking op. Recht op doel af, je kent het wel. Volgende keer beter, beloofd.

DONDERDAG

Eerst een zeer mooi concert van Richard Hawley in het Koninklijk Circus meegemaakt (wat een zaal jong, wat een zaal!), om nadien op de terugweg even een glimp van Sint-Michiel en Sint-Goedele op te vangen. Het was toen al behoorlijk rustig op straat, zelfs nog voor er sprake was van niveau 4. Zo is het natuurlijk wel gemakkelijk om me-time te beleven, als er geen kat (pun intended) op straat loopt. Vreemde tijden.

VRIJDAG

Los van enig dreigingsniveau besloot ik vrijdag de zetel wat aandacht te schenken, met een zeer lekkere Gauloise in de aanslag. Amberkleurig, zoet en een beetje kruidig: perfect voor een herfstavond.

ZATERDAG

Op vadrouille naar het MAS in Antwerpen, waar ik de tijdelijke expo over Antwerpen en Istanboel ten zeerste kan aanraden. De vaste collectie kan me minder bekoren, maar dat liet ik niet aan mijn hart komen, want: knap gebouw zeg! Na afloop ging ik me nog even warmen aan een bak troost bij Broer Bretel. Safe and warm. En al.

ZONDAG

Kijk eens welke mooie doos zondag mijn pad kruiste. Nu al mijn wellnessbons erdoor gejaagd zijn, moet ik me komende week noodgedwongen op andere, veelbelovende dingen focussen. Oh, en handle with care, dat ook ja. Dank bij voorbaat. Fijne week iedereen!

Heel wat, als je 't mij vraagt. Ik herinner me massa's fijne momenten met mijn neefjes en nichtjes, toen het leven simpel was en de grasvlekken op onze jeans de voornaamste bekommernis vormden. We gooiden over witte betonplaten wat plastieken ballen naar elkaar en slopen om beurten bij de buurman in de tuin om de munitie die over de haag gevlogen was, terug te halen. En en passant die zwarte kat even te aaien. Dat we de duiven van de nonkel niet aan het schrikken mochten brengen vergaten we wel eens, en dat we snel aan tafel moesten komen wanneer de ossentong in madeirasaus klaar was soms ook. Ah, heerlijke, zorgeloze tijden.

Maar inmiddels tikt de tijd onverbiddelijk verder en wordt iedereen ouder, wijzer en grijzer. Je staat je plaats aan de kindertafel af aan de jongste telgen en beseft dat je tot het middensegment bent gaan behoren. Best handig eigenlijk, want intussen ben je helemaal je eigen baas, die gele limonade geruild heeft voor witte wijn en via die weg kennismaakte met het concept 'bob' en andere levenswijsheden.

Hoe lang die momenten blijven duren? Dat weet niemand. Net daarom moet je ze omarmen, en kan het geen kwaad om de zaken af en toe te koesteren. Want wanneer tradities dreigen te verdwijnen, doe je je stinkende best om ze in leven te houden. Dat is van alle tijden, en dat is vooral heel waardevol. Dus zijn we blij wanneer we af en toe wat kaarsen kunnen branden en occasioneel met armen en bezemstelen mogen zwaaien. When the Going Gets Tough, Dynamite en Sun of Jamaica: het zullen altijd knallers van formaat blijven, willen of niet.

En zie, dat maakt familie nu zo mooi: iedereen die er bij komt of er terug uit vertrekt, jong, oud, habitué of nieuwkomer, drukt z'n stempel en laat z'n spoor na. Je kan het niet grijpen, je kan het niet vastpakken. Maar je kan alleen beseffen dat de tijd steeds verder gaat en dat niets voor eeuwig is. Pak mekaar daarom af en toe maar nekeer goed vast, en kijk intussen eens naar hoe schoon het allemaal wel niet is. Want wat je hebt, dat nemen ze je niet meer af.

Kijk eens aan, Chez Julie blaast drie kaarsjes uit! Drie volle jaren in de virtuele ether, wie had dat ooit durven denken zeg?

Omdat ik jullie moeilijk allemaal afzonderlijk een cupcake kan mailen (ze zouden er nogal plat uitkomen, ziet ge), ben ik zo vrij jullie een tekstueel overzicht te presenteren van wat ik de afgelopen drie jaar zoal heb uitgevreten. Kwestie van toch enigszins bij de eetmetaforen te blijven.

Daar gaan we!

DE MEEST GELEZEN BLOGPOSTS

Cijfermania. Over hoe ik pas een accordeon in mijn bezit had en verwoede pogingen ondernam om er de eerste klanken uit te krijgen. Tot groot jolijt van onder meer de Nederlandse experts.

5 fijne blogs om te volgen. Een overzicht met toffe blogs die ik in de loop der tijd ontdekte en die ik jullie ten stelligste aanraad. Nog steeds zeer actueel!

Sint-Truiden by lights. Fotoverslag van een avondwandeling in een feeëriek verlicht Sint-Truiden, dat zeer gesmaakt werd door de Truienaars en de plaatselijke toeristische dienst.

Julies Aha-Moment: Balls & Glory Brussel. Laat Julie wat lyrisch doen over eten en de wereld wordt voor heel even een betere plaats. Exact wat hier gebeurde.

Fleurige flaters. Over het jeugdtrauma genaamd 'klasfoto'. Ik ben de derde van rechts op de tweede rij, te beginnen van boven. Voilà, nu weet ge het.

DE KLEINE PARELTJES

... oftewel de blogposts waar ik zelf best trots op ben. Omdat ze een thema aansnijden dat reacties losmaakte, omdat ze heerlijk nostalgisch zijn of gewoon omdat ze een mooie portie kolder en vertier bevatten.

Tik tak twintig. Het moment waarop ik besefte dat de 30 dichterbij kwam en ik me afvroeg of ik lijnrecht op een midlifecrisis afstevende. Wat achteraf gezien allemaal nogal bleek mee te vallen, een paar extra rimpels en grijze haren buiten beschouwing gelaten natuurlijk.

Music & more. Mijn hoogst persoonlijke verslag van het Dranouterfestival editie 2014. Achteraf bleek daar zelfs nog enige wetenschappelijke relevantie in te zitten. Schoon toch, zo'n veldwerk?

Scotland the brave. Een klein nostalgisch momentje waarop ik even stilstond bij mijn passage in Glasgow en omstreken. Naar 't schijnt spreken de mensen er daar nu nog over.

20 dingen die ik leerde in mijn 20er jaren. Mijn manier om te verwerken dat ik 30 werd. De levenswijsheid spat van het scherm, niet te doen!

Vrinder, ofte Tinder voor de vrienden. Het resultaat van een licht filosofische bui, die me de vraag deed stellen hoe volwassen mensen nieuwe vrienden maken.

DE LEUKSTE BLOGS

Het internet zou zo'n leuke plek niet zijn zonder al die andere bloggers, die me keer op keer weten te inspireren:  Miss Pixie's Blog, Miss Fabuleus, Josie's Little Things, Paper Boats, Team Confetti, Shout your heart out, About E, Crema Catalana, Last Days of Spring, Chickslovehappiness, en nog vele anderen!

Misschien komen we elkaar binnenkort wel tegen op de #boostyourpositivity blog brunch?

DE TOEKOMSTPLANNEN

Massa's, uiteraard. Verwacht jullie maar aan de gebruikelijke pret en ongein, aangevuld met wat mooie foto's en leuke rubriekjes. Misschien waag ik me wel aan bewegende beelden? Of publiceer ik een baanbrekend interview? Of leer ik accordeon spelen met mijn tenen?

Zeg het mij, wat zouden jullie in de toekomst graag zien passeren Chez Julie? U vraagt, wij draaien! (maar hou het wel deftig he)

En dan nu: op naar de 4 jaar!

Donkere herfstavonden: soms vraagt dat om wat nostalgie naar zomerse tijden. Exact wat me onlangs te beurt viel, toen ik door mijn fotocollectie bladerde en op een selectie van een aantal zomers terug stootte. Rondtoeren in de States, in een veel te grote Dodge Charger op eindeloze wegen, hoe tof was dat jong?

Omdat er onder jullie misschien nog wel wat herfstige nostalgische zieltjes zitten, laat ik jullie graag even meegenieten van een aantal pareltjes uit die reis. 't Is niks jong, graag gedaan!

Beginnen deden we voor een kleine week in New York, de stad die nooit slaapt en die zeer veel wandelende inwoners met koffiebeker huisvest. Ongelooflijk hoe klein je je opeens voelt tussen al die wolkenkrabbers.

En precies daarom was ik zo'n fan van ons logement in Queens, op een paar metrohaltes van Manhattan. Zeg nu zelf, voor zo'n zicht wil je het eiland toch wel even verlaten? Zin om postkaartplaatjes te schieten? Rep u naar de dokken van Long Island City!

Een paar dagen later doken we, na een klein powernapje op het vliegtuig, terug op. Aan de Westkust begot! Tip voor Las Vegas: laat u eens goed gaat en boek een chique hotel, want die dingen zijn helemaal niet zo duur omdat men ervan uitgaat dat je je vakantiecentjes toch wel zal vergokken. De uitgang van je hotel vinden is trouwens al een attractie op zich :-)

En als je dan toch in Las Vegas bent, maak dan meteen even een ommetje langs de Grand Canyon. Wat zei ik ook alweer over kleine nietige mensen tussen grootse elementen?

Verder onthou ik vooral dat roadtrippen enige gewenning vraagt. Enfin, dat deed het toch bij mij. Het rondrijden is een attractie op zich, en niet enkel een manier om je van punt A naar B te verplaatsen. Op de E40 ja, daar doe je dat, maar heb je op de parking in Sterrebeek ooit al zo'n mooi uitzicht gezien?

Respecteer ook altijd de bordjes. Honden aan de leiband in Bodie en...

... niet in de ravijn stappen in het Yosemite National Park aub. 

Wil iemand me terug naar het strand van Santa Monica rollen asjeblief? Met de Beach Boys op de achtergrond? Dank!

Oh, en vis, heerlijke vis, de beste vis ooit! Gegeten bij Rock 'n Fish in Laguna Beach, die helaas niet meer blijkt te bestaan op die locatie. Maar geen nood, op Manhattan Beach en in Downtown LA kan je nog twee vestigingen vinden.

Tramrijden in San Francisco: voor de ene een gigantische tourist trap, voor de andere de attractie van je leven. Wat je er ook van vindt, waag je er toch maar even aan. Wel geen zonnecrème beginnen smeren wanneer je op de tram staat te wachten, want je krijgt niet veel tijd om aan boord te springen. En je met vettige handjes proberen vasthouden terwijl de tram een helling oprijdt... nou ja :-)

Man, wat een schone vakantie was dat zeg! Doet me geweldig veel goesting krijgen om er nog eens voor lange tijd op uit te trekken. Wat ik ooit nog wel eens zal doen, wanneer tijd en budget zich op een enigszins schappelijk peil willen bevinden. In afwachting daarvan kan ik al beginnen dromen en plannen, en er alvast een korter tripje in Europa tegenaan gooien, toch?