Julie had dorst, dus ging ze wijn proeven. En wel hier.
Het Wijnkasteel Genoels-Elderen, hoera zeg! Julie heeft echter nooit begrepen waarom men een liggend streepje aan de gemeentenaam heeft toegevoegd, zou Genoelselderen niet exotisch genoeg geklonken hebben misschien? Of zouden de mensen dan spontaan denken dat de geproduceerde wijn naar selder smaakt? Rare jongens, die Limburgers.
Gelukkig liet Julie de gekke naamkeuze niet aan haar hart komen en deed ze waarvoor ze gekomen was: rondkijken en proeven, wat anders? Het rondgekijk begon met een kleine inspectie van de groep waarin Julie zich de komende twee uren zou bevinden: allemaal keurige mensen die een set propere kleren uit de kast hadden gehaald en daardoor volledig in dagtripmodus verkeerden. Kodak rond de nek en al.
Bleek ook dat het gros van die mensen naar het wijnkasteel was afgezakt omdat ze zeer hadden genoten van De Zuidflank, de VTM-serie die zich in het land van de selder afspeelt en waarin een familievete centraal staat. Blijkt dat die reeks de topper van het seizoen was en dat ik ten onrechte de VRT-tegenhanger in datzelfde tijdslot, waarvan ik de naam al lang vergeten ben, op de digicorder had geprogrammeerd. Een gemiste kans, maar het vooruitzicht van een herhaling binnen een paar jaar maakt uiteraard veel goed. Gelukkig besloeg de rondleiding niet de plotlijnen van de serie, maar wel degelijk het antwoord op de prangende vraag 'Hoe maak ik wijn?'. En jawel, tegen het einde van de rondleiding kende Julie het antwoord. Nu gewoon de eigen pelouse wat pimpen met wijnranken en klaar is kees.
Over kezen gesproken: de zeskoppige groep bonkige Nederlanders in het gezelschap wilde naast de obligate 'hoe wijn te maken'-vraag duidelijk ook weten hoeveel wijnen een gemiddelde mens op korte tijd aankan. Om het antwoord op díe vraag te kennen planden deze kerels hun terugtocht naar Maastricht per fiets af te leggen, op dezelfde manier als ze in Selderland gearriveerd waren. Hoe die onderneming is afgelopen blijft Julie vooralsnog een raadsel, mogelijk brengt een internetzoekopdracht met trefwoorden 'wijn', 'fiets' en 'gracht' wel enig inzicht.
Wat Julie aan deze boeiende uitstap eveneens bijblijft is de keurige, maar ietwat belerende uitleg van de gids. Nu goed, het moet erg moeilijk zijn om de juiste toon te vinden, dus alle respect voor de harde gidsenstiel. Maar waarom die dame er bij de wijnproeverij maar op bleef hameren dat de wijn in kwestie eigenlijk te jong was om al te degusteren, blijft Julie zeer onduidelijk. Haar gezond boerenverstand zegt dan namelijk: 'Geef ons dan gewoon wat oudere wijn, probleem opgelost, toch?'. Maar zo simpel zal het wel niet geweest zijn, allicht betrof het hier een slinkse verkooptruc om iedereen naar het souvenirwinkeltje te lokken, alwaar men ongetwijfeld de oudere, lekkerdere en bijgevolg hoogstwaarschijnlijk duurdere variant kon kopen. Puur uit principe heeft Julie dat lekker niet gedaan, nah :-)
Alzo, onverwacht een beetje toerist in eigen land spelen, slecht was dat allemaal niet. Smaakt zelfs naar meer. Binnenkort misschien nog maar eens op wijnuitstap gaan?
0 Comments