Op de laatste dag van het jaar wil ik er nog snel een jaaroverzicht tegenaan gooien (ik baseerde me op de eindejaarsvragen van Miss Fabuleus), want 2015 was - kort gezegd - een zeer boeiend jaar.
Als ik Instagram mag geloven heb ik het afgelopen jaar vooral koffie en gin-tonic gedronken en me aan een occasionele kerstboom vergaapt. Dat is niet helemaal gelogen, maar uiteraard was 2015 veel meer dan dat. Volg maar even mee.
Wat was de gebeurtenis/trend van 2015?
De angst die steeds verder in ons denken doorsijpelt, terwijl angst zowat de slechtste raadgever ooit moet zijn. En dat terreurdreigingniveaus op de eerste dag van de kerstmarkt miraculeus zakken van 4 naar 3, dat ook.
Wat zal me zeker bijblijven?
Dat 30 worden reuze meevalt. Ik bracht die dag flanerend in Lissabon door, en vond dat geweldig leuk. Misschien moet ik er maar een gewoonte van maken om mijn verjaardag vanaf nu telkens in het buitenland te vieren? Liefst iets met zon en lekker eten, dank.
Dat is trouwens precies wat ik zo leuk vind aan deze levensfase: je bent volwassen en weet intussen aardig wat en hoe, maar je kan tegelijk ook geweldig hard je goesting doen zonder dat je aan je ouders moet laten weten om hoe laat je thuis zal zijn. Alleen jammer dat de kinderlijke verwondering er soms wat bij inschiet. Werkpuntje voor 2016.
Wat wil ik zo snel mogelijk vergeten?
2015 was geen eenvoudig jaar, met veel stress, veel werk, weinig vakantie en bij momenten ook veel te weinig slaap. Niet de meest gezellige cocktail ooit, maar 2016 gaat ongetwijfeld een pak liever zijn, daar ben ik van overtuigd.
De ontdekking van het jaar?
Achter al die andere blogs blijken heel wat interessante mensen te zitten, waarvan ik er het afgelopen jaar een aantal in levende lijve heb mogen ontmoeten. Zeer fijn en inspirerend allemaal, dus graag meer van dat in 2016!
Beste tv-programma
Hangt samen met een opmerkelijke trend uit 2015: de intrede van Netflix ten huize Julie, waardoor we zeer weinig rechtstreeks naar tv keken het afgelopen jaar. Mijn beste programma kies ik dan ook uit de serie-stal, waar Orange Is The New Black me uren kijkplezier heeft bezorgd. De perfecte mix tussen tragisch en komisch, en dat vind ik heerlijk.
Beste boek
Vertedering van Jamal Ouariachi. Eigenlijk een boek uit 2013, maar omdat ik het pas dit jaar gelezen heb plaats ik het gewoon in mijn 2015-lijstje (Zie je? Als je 30 bent doe je gewoon lekker je zin, nah :-)). Het verhaal gaat over een postkamermedewerker op de dool, die Ouariachi steeds met rake observaties en spitsvondige metaforen weet te beschrijven. Me like.
Beste radioprogramma
Nog zo'n evolutie: waar ik vroeger uren naar de radio luisterde (van in de badkamer tot als ik ging slapen), is dat de laatste jaren een pak minder geworden. Maar als ik op StuBru een streep Music@Work met Christophe Lambrecht meepik, word ik steeds enorm blij van het feit dat er geweldige vakmensen bestaan die hun programma met veel zorg en goesting in elkaar boksen. Tijdloze klasse.
Beste film
Weinig naar de cinema geweest dit jaar, maar Amy stak er voor mij met kop en schouders bovenuit. Dat je weet hoe het verhaal eindigt (duh...) doet geen afbreuk aan de kracht van de film, die veel complexere zaken voorschotelt dan een geromantiseerd verhaal over een eenvoudig meisje dat het tot superster schopt. Vooral haar eigen opnames (met schokkerige handycam) uit de beginjaren van haar carrière blijven hangen, omdat je weet wat er allemaal nog moet komen. Straf gedaan.
Mijn plannen voor 2016?
En avant la musique! En de rest zien we dan wel weer.
Mijn wensen voor de Chez Julie-lezers
Ik wens jullie fijne, gezellige en mooie dagen, met af en toe een aperitiefje, een kroket en een warm moment. En wees vooral uzelf, want de kerstman doet dat ook!
Zo, bij deze is de 100ste blogpost van het jaar een feit en ben ik he-le-maal klaar om 2015 uit te wuiven. Tot in 2016!
0 Comments