A Day in the Life

Een tijdje terug stuurde ik mijn eerste plog de wereld in, zijnde een weergave van de dag in foto's. Omdat dit grote feest der banaliteit van het dagelijkse leven me eigenlijk best beviel, laat ik een tweede reeks plogfoto's op jullie weke zieltjes los, gratis en voor niets. Grootmeester Bourdieu ging vroeger trouwens ook al op zoek naar het banale en het voorspelbare (habitus, iemand?), en als Bourdieu het zegt, dan mag het.

Dat gezegd zijnde wil ik even aanstippen dat de dag begon met vrieskou. Logisch, want het is winter. Wist ge trouwens dat autoruiten ook langs de binnenkant kunnen bevriezen? Voor Julie nog vroeg op de dag, maar toch al iets bijgeleerd. Jawadde!

Iets later op de dag, maar voor ie écht van start kon gaan: vervulling van de basisbehoeften. Dankuwel, zwarte kat, jij bent mijn held van de dag.

Stiekem ook wat speelgoed meegesmokkeld, dat ik vakkundig doch discreet naast mijn vuilbak gepositioneerd had. Al een geluk dat ik de poetsvrouw op tijd zag naderen en voor een kleine verplaatsing kon zorgen, want anders...

Zon zon zon, vollenbak! Ongelooflijk hoeveel deugd dat doet op een koude winterdag. Mooi licht in februari, echt waar. Alleen jammer dat ik mijn tandartspraktijklamellen moest inschakelen om al te felle verblinding te voorkomen.

Maar toch fijn dat je er was, beste zon, aarzel vooral niet om meer van dat te tonen!

Tijd om het veldwerk van later op de avond voor te bereiden. En er gelijk wat krachtvoer tegenaan te gooien.

En voilà, start van mijn participerende observatie. Parochiezalen waar ze Witkap schenken, ik word daar blij van.

Kijk eens wat een mooi uitzicht. Handgeklap en beengezwaai, en accordeons! Topavond.

En zo keerden we moe maar tevreden naar huis, na wat de locals - en geef ze maar eens ongelijk - een genietbare avond noemden. Met op de terugweg een heerlijke soundtrack zonder doedelzakgeschal. Toch wel een verademing, moet gezegd.

This is the end, beautiful friends!