Een aanrader voor wie zich deze zomer richting kust begeeft en even genoeg heeft van dijk en strand: Stephan Vanfleterens expo Atlantic Wall in het domein van Raversyde.
De Magnumfotograaf maakte in 2013 en 2014 een reis langs de kusten van de Bartenszzee tot aan de Golf van Biskaje, in het spoor van Hitlers Atlantikwall. Het resultaat van die fotografische reis kan je tot 5 oktober in een speciaal voor de gelegenheid opgetrokken bunker in Raversyde gaan bekijken.
Vergis je echter niet als je de boel op een drafje wil afhandelen: de expo is alleen toegankelijk in combinatie met een bezoek aan de rest van het domein. Maar geen nood, ook die uitstap is zeker een ommetje waard!
Praktisch:
Stephan Vanfleteren: Atlantic Wall
Waar? Domein Raversyde, Nieuwpoortsesteenweg 636, Oostende
Wanneer? Maandag-zondag, 10u30-17u00, tot 5 oktober
Prijs? € 6,50
Alvast enkele sfeerbeelden van mijn eigen bezoek aan het domein:
Een plaatje dat de essentie vat:
Een lege campus, een mooi zomerzonnetje en aanhangwagen die duidelijk met een missie werd neergepoot: heerlijk!
De missie van de feestmobiel (kort samen te vatten als 'geef die mensen wat drank, merguez en zonlicht') zit er inmiddels op, en jawel, het was weer een waar festijn. Altijd mooi om zien hoe die ogenschijnlijk ernstige collega's opeens met melkwitte benen in bermuda verschijnen en hoe die stafmedewerker van het secretariaat na een paar glazen wijn plots een lolbroek van jewelste blijkt te zijn.
Personeelsbarbecues, you gotta love them!
Vakantietjes aan zee, altijd plezant. Maar waarom altijd die kustlijn afdweilen? Bij wijze van variatie trok Julie het hinterland in en belandde ze - o verdorie nee toch - in de abdij van Westvleteren. *grijns*
't Is te zeggen: het bezoekerscentrum In de Vrede, want die abdij is niet zomaar toegankelijk. Zelfs een telefoontje plegen naar de heren paters om een bak te bestellen is al geen sinecure, laat staan dat ze je vol enthousiasme gaan rondleiden en laten proeven.
Niet geheel toevallig zal de aanwezigheid van het aanpalende bezoekerscentrum In de Vrede daar voor iets tussen zitten, want daar kan je natuurlijk wél een Westvleteren gaan proeven. En kopen. Zij het enkel in verpakkingen van 6 flesjes. Slimme jongens, die paters.
Uitgekiende marketing of niet, Julie liet het niet aan haar hart komen en waagde zich aan een Westvleteren 12. Met een stevige boterham die als fond mocht fungeren.
En ja, dat smaakte toch allemaal bijzonder lekker. Wie angst heeft dat In de Vrede een enorm ongezellige cafetaria is krijgt een beetje gelijk, maar er bestaan zeker ergere polyvalente zalen. En het ruime tuinterras - mooi uitzicht inbegrepen - is dan weer wel de moeite waard. Zelfs die ogenschijnlijk simpele boterham viel eigenlijk prima te pruimen, geheel tegen de verwachtingen in. En die Westvleteren zelf? Uiteraard! Hoewel dat, ik beken, voor mijn part een Rochefort 10 minstens even lekker smaakt. En die kan je gewoon in de supermarkt kopen, eens zo handig.
Conclusie? In de Vrede is een ideale tussenstop voor als je je aan de Westkust of in de Westhoek bevindt. Wie houdt van een aangenaam terras, een lekker bier en een simpele boterham doet niets verkeerd met richting Vrede af te zakken. Niets meer, maar ook niets minder. Schol en smakelijk!
In de Vrede
Donkerstraat 13
8640 Westvleteren
057 40 03 77
Als je er af en toe een paar blogs op naslaat leer je al gauw dat kringwinkelzoeken en retroshoppen zeer in zijn dezer dagen. En u raadt het al, trendgevoelige Julie had dat nog nooit gedaan. Buiten dan wat spullen gaan droppen in de kringwinkel wegens plaatsgebrek, wat natuurlijk niet meteen het geschikte moment is om met nieuwe schatten terug naar huis te tsjokken.
Hoog tijd dat daar verandering in kwam, zeker nu ik mijn dagen doorbreng in een soortement retrohuis. Zo dus: op naar Antwerpen!
Om de paar maanden houden Lotte en Carine, twee retrominnende dames, daar namelijk een verkoop in een lokale kapperszaak die voor de gelegenheid tot nostalgisch paradijs wordt omgetoverd.
En daar sta je dan: nog maar één voet binnen, en blijkt dat heel uw jeugd daar uitgestald staat. Een Gameboy in een museum met 20ste-eeuwse geschiedenis, tot daar aan toe. Maar uw eigen speelgoed en brooddoos én de zjatten van de bomma in een uitstalraam? Slik zeg.
Jammer genoeg ben ik buitloos huiswaarts gekeerd, maar een volgende keer ga ik zeker terug om wat moois te scoren! Hoewel... misschien eerst de zolder toch maar eens opruimen, dan kan ik lekker mijn eigen retroverkoop houden. Of alles keihard hamsteren en voor mezelf houden, ook een mooie optie :-)
Zomer, zeg ik u, zomer!
En meer moet dat niet zijn.
Maar kijk eens aan, ik woon gewoon in Art Deco Town!
Dit plaatje is geschoten in de Ijzerstraat, zeer dicht bij de plek waar ik mezelf doorgaans onledig hou. Dat heeft dus dringend wat verkenning nodig, met veel meer dan enkel andermans fotografisch bewijsmateriaal.
Binnenkort eens een wandeling uitstippelen zie!
Omdat eigen lof maar een heel klein beetje stinkt: ziehier Julies wijnproefverslag in de jongste Libelle!
|
© Libelle - 5 juni 2014 |
Dat het zeer fijn was in de Franse Alpen kon u overigens ook al
hier en
hier lezen.
En voor 't geval u nog niet helemaal overtuigd bent van de schoonheid van de Savoie: klik zeker eens door naar
rendezvousenfrance.com, alwaar u mijn uitgebreid reisverhaal kan lezen, leuke adresjes inbegrepen. 't Is niks jong, da's graag gedaan.
Echt waar een topbestemming! Dicht bij huis en toch helemaal anders, zo hebben we het graag. Wanneer u dus een alternatief zoekt voor de klassieke Champagne- of Bordeauxwijnreis: hop hop, u weet waarheen. Zeg maar dat Julie u gestuurd heeft ;-)
Onlangs heb ik de Bacobens Rock Top 500 op mijn mp3-speler geknald, wat betekent dat ik wegens gebrek aan verdere schijfruimte dezer dagen enkel en alleen naar het lijstje met de naar verluidt beste 500 hits ooit luister. Veel classic rock dus, en af en toe ook een foute schijf. Dolle pret!
En zo kwam ik op nummer ikweetnietmeerhoeveel de fantastische Billy Ocean tegen met 'When the Going Gets Tough' uit 1985. Foute boel, o ja, maar amusement ten top. Alleen al het feit dat die mens zichzelf 'Ocean' durft te noemen kan op mijn mateloze respect rekenen. Goed jaar ook, 1985.
Ik ken het nummer vooral van op communiefeesten, waar heupwiegende tantes doorgaans na een paar uur feestgedruis vakkundig het dansje uit de clip ten berde brengen. En toen ik op het laatste feest besloot de heupwiegerij zelf wat te gaan vervoegen, wilde ik na afloop maar wat graag weten hoe ver onze act uiteindelijk van het origineel was komen te liggen.
Conclusie: wij hebben een alleraardigste poging geleverd, maar Billy's versie blijkt toch een stuk beter, dat moet gezegd.
Bij het bekijken van het clipje besefte ik hoe geniaal de kleine backingvocalist in het midden wel niet is, en kon ik me bovendien niet van de indruk ontdoen dat die beetje op Danny DeVito lijkt. En wat blijkt? Het is em, het is em! Samen met Michael Douglas en Kathleen Turner, schit-te-rend!
'When the Going Gets Tough' staat namelijk op de soundtrack van 'The Jewel of the Nile', een film waar ik nog nooit van gehoord had (wat vermoedelijk betekent dat het een gigantische stinker is). Maar de clip en soundtrack zijn dus wél de geschiedenisboeken ingevlogen, wegens de toenmalige primeur om de acteurs te laten opdraven als backing vocals in het clipje. De witte gewaden, de handgebaren, de wooh woohs in de micro,... zo fout, maar zo goed gevonden!
En voilà, zo zie je maar hoe een communiefeest aanleiding kan geven tot een way back Wednesday met een oorwurm van formaat. Wooh wooh. De volgende keer dat ik het dansje doe zal het nooit meer hetzelfde zijn. Gelukkig heb ik voor de rest een zeer voorname familie. Vreemde dansen tijdens feesten, terwijl de bomma met een kaars in haar handen in het midden ronddraait? Neuh, daar doen wij niet aan mee.
Jochei!
Nog maar net hebben we de meegedeelde komst van de
Aperitivo Bar verwerkt, of daar is alweer een volgend pop-upinitiatief, de
Imagin! Ja jong, die pop-updingen van tegenwoordig hebben hun naam niet gestolen, want ze springen euh... als paddenstoelen uit de grond.
En wat mogen we dan wel verwachten van de Imagin? Gin & tonic, in een stadstuin, in Elsene. Tot 5 juli. Klinkt niet slecht, klinkt lang niet slecht.
En dat alles temidden lampionnetjes en kleurrijke doeken? Doe maar gauw uw teensletsen aan, ge moest al weg zijn!
Imagin
Herdersstraat 17
1050 Elsene
Do-Za: vanaf 17.00 uur
0473 72 96 92