Laatst was ik getuige van de klassieke discussie der grafische vormgevers. Nu ja, discussie... Ze zijn het duidelijk stevig met elkaar eens.
Het gaat over DIT:
U weet wel, het iets te vrolijke lettertype dat blijkbaar veel te enthousiast gebruikt wordt door menig bakker, leerkracht, tandarts, volleybalclub, eetfestijn,... enfin, iedereen die iets 'speels' en 'fris' wil maken. Horror? Uhu.
Maar er is hulp! En die is hier beschikbaar.
Geweldig toch, zo'n handleiding om de wereld een klein beetje tot een betere plaats om te vormen? Of op z'n minst toch tot een mooiere. En dat is op zich al een bewonderenswaardig doel.
Maar misschien is dit typisch cult-ding onder grafische vormgevers toch een ietsiepietsie overdreven, niet?
Hoewel. Nee.
Comic Sans MS is eigenlijk echt wel lelijk. Het doet me aan typische toetsen Engels uit het middelbaar denken, met van die 'vul aan'-zinnetjes met een dikke vette stippellijn, waar je dan een onleesbaar fonetisch brouwsel op kribbelde in de hoop toch nog iets van punten te krijgen. Al was het maar voor originaliteit en doorzettingsvermogen.
Nog erger was het Comic Sans-misbruik op van die late jaren negentig-websites, gemaakt met Frontpage en afgewerkt met dansende fluoletters en een gastenboek dat op een welkomstbericht van de gastheer na meestal pijnlijk leeg bleef. Nee, naar die periode willen we niet terug. Geen denken aan.
Zelf gebruik ik Merriweather en Lobster, wat mij twee vriendelijke exemplaren in de serif-serie lijken (ja, ik wou ook eens een nerdy buzzword gebruiken). Maar misschien zit ik er wel helemaal naast, en krijg ik geen genade van de Comic Sans-politie. Help, moet ik nu ook gearresteerd worden?
2 Comments