Topgerechjes voor B-mensen

Er zijn veel ochtendmensen in de wereld. Waarschijnlijk een pak meer dan avondmensen. En ja, u raadt het al, ik behoor tot de laatste soort.


Die verdeling viel me deze week nog eens extra sterk op, toen ik mijn lot bij wijze van uitzondering nog eens in de handen van de NMBS legde (door mijn eigen lompheid en gebrekkige parkeerkunsten stond mijn bolide immers in de garage, oeps). Op mijn ochtendlijke busroute naar het station passeer ik een deel kantoorgebouwen, en het valt me telkens op hoe vol die allemaal al zitten op een uur dat volgens mij nog behoorlijk vroeg is. Volgens mij, dat zegt het dan weer allemaal natuurlijk :-)

Omgekeerd werkt het natuurlijk ook: als je bij wijze van uitzondering eens een vroege trein huiswaarts neemt stel je vast dat die propvol zit, terwijl dat een uur later al heel wat anders is. In tegenstelling tot files op de baan eigenlijk, die duren meestal vrij lang. Zouden treinpendelaars ochtendmensen en automobilisten avondmensen zijn? In elk geval, diezelfde bureaus aan het station, die ik ’s avonds op weg naar huis opnieuw passeer, zijn allemaal al leeg wanneer ik er voorbij kom. Iedereen voor den donkere binnen in het warme, veilige nest. Of zoiets.

Daarom blijf ik een enorme fan van de B-society, een collectief dat pleit voor de vrijheid om je dag wat naar achteren te mogen verschuiven, een uurtje maakt al een wereld van verschil voor je bioritme. En da’s waar, ik beaam, want ik heb de vrijheid om dat te doen. De mooiste uren zijn die in de vooravond, waar je – in deze tijd van het jaar – in de ondergaande zon nog even wat zaken overloopt om daarna rustig in gang te tsjokken. Hoe langer je wacht, hoe kalmer, dus hoe groter de beloning. Za-lig.

Enig nadeel – allez, ’t is maar hoe je het bekijkt – is dat mijn lijf zodanig geprogrammeerd is op gaan slapen na de herhaling van Dagelijkse Kost. Ik blijf het geweldige tv vinden, die me altijd zin geeft om een geruit tafellaken open te vouwen en er een rieten mand met een hoop lekkers op uit te stallen. Maar, dat avondlijke ritueel is ook altijd het moment waarop ik terug een klein hongertje krijg en een hartige midnight snack niet zou afslaan. ’t Is niet gemakkelijk, zo met een lege maag gaan slapen terwijl de close-up van een dampend bord macaroni nog op je netvlies gebrand staat, da’s gewoon afzien. Maar het levert wel ideeën op voor nieuwe topgerechjes!

0 Comments