Kijk, wetenschap is interessant!
Toen ik onlangs wezenloos wat nieuwssites afsurfte, stootte ik op een interessant artikel over hoe ons karakter evolueert. Aanvankelijk klikte ik het gewoon aan om na drie zinnen alweer terug te keren naar de vorige pagina (doen jullie dat ook, iets aanklikken en ondertussen al willen terugkeren?), maar die eerste zinnen bleven toch hangen. Aha, een artikel dat de aandacht trekt!
 |
| Bron: De Standaard - 4 januari 2013 |
Blijkbaar geloven we graag dat we op latere leeftijd niet meer van karakter veranderen, terwijl we constant evolueren. En daardoor hebben we geregeld spijt van vroeger gemaakte keuzes. Ik citeer: ‘Zo betalen vijftigplussers veel geld om in een fitnesscentrum de kilo’s weer kwijt te spelen die ze als veertigplussers in sterrenrestaurants voor veel geld hadden verzameld.’ Hola, da’s confronterend, ziehier mijn toekomstig levenssencario!
Of nog: ‘Mensen denken dat ze morgen wel ongeveer zullen zijn als vandaag, terwijl ze toch niet meer dezelfde zijn als gisteren,’ dixit psycholoog Jordig Quoidbach. ‘Zowel tieners als grootouders geloven dat het tempo waarin ze veranderen nagenoeg is stilgevallen, en dat ze recentelijk zijn geworden wie ze de rest van hun leven zullen blijven.’
Slik ja, die mens heeft een punt. Ik zal als kleine uk of als tiener inderdaad wel op een andere manier naar de wereld gekeken hebben als hoe ik dat nu doe, maar het is heel verleidelijk om dat gewoon aan opgroeien toe te schrijven. Maar nu ik opgegroeid ben blijf ik dus veranderen? O help, wat gaat dat geven? Op mijn zeventigste de polonaise dansen in Benidorm? Op een bepaalde manier lijkt dat idee me eigenlijk nog wel aanlokkelijk J
0 Comments