Foute percepties

Andere mensen lijken altijd behendig. Of toch behendiger dan ik. Want vaak lijkt een bepaalde activiteit enorm eenvoudig als je ze ziet uitgevoerd worden door iemand anders. Of toch zeker leuk, spectaculair en boeiend. Totdat je het zelf probeert.

Het begint bij banale zaken als je verplaatsen met de bus of de metro, waar iedereen altijd stokstijf en stevig – als ware het vastgelijmd – op de grond staat, terwijl ik, zelfs wanneer ik mij stevig probeer vast te klampen aan elke vindbare houvast, altijd de enige lijk die gezwind onderuit gaat wanneer het voertuig begint te rijden. Nu ja, bij rembewegingen heb ik dat eigenlijk ook. Hoe komt dat toch?

Maar ook bij zogenaamd gezelliger dingen kan je het vaak vlaggen hebben. Ontbijt op bed is zo’n klassieker: lijkt aanlokkelijk en geweldig relaxed, maar is in praktijk vooral geklooi met te warme koffie in een te kleine kop of kruimels van met confituur besmeerde croissants op pasgewassen witte lakens. Aan een tafel eten is toch zoveel eenvoudiger? En, gezien mijn oog-handcoördinatie, waarschijnlijk ook een pak eleganter.

Of rituelen voor het slapengaan: heerlijk! Veel te veel handcrème smeren en dan alle deurklinken uit je handen laten schieten (idem met voetcrème en uitschuivers op gladde vloeren), of na een tas slaapverwekkende lindethee ’s nachts minstens drie keer moeten opstaan om het residu ervan weg te spoelen.

Bovenaan in het lijstje van foute percepties staan in elk geval de tourist traps. Of zelfs niet de echte traps, maar gewoon de klassieke bezienswaardigheden. Geloven dat je in Central Park rustig kan joggen tussen de eekhoorns of dat je langs de dijk van Santa Monica kan rolschaatsen in kort shortje en met een eighties-hoofdtelefoon op je kop. Bij een nader beschouwen van die plaatsen blijkt dat elke film met dergelijk decor eigenlijk gewoon boerenbedrog is: ze knippen er altijd alle dikke toeristen af!

Nu ja, met een beetje gezond verstand kan je eigenlijk makkelijk anticiperen op die dingen. Eigenlijk weet je wel dat het nooit zo gezellig, leuk of spectaculair is als je denkt, maar stiekem hoop je er toch een beetje op. Daarom ga ik vanaf nu tegen de voorspelbare stroom in, door activiteiten op een compleet onlogisch moment uit te voeren. Kerstshoppen in juli, ’s morgens vroeg naar de cinema gaan en op een weekdag wild gaan eten in de Ardennen. Joepie, goed bezig!

0 Comments