Zelfgecreëerde tradities: ik vind ze steeds leuker. Met stip op één: het jaarlijkse moeder-kindjesweekend dat mijn broer en ik in het leven riepen bij gebrek aan cadeau-inspiratie, maar dat gewoon het geestigste idee ooit blijkt te zijn.
Omdat ik me in juli danig amuseerde met dagelijks foto's maken, deed ik in augustus vrolijk verder. Nog steeds binnen een opgelegd thema, gebaseerd op deze lijst.
Ik vond de thema's abstracter dan in juli (rustgevende kleuren, iets dat comfort geeft, goede gewoontes,... niet evident om dat op foto vast te leggen), waardoor ik ze soms nogal vrij interpreteerde. Maar da's niet erg, een dagelijkse prompt blijft een goede manier om me in actie te krijgen en te houden.
Ik vind de zomer een ideaal seizoen om foto's te maken. Een beetje vertragen na een druk voorjaar, rustig rondkijken en op het goede moment afdrukken. En véél meer licht dan in de winter, dat helpt ook.
Dus deed ik in juli nog eens van photochallenge en postte ik elke dag op Instagram een foto binnen een opgelegd thema (ik baseerde me op deze lijst).
'Hier is het verplicht genieten,' zei de dame aan het onthaal me met een glimlach.
Net als ik had ze het weerbericht bekeken en wist ze dat er een zonnige lenteweek in aantocht was, daar in Friesland. Want da's waar ik heen was gereden om een paar dagen vakantie te vieren. En jawel, het werd een consequent palet van blauw, groen en wat aardetinten, met ook (niet altijd zichtbaar op de foto) flink wat wind. Nederland op z'n best!
"Nee nee, geen ski dit jaar!"
Ik hoorde het mezelf meerdere keren zeggen, want een beetje budget sparen, je kent het wel. Totdat de wintersportperiode aanbrak en ik heel hard begon te kwijlen bij het zien van andermans skifoto's. Enter: La Bresse in de Vogezen!
Wat uitbuiken in de zetel, de Tijdloze Countdown op de achtergrond, niet goed weten welke dag het precies is,... dat betekent maar één ding: lijstjestijd!
Ik zette m'n goede gewoonte verder om minstens een keer per maand buitenshuis te logeren, wat me wederom op boeiende plaatsen bracht. En 't is meteen een handige kapstok voor een jaaroverzicht. Hier gaan we!
Een bestemming waar je met de auto heen kan, zonder weg te smelten onder een verzengende zon: dat was het criterium voor onze nazomervakantie. Liefst verder dan Nederland en een tikje anders dan thuis. Hallo Verenigd Koninkrijk!
Ging jij afgelopen zomer met het vliegtuig naar je vakantiebestemming?
Als kind van de Ryanairgeneratie vond ik vliegen lang een evidentie. Na ellenlange autoritten op de auto-achterbank lag heel Europa opeens binnen handbereik voor slechts een handvol euro's: je moest al enorme vliegangst hebben om daaraan te weerstaan. En vliegschaamte? Daar had ik begin jaren 2000 nog nooit van gehoord.
Na een tripje naar Dusseldorf vorig jaar, boden mijn broer en ik onszelf opnieuw aan om met de mama op weekend te gaan. We hadden de lat in Dusseldorf hoog gelegd, dus wilden we dat niveau minstens evenaren. We pikten de hint 'een stad aan zee, in het buitenland, maar niet té ver' vlotjes op en zetten midden oktober koers richting Den Haag.
Was het daar de moeite? Absoluut!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
