 |
| © Unsplash |
Bloggen is al heel vaak doodverklaard, ik gok zowat sinds het ontstaan ervan. Zou het anno 2023 echt zover zijn? Content wordt steeds korter en snediger, vertical video domineert, social media zijn walled gardens die je liefst niet naar een ander platform zien vertrekken, enkel op Facebook kan je doorlinken naar een artikel, maar Facebook... tja, mag ik boomer graveyard zeggen? En blogs? Die zijn vaak lang en statisch, en vergen tijd om te maken en te lezen. Doen we dat nog in 2023?
Ik geloof nog altijd van wel, net omdat bloggen een traag medium is. Daar is volgens mij nog steeds een publiek voor. Of je er (nog) rijk van kan worden weet ik niet, maar dat is niet mijn intentie. Bloggen is voor mij persoonlijk nog steeds een mooi middel om een verhaal te vertellen op mijn eigen tempo, met alle nuances die ik zelf wil. Ik blik ook graag terug op oudere blogposts, omdat ze een rijke inkijk bieden in de zaken die me de afgelopen jaren bezighielden. Interessant om zien ook hoe de thema's gaandeweg zijn verschoven. Growing up while writing, of zoiets.
 |
| Chez Julies lay-out in 2014: al een lange weg afgelegd ;-) |
Bloggen is voor mij dus een blijver, al staat het de laatste tijd wel op een lager pitje. Iets waar ik duidelijk niet de enige in ben: het lijkt alsof alle bloggers na corona collectief besloten dat er betere dingen te doen zijn doen oeverloos zitten tikken. En misschien is dat ook gewoon zo, want opeens waren daar terug sociale contacten/verplichtingen, pendeltrajecten, uitstapjes en praktische zaken om te regelen. Ze schreeuwden harder dan ooit om mijn (en jullie?) aandacht. En hoe meer ik om handen heb, hoe sneller mijn inspiratie opdroogt. Want al die leuke tripjes beleven is één ding (nog steeds volop bezig trouwens, hallo knaldrang!), er nadien een goed verhaal over vertellen is nog wat anders. Want wat valt er te melden buiten dat het leuk was, erg veel deugd deed en naar meer smaakte? Op een bepaald punt blijft de blogplaat toch wat hangen.
 |
| Groetjes uit mijn bloghok! |
Toch blog ik graag verder. Terug naar de roots, meer reflectie, minder dagboek. Want als ik op mijn eerdere blogposts terugkijk maken net die mij het meest trots: stukken geschreven met oog voor beschouwing, vaak op momenten dat er weinig te beleven viel en ik veel tijd had om te reflecteren :-) Het oeverloos geëmmer van mijn beginjaren ga ik jullie besparen (hoewel, goed op weg met deze post), maar het mag terug wat eenvoudiger. Dat maakt de drempel om te schrijven ook gewoon een pak lager.
Er borrelen verschillende blogideeën in mijn hoofd, we zien wel of ze het tot hier schoppen. Niets moet, alles mag. Zelfs als ik in the end alleen voor de spreekwoordelijke twee man en een paardenkop blijk te schrijven, heb ik er vertrouwen in dat ik daar nog steeds plezier aan ga beleven. Wees dus welkom, volg rustig mee, en we zien wel waar we belanden. Kom binnen en zet u!
Ben je zelf ook van de bloggende soort? Laat dan gerust een link naar je blog achter in de comments, dan komen we meelezen!
0 Comments