 |
| Terrasseizoen mooi ingezet bij Zoff in Leuven |
Pfieuw, het is intussen al een hele tijd geleden dat ik nog geblogd heb. Grote conclusies moet je daar in mijn geval niet uit trekken, zo'n blogpauze betekent meestal dat ik meer zin heb in andere dingen dan aan mijn bureautje zitten tokkelen. Aan een persoonlijke crisis of grote veranderingen is het meestal niet te wijten, laat staan dat het een geplande actie zou zijn.
En dat is ook hoe het vandaag gaat. De restaurants en terrassen zijn terug open en het sociale leven komt opnieuw op gang, zaken waar ik met steeds meer plezier aan deelneem. Een klein beetje tot mijn verbazing wel, omdat ik een geweldig goede kluizenaar ben die lange tijd op een beperkte hoeveelheid sociale contacten kan teren. Maar eens de gordijnen terug opengaan staat er geen rem meer op, zo lijkt het wel. Mijn aanvankelijke grotsyndroom maakt plaats voor een soort van knaldrang (zonder de discotheken weliswaar, ik heb mijn leeftijd :-) ), en ik laat het met plezier gebeuren.
 |
| Idyllische wandelingen zijn er ook nog steeds bij, hier langs de Hoëgne |
Voor het eerst sinds lang lijken dingen minder gefilterd binnen te komen. Of dat goed is weet ik niet, maar het doet me wel beseffen dat alles de voorbije maanden nogal vlak aanvoelde, wat na anderhalf jaar pandemie natuurlijk niet zo verwonderlijk is. De opnieuw aantrekkende contacten betekenen bij mij dus ook de comeback van een extra dimensie, die van kippenvel, verrassing en eens goed lachen. Niet dat ik hier elke dag lig te schuddebuiken, maar ik voel het potentieel en wil dat graag verder laten groeien. Omdat/zolang het kan.
 |
| Viktor en ik: kampioenen van de knaldrang ;-) |
Soms gaat dat gepaard met een plotse vlaag van nostalgie naar een periode van pakweg 15 jaar geleden, naar die ene zomerhit die ooit in mijn hoofd bleef hangen of die uitstap naar ginderachter die me haast weemoedig maakt. Best gek, maar omdat een pandemie gekke dingen doet met een mens stel ik me verder niet te veel vragen. Ik leid er vooral uit af dat het tijd is voor nieuwe herinneringen, nieuwe zomerhymnes en nieuwe ontdekkingen. Ik wil graag een beetje van mijn sokken geblazen worden, om nadien weer rustig in mijn zetel te gaan zitten.
Extreme pieken en dalen zoek ik dus zeker niet op, mijn onbestaande innerlijke dramaqueen houdt daar niet van. Maar af en toe een boeiende belevenis of een straf verhaal, daar sta ik meer dan ooit voor open. Zolang het geen gigantische katers, lichamelijke letsels of ongewenste bijwerkingen veroorzaakt, vind ik het allemaal prima. En wie weet levert het wel nieuwe bloginspiratie op?
0 Comments