Belgique, c'est chique // Bosbaden in het Hertogenwald


Ik wandel graag op plaatsen waar het mooi en rustig is. Toen ik voor de sport googelde naar 'meest afgezonderde plekken van België' kreeg ik via reisblog Trekking & Voyage het Hertogenwald in de Hoge Venen als aanbeveling. Doel en Charleroi doken ook geregeld op in de zoekresultaten, maar daar had ik precies minder zin in ;-) Op naar de Oostkantons dus!

Als startpunt voor mijn wandeling koos ik Natuurcentrum Huis Ternell, even voorbij Eupen. Je kan er makkelijk parkeren, wat infobrochures verzamelen, nog snel een sanitaire stop maken en - niet onbelangrijk - iets eten en drinken op het terras van de aanpalende brasserie. De plezierwandeling van 8 kilometer leek me ideaal, want niet te lang en netjes bewegwijzerd.


Toen ik mijn wandelschoenen aantrok en mijn drinkbus in mijn rugzak stopte besefte ik dat ik weer vollenbak mijn innerlijke gepensioneerde aan het loslaten was, maar eerlijk? Mooie landschappen en rust vind ik gewoon zalig, punt. En omdat regio Eupen maar een goed uur rijden is vanuit Tienen vind ik het vooral een erg makkelijke manier om wat frisse lucht op te snuiven en me even ergens anders te wanen.

Kijk mama, een bos!
Dankzij de signalisatie en de GPS-track op mijn telefoon was het erg makkelijk om de weg te vinden, hoewel ik ergens halverwege toch een afslag heb gemist door onoplettendheid. Waardoor de voorziene 8 kilometer er uiteindelijk 10 zijn geworden. Ik leerde daar vooral uit dat langs kniehoog gras laveren en onverwacht steile hellingen overmeesteren uiteindelijk ook wel lukt, en dat mijn boterhammekes nadien eens zo goed smaakten.

Dat van die 'meest afgezonderde plaats' klopt echt wel
Wat is dat hier voor groen? Varens?
Yes, boterhammekes with a view!
Vroeger dacht ik trouwens altijd dat natuurwandelingen enkel leuk waren voor vogelspotters of boswachters, maar gaandeweg ben ik mijn mening gaan herzien. Ik ken namelijk niets van de plaatselijke vegetatie en weet ook niet welke beesten er allemaal boven mijn hoofd vlogen (alleen de muggen kon ik er met gemak uithalen, helaas), maar dat hield me absoluut niet tegen om te genieten van alles wat mijn pad kruiste. En bon, misschien verdiep ik me op een dag wel eens in de materie, met een natuurencyclopedie onder de arm en verrekijker rond de nek. Maar voorlopig is het prima zo :-)


Ik voel me ook altijd op mini-vakantie als ik ergens in een uithoek van België beland. Zeker als de vertrouwde baanwinkels opeens Duitse opschriften blijken te dragen ('Brico Eupen: jeden sonntag geöffnet!'), heerlijk. Vakantie hoeft voor mij trouwens niets ver of spectaculair te zijn, maar gewoon even iets anders dan wat ik op een doordeweekse dag doe. Missie meer dan geslaagd daar in het Hertogenwald.

't Viel al bij al wel mee hoor
Alleen hier werd het een beetje steil

Het mooiste punt van heel de wandeling? Dat was voor mij het uitzicht vanop de Ternell-heuvel. Je moet er wel even pittig voor klimmen, maar het gevoel boven het bos uit te stijgen vond ik echt zalig. De N67, ofte de 'Monschauer Straße', was op een vreemde manier ook de moeite waard. Met heel veel verbeelding lijkt het alsof je langs een verlaten weg in Canada staat, op voorwaarde dat je de bordjes van de TEC even wegdenkt...

Op de Ternell-heuvel!
Toch een héél klein beetje Canada, niet?
Ik kan het dus alleen maar aanraden, zo'n bosbad in de Hoge Venen. Het koppeke eens goed leegmaken kan nooit kwaad, en als je me ergens dropt waar het rustiger is dan aan zee of langs de Naamse of Luxemburgse kant van de Ardennen, dan ben ik meteen verkocht. Je moet natuurlijk wel wat stilte kunnen verdragen, maar voor een paar uur vind ik dat absoluut geen straf, integendeel zelfs.

En het beste van al? Ik deed er zelfs inspiratie op voor mijn volgende skitrip ;-)


0 Comments