Vijf jaar in Tienen: wat hebben we geleerd?


Vijf jaar. Zo lang wonen we intussen al in Tienen. In een oogwenk voorbij, en toch lijkt die verhuis al eeuwen geleden. Tijd dus voor een update.

Dat doe ik aan de hand van een blogpost die ik vijf jaar geleden schreef, toen we twee maanden in ons nieuwe huis woonden. De eerste cultuurshock was verteerd, maar er waren nog flink wat dingen om aan te wennen en heel wat mensen om te ontmoeten.

Vijf jaar Tienen: welke lessen heb ik uit mijn toenmalige lessen geleerd?

LES 1: Verhuizen is niet tof
'Ja, die doos extra Tupperwarepotten had eigenlijk ook weg gemoeten, maar ik vond het makkelijker om ze in de koffer te gooien.' Om ze daarna voor de komende tien jaar in de kelder te placeren.

Klopt nog steeds. Genoeg Tupperwarepotten om een heel leger te voeden en een aantal dozen dat (nog) niet werd uitgepakt. Het positieve is wel dat we verdere aanvoer van brol tot een minimum proberen te beperken en geregeld de kasten uitkuisen om de kringwinkel en het containerpark te spijzen.

LES 2: Heb geduld
En uiteindelijk, zo'n bommabehang, dat komt ooit toch terug in de mode, niet?

Wachten totdat bommabehang terug in de mode komt duurt wel héél lang, dus werd hier de voorbije vijf jaar duchtig geplamuurd en geverfd. De living werd opgefrist, het toilet vernieuwd en de compleet nutteloze veranda omgevormd tot zalig zomers terras. De gang en de bovenkamers raken in een volgende fase nog wel verlost van hun zalmroze tint. En daarbij, peertjes geven toch ook licht?

LES 3: Vriendelijke mensen, maar ze praten raar
De mensen in sugar town zijn zeer vriendelijk, alleen praten ze een beetje raar. Nogal zangerig zelfs, en o ja, dat herinnert me eraan dat Limburgs hete adem hier in onze nekjes blaast.

Klopt nog steeds, en is helemaal oké. Op mijn mentale kaart zijn Limburg en de Ardennen al wat dichterbij geschoven, een aangename vaststelling wegens mooie kant van het land om te verkennen. Bovendien begin ik het Tiense dialect steeds beter te begrijpen, hoewel ik het zelf nooit machtig zal worden. Ginne ijle, en al. Maar dat lijkt me niet bepaald problematisch.

LES 4: Stadsvernieuwing, waar ben je?
Stadsvernieuwing is in, ook in de suikerstad. Alleen moeten ze er hier nog aan beginnen :-)

Correctie: stadsvernieuwing was er toen ook al, maar het leek meer underground dan nu. En op vijf jaar tijd is er toch een en ander beginnen groeien, heb ik de indruk. Ik blijf met plezier volgen hoe oude gebouwen nieuwe bestemmingen krijgen, mensen zich verenigen in buurtcomités en er een nieuw soort Tiense trots om de hoek komt piepen. Binnen vijf jaar maak ik een nieuwe balans op.

LES 5: Naast de hypermarkt
Vlakbij een hypermarkt wonen heeft zo z'n voordelen. Dialogen als '500g gekapt en een flatscreen alstublief' zijn hier niet uitzonderlijk. Wat hou ik van efficiënt shoppen.

In de buurt van een hypermarkt wonen is nog steeds erg handig, hoewel ik er nog nooit een flatscreen heb gekocht. Past niet zo goed in mijn fietstassen, zie je.

LES 6: Hipsters united?
Fijne restaurants: check! Gezellige bruine kroegen... euh... geen commentaar. Toch heb ik onlangs al reeds één hipster gespot, die ongetwijfeld binnenkort ergens in het stadscentrum een hippe koffiebar opent.

Er zijn de voorbije jaren een aantal bars en restaurants bijgekomen, waarvan de ene het al langer volhoudt dan de andere. Volgens mij is er best nog potentieel voor de Tiense horeca, maar risicovrij ondernemen is een nieuw restaurant of café openen natuurlijk nooit. Voor de durvers.

LES 7: Verharde wegen
Als je denkt dat heel het land verharde wegen heeft: think again. Als ze veldstraat bedoelen, bedoelen ze ook veldstraat. Neem dikke wandelschoenen mee en alles komt goed.

Klopt nog steeds, hoewel het natuurlijk een boutade is. Ik ben vooral tevreden dat ik aantal veldwegen binnen handbereik heb om mijn beentjes te strekken. Dat daar soms wat modder opligt, tja, lijkt me niet meer dan normaal. Maar betere fietspaden, oversteekplaatsen en straatverlichting... op dat vlak is er nog heel wat ruimte voor verbetering.

CONCLUSIE

De meeste zaken kloppen nog steeds of evolueerde in positieve richting, jeuj! Na vijf jaar ben ik nog steeds erg content met mijn stekkie, zonder onmiddellijke verhuisplannen in het achterhoofd.

Dankzij alle positieve evoluties is mijn initiële cynisme over de stad fel geminderd, al ligt dat ook aan het feit dat mijn jeugdige onstuimigheid heeft plaatsgemaakt voor berusting ;-) Tienen hoeft voor mijn part ook geen hipstermekka te worden, want uiteindelijk is slechts een kleine minderheid gebaat bij gentrification, terwijl de rest er z'n tanden op stukbijt. Laat Tienen maar gewoon Tienen zijn.

Want - tijd voor meligheid - het is wat je er zelf van maakt, wat in mijn geval veel meer is dan ik ooit had durven dromen. Toen ik vijf jaar geleden mijn eerste stapjes zette als nieuwe inwoner kende ik amper iemand, maar dat lijkt intussen al zo lang geleden. Nog elke dag ben ik blij dat ik het lef had om op pad te gaan, me in te kapselen in de lokale structuren en op een hoop enthousiaste Tienenaren te botsen die me met open armen ontvingen.

Op naar de volgende vijf jaar!

0 Comments