Begin dit jaar nam ik me voor om wat vaker het kind in mezelf los te laten en mijn activiteitenpatroon daarop af te stemmen. Bowling en schaatsen passeerden al de revue, net als een dag aan zee. Maar het summum? Dat hielden we voor de late zomer: de afvaart van de Lesse met de beruchte blauwe kajaks, jiehaa!
In alle eerlijkheid: het kind dat verblijd diende te worden was in hoofdzaak mijn vader. Met vaderdag schonken we 'm een zelfgeknustelde cadeaubon (eens kind, altijd kind, toch?) met de belofte om in de zomer riching Lesse te trekken. De ervaring leert immers dat vaderdagcadeaus in het maritieme thema steeds een schot in de roos zijn ;-)
Eén ding konden we in juni helaas niet voorspellen: de aanhoudende zomerdroogte die recent zelfs tot ramp werd erkend. Een eerdere poging om in augustus de Lesse onveilig te maken moesten we noodgedwongen annuleren (het leverde ons gelukkig wél een minitrip in Charleroi op), en ook bij de tweede poging midden oktober bleef het spannend tot de laatste minuut. Er werden duchtig waterstanden en prognoses uitgewisseld, totdat om iets voor 8u het verlossende bericht kwam dat de poorten geopend waren. Op naar Anseremme!
Waar we natuurlijk lang niet alleen waren. Maar geef de mensen maar eens ongelijk, want "de laatste mooie dagen van het seizoen, daar moet ge van profiteren!" Om de troepen wat te verspreiden en om dat profiteren alvast een bourgondische bijklank te geven, deden we ons in Gendron nog even tegoed aan wat snacks uit de lokale friterie, om daarna voor echt het water in te schuiven.
Prima keuze van onszelf om even te wachten, want op slag hadden we de Lesse voor ons alleen. Rustig peddelen tussen de herfstblaadjes met enkel wat kabbelend water op de achtergrond: mijn Teva's en ik werden er op slag een beetje stil van.
Ter hoogte van het Kasteel van Walzin werden de kodakken even uit de emmer gehaald (ja hoor, de onontbeerlijke ton is er nog steeds bij) om wat foto's te maken voor de blog. Zeer mooi om zien hoe the gang zich verrassend snel tot kampioen in synchroonposeren ontpopte ;-)
Er werd ook een poging tot selfie ondernomen, wat me snel deed beseffen waarom ik liever achter de lens sta dan ervoor. Maar kijk, zo ben ik ook eens vastgelegd op foto.
Bij aankomst mochten de lokale geneugten uiteraard niet ontbreken. Daarom trokken we met onze lege maagjes Chez Bouboule, le roi des moules in Dinant. Of Bouboule nu écht een koningstitel verdient durf ik betwijfelen, maar de meer dan 40 mosselbereidingswijzes vond ik in elk geval zeer indrukwekkend. Ik waagde me aan een combo met rivierkreeften op een bodem van bisque, en liet me dat prima welgevallen.
Nog een snelle blik op de Citadel (alvast een ideetje voor mijn volgende Dinantbezoek) en daarna terug naar huis, heel erg voldaan dankzij die gouden dag op het water. Met extreem veel geluk trouwens, want later las ik dat de Lesse daags nadien opnieuw was afgesloten wegens nog steeds aanhoudende droogte. De laatste dag van het seizoen in zo'n zalige omstandigheden doorbrengen? Beter wordt het niet, echt.
Rest dus enkel nog de vraag: wat kopen we volgend jaar voor vaderdag om dit te overtreffen? Help :-)
MEER INFO?
Dinant Evasion
Chez Bouboule
0 Comments