Herfstwandelingen, ik geniet er elk jaar steeds meer van. Een frisse neus halen, een nieuw decor verkennen en intussen wat bijpraten met aangename mensen: volgens mij dé ingrediënten voor een perfecte oktoberzondag. Oh, en dat appeltaartje als beloning natuurlijk ook ;-)
Dat nieuwe decor nam voor de gelegenheid de gedaante aan van wandelnetwerk de Merode, een brok groen in het grensgebied van de provincies Antwerpen, Vlaams-Brabant en Limburg, langs wat de brochure omschrijft als 'prinsheerlijk platteland'. Omdat ik slechts heel sporadisch in de Kempen kom en daar dringend verandering in wilde brengen, werd Westerlo tot startpunt gebombardeerd. Niet te ver van Tienen (en dus perfect op een namiddag te doen), en toch duidelijk 'ergens anders'. Wijle weg!
Om onszelf niet te hard te vermoeien en om voldoende tijd over te houden om bij te kletsen (ik was op stap met een oud-collega), kozen we voor een korte route van een kleine 6 kilometer. Misschien een beetje kort voor doorwinterde wandelaars, maar voor ons was deze afstand prima. Die lange trektochten komen later nog wel eens.
Onze route (uitgestippeld op basis van de wandelknooppunten) bracht ons langs een combinatie van bos, parkachtige paden en de oevers van de Grote Nete. Best aardig, maar ook niet geweldig wereldschokkend. Stiekem hoopten we op een grotere hoeveelheid bos, maar daarvoor hadden we allicht wat andere knooppunten moeten kiezen. Doen we een volgende keer zeker en vast!
Toch genoot ik enorm van het wisselende landschap, en werd de missie 'frisse neus halen' met glans volbracht. Helemaal op het einde van onze wandeling kregen we trouwens ook het Kasteel de Merode te zien, een elegant bouwwerk met een jarenlange geschiedenis. Blijkt dat er de afgelopen eeuwen flink gebatterd werd tussen rivaliserende families om de heerschappij over het kasteel en Westerlo, of wat had je gedacht? :-)
Je kan het kasteel jammer genoeg niet vrij bezoeken, maar meerdere malen per jaar worden de deuren opengegooid voor diverse evenementen. Kruis alvast december aan in je agenda, want dan kan je er genieten van Kerstmagie, een kerstwandeling doorheen het kasteel doorspekt met muziek en theater.
Afsluiten deden we in stijl, met een overload aan slagroom bij Brasserie de Verlossing in Blauberg. Deze brasserie ontleende haar naam aan het gelijknamige boek van Willem Elsschot, dat over dit huis en zijn bewoners gaat. Wist je trouwens dat Elsschot, die eigenlijk Alfons de Ridder heette, zo graag ging wandelen in het nabijgelegen Helschot dat hij er zijn pseudoniem aan ontleende? Hopla, weer iets bijgeleerd!
En dat appeltaartje zelf? Dat liet zich héél erg smaken. Nog maar eens het bewijs dat geluk zo vaak in kleine dingen zit ;-)
En dat appeltaartje zelf? Dat liet zich héél erg smaken. Nog maar eens het bewijs dat geluk zo vaak in kleine dingen zit ;-)
Wil je graag zelf op stap in Westerlo? Klik dan op het kaartje hieronder om de route te downloaden.
Ik wens je veel wandelplezier!
0 Comments