Af en toe terugblikken en stilstaan bij hoe het vroeger was, dat kan al eens fijn zijn. Want in Back to the future doen ze dat ook. Daarom presenteer ik jullie vandaag (helaas zonder begeleiding van een DeLorean of hoverboard) een brief aan mijn 16-jarige zelf.
We schrijven 2001, het jaar waarin de wereldgeschiedenis behoorlijk drastisch veranderde, maar waarin ik - zoals elke modale puber - vooral bezig was met mezelf.
Dag Julie,
Hoe gaat het met jou, daar op de schoolbanken van het Sint-Jozefsinstituut met zicht op de vijver? Flink een toets aan het maken, briefjes aan het schrijven of gewoon keihard aan het dagdromen? Die wiskunde begint lastig te worden, vind je niet? Maar jij houdt vol, want jij bent een flinke. Zo flink dat ze je het jaar nadien de 6 uur wiskunde aanpraten 'omdat je je anders zou vervelen'. Dat is waar, maar weet dat verveling af en toe ook tof kan zijn. En ruimte biedt om nieuwe dingen te ontdekken. Maar bon, kennis van integralen en afgeleiden kan soms ook nuttig zijn, laat ik me dus verder maar niet uitspreken over deze kwestie.
Je beseft het niet, maar je zit midden in het katholieke regime van je school: je werkt hard en doet je best, want anders kom je er niet, daar ben je van overtuigd. Als volgzame puber leer je dat je idealiter niet te veel van je oren maakt en dat je via de weg van de minste weerstand het makkelijkst vooruit kan dobberen. Maar probeer af en toe toch maar wat opstandig te zijn en dingen in vraag te stellen, want dat houdt jezelf en je leerkrachten scherp.
En hoe zit het met de plannen voor je volgende Italiëreis? Je zal in totaal drie zomers na elkaar naar Umbrië trekken in zeer aangenaam en onderlegd gezelschap, waardoor Perugia, La Bocca della Verità, Assisi en gebarsten flessen grappa in de auto voor jou geen geheimen meer zullen hebben. Denk er wel aan dat je best geen volledig blik ice-tea naar binnen giet vooraleer je naar de Gotthardtunnel rijdt, want wanneer druk verkeer en een gebrek aan openbare toiletten zich aandienen verdwijnt de glimlach toch even van je gezicht. En die rozenstruiken langs de kant van de weg... echt comfortabel is dat toch ook niet. Ik geef het je maar even mee.
Vergeet verder niet om volop van deze zorgeloze tijd te genieten, want zelf ben je ervan overtuigd dat je zal uitgroeien tot een wijze, evenwichtige volwassene, die, eens geboetseerd, niet radicaal meer zal evolueren. Mis poes, en maar goed ook. Weet dat je formatieve jaren zullen blijven duren, en wees daar vooral zeer blij om. En geniet van het vrijzinnige bad dat je, na jaren van katholiek juk, binnen een tweetal jaar te wachten staat. Het zal je de zaken op een heel andere manier doen bekijken, het zal je nieuwe horizonten doen verkennen en je in contact brengen met een hoop interessante mensen. O, en je zal ook bier en koffie leren drinken. Glorie en halleluja.
Daarom, beste 16-jarige Julie: blijf flink je best doen, maar laat de dingen af en toe maar lekker los en zeg eens wat vaker f*ck it. Je zal ervan versteld staan hoe bevrijdend dat kan zijn. Je hoeft niet altijd alle anderen te pleasen, je mag het voor jezelf ook al eens leuk maken. Doe vooral de dingen die je fijn vindt, wees niet te volgzaam en zeg vooral niet altijd sorry tegen alles en iedereen, want dat is in 99 procent van de gevallen niet nodig.
Dat Ternatse accent van je zal in de loop der jaren trouwens wat gaan vervagen, maar echt verdwijnen zal het nooit. Zeker als je eventjes op bezoek bent in je vertrouwde omgeving zal je nooit helemaal kunnen verbergen waar je vandaan komt. En dat hoeft ook niet. You can take the girl out of the province, but you can't take the province out of the girl.
O, en over provincies gesproken: je zal de komende tijd alle uithoeken van Brabant verkennen, want na een aantal tussenstops in Brussel en Leuven beland je uiteindelijk in Tienen. Maar lig daar maar niet te veel van wakker, want je zal het er - ook al geloof je dat nu nog niet - reuze naar je zin hebben. Dat zal je zien.
Have fun!
Julie
0 Comments