Over wellness, winterzon en wachten op de lente

Oei, 't is maandag. Tijd om het weekend uit te wuiven dus! Want het was plezant de afgelopen dagen. Zo plezant dat ik foto's vergat te nemen, oeps. Eigenlijk is het betrekkelijk eenvoudig: probeer af en toe iets nieuws, steek een handvol gezellige mensen bij elkaar, zet wat eten op tafel en voilà, een zeer aangenaam weekend dient zich aan.


Dit is wat ik de voorbije dagen allemaal leerde:

SCHAATSEN VERLEER JE NOOIT

Er is natuurlijk maar één manier om dat te weten te komen: doen! Enfin, het was op skeelers en dus zonder ijs, maar beide activiteiten komen aardig bij elkaar in de buurt. Om begrijpelijke redenen werden van deze gebeurtenis geen foto's gemaakt (dat hoop ik althans), maar wat niet is kan misschien nog komen. Want het feit dat ik niet op mijn gezicht ben gegaan nodigt uit om die skeelers binnenkort nog eens aan te binden. Nooit gedacht dat ik vol weemoed en met lichte glimlach aan de schaatsbaan van Liedekerke zou terugdenken, maar kijk, twintig jaar na datum stel ik vast dat ik er best wat relevante ervaring heb verworven. Altijd mooi om op het cv te zetten.

AF EN TOE WAT WELLNESS IS ZO SLECHT NOG NIET

Wellness: ik blijf het een gek concept vinden, maar van tijd tot tijd wat dobberen in een jacuzzi en een beetje zweten in een sauna kan ik eigenlijk wel appreciëren. En in uw peignoir porties gemengd eten aan een haardvuur ook, zeker als dat in goed gezelschap is. Ge moet mij hier nu eens zien blinken jong, met mijn vers gemanicuurde nagels. Misschien moet ik ze volgende keer toch maar wat langer laten groeien, zodat de mevrouw meer kan doen dan enkel wat lak smeren. Trouwens, zou er ergens een wellnesscentrum bestaan waar ze geen panfluitmuzak spelen?

WINTERZON IS THE BEST

Omdat het niet alleen pootje baden en cava drinken kan zijn, ben ik nog een toertje gaan lopen ook. Heerlijk, die winterzon. Na afloop ben ik voor een keer niet puffend in de zetel beland, maar had ik nog voldoende energie over om vrolijk door het huis te dartelen en op mijn fiets te springen. Hoewel ik een paar uur later wel een slag van de hamer kreeg en behoorlijk slaperig werd, waarvoor nogmaals excuses aan mijn zondagnamiddaggezelschap.

NIET ALLE GELE RIJST IS PAELLA (en siësta is een geweldig concept)

Na een stevige inspanning een zo mogelijk nog steviger maal naar binnen werken: dat is de beste combinatie die er bestaat. Zeker als het op zondagmiddag is. Intussen leerde ik dat je niet alle gele rijst zomaar paella mag noemen, en dat een siësta echt wel een geweldig concept is. Kunnen we dat hier ook niet gewoon invoeren?

Zoals jullie merken was het weekend dik in orde! En als het op maandag dan ook nog eens perfect verandaweer blijkt te zijn, kan ik niet anders dan vol enthousiasme mijn stoeltje bij het raam schuiven en wachten tot de lente eraan komt. En de nieuwe week bij de horens vatten. Daar gaan we!

0 Comments