#boostyourpositivity: Bodily Knowledge

Laat ons nog eens van #boostyourpositivity doen, met deze keer als thema body. Hoe beleef je het? Ben je er blij mee? Besteed je er veel tijd aan? En hoe zit dat met die body/mind verhouding?


Goh, over mijn eventuele lichamelijke blijheid dan wel tristesse kan ik bomen opzetten, niet in het minst omdat het heel verleidelijk is om op het negatieve te focussen en oeverloos uit te weiden over elke bult, bobbel en vreemde plek die ik liever anders zou zien. Maar dat zou natuurlijk niet zo bevorderlijk zijn voor de #boostyourpositivity, dus doen we dat lekker niet.


Zie je? Ik heb de boodschap van de campagne helemaal begrepen! Goed he? En daarbij, ik vind dat ik wel een mooie duim heb die best gezien mag worden.

Soit, alle gekheid op een stokje: het lichaam dus.

Ik ben geen fitgirl, laat dat duidelijk zijn. Voor veel mensen is sporten een levensstijl, en stiekem ben ik best jaloers op dat uitgangspunt, maar ik weet vrijwel zeker dat ik die fase nooit zal bereiken. Waar ik wel van overtuigd ben is dat een lichaam af en toe moet bewegen, net zoals een auto geregeld eens op de autostrade moet rijden om het stof uit de uitlaat te blazen (ja eco-warriors, jullie mogen me nu arresteren).

Daarom probeer ik twee à drie keer per week een toertje te gaan lopen. Geen marathonafstanden, geen trainingen met persoonlijk programma, geen podium of medailles voor ogen. Gewoon even de beentjes losgooien en de hartslag de hoogte in jagen (zelfs zonder hartslagmeter weet ik - letterlijk - wanneer ik in het rood ga :-)). En dat is prima zo. Ik vind lopen zeker niet vreselijk, maar ben toch altijd blij wanneer ik terug ben. Sport is voor mij voornamelijk rationeel en functioneel, en ook wel dat ding met de gezonde geest en het gezonde lichaam.

Maar bovenal ben ik een après-girl. Net zoals op skivakantie trouwens, waar voor mij het leukste moment van de dag het tijdstip is waarop de skibotten terug uit mogen. Niet omdat ik skiën haat (integendeel!) en niet omdat ik het nadien op een liederlijk zuipen wil zetten of de polonaise ten berde wens te brengen, maar wel omdat ik enorm kan genieten van een heerlijke ontspanning na een mooie inspanning. No pain, no gain, weet je wel?

Deze foto illustreert dat perfect:


En intussen, tijdens al mijn gegoochel met inspanning en ontspanning, blijven mijn kleren passen en barst ik tot nader order niet uit mijn broeken. Ik kan nog vlot een trap op en draai mijn hand niet om voor een stevige wandeling. Maar ik kan ook geweldig goed zetelhangen, o ja.

Laat ik dat alles dus vooral als een goed teken beschouwen: hiep hoi, het gaat best goed met die body van mij!

En weet dat, als er ooit marathons gelopen moeten worden of andere knalprestaties moeten worden neergezet, ik me met plezier opoffer om de jassen en de rugzakken bij te houden. Je moet nu eenmaal je limieten kennen he :-)

5 Comments