Lange weekends, da's een fijne uitvinding. We gaan daar niet onnozel doen. Om dat punt wat extra kracht bij te zetten, lever ik u graag enig fotografisch bewijsmateriaal van wat ik de afgelopen dagen zoal heb uitgespookt.
Hier gaan we!
Het weekend werd ingezet met een kleine pelgrimstocht richting West-Vlaanders. Niet alleen omdat het daar schoon en vredig en rustig is en zo, maar ook omdat ze daar lekkere boterhammen hebben. Zowel in glas als op een bord (hoe plezant het daar is lees je hier).
Wie 'West-Vlaanders' zegt, zegt ook 'zee'. Ook al beslaat de afstand tussen foto 1 en foto 2 een slordige 50 kilometer aan provinciale baan, in mijn hoofd - en afgaande op de verstaanbaarheid van de lokale dialecten - is die afstand vooral zeer relatief. Tadaaaa, zee!
Zeer uitzonderlijk voor mezelf, maar kijk, primeur: ik ben een keer ergens gearriveerd nog voor het feest begint. Meestal is dat andersom. Bij deze, beste kindertjes, nog even geduld vooraleer jullie mogen spartelen in het water!
Maar gelukkig komt de grote vakantie dichtbij, vol warme zomeravonden waarop we collectief zeggen: 'Hier is 't goed he!' In afwachting daarvan staken we nog even de stoof aan teneinde een kleine warmteboost te genereren. Ben ik de enige die daar een lachend gezichtje in herkent?
Het verdere verloop van het weekend laat zich samenvatten als 'gezellig tafelen', wat een eenvoudige en daardoor schitterende bezigheid is. Alleen laat ik me op dergelijke momenten zodanig gaan in mijn bourgondisch enthousiasme dat ik de activiteiten in kwestie vergeet te fotograferen. Waardoor je, voor je 't weet, die activiteiten met een soepje in de zetel zit uit te zweten:
Maar, zoals dat dan met lange weekends gaat: net wanneer je denkt dat het bijna voorbij is, blijkt er nog een dag op het programma te staan! Vol vreugde om die ontdekking haalde ik mijn mooiste attributen van stal:
En kijk, een dag nadien kregen die gezelschap van lookalikes! Doedelzakken, strooien hoeden en rieten daken all over, dat kan alleen maar Bokrijk zijn. Gelukkig ken ik daar niet zoveel mensen. Incognito: wat een schitterende uitvinding.
En voor 't geval u er aan twijfelt: jawel, er werd gedoedeld dat het een lieve lust was. Toch tof he, dat foto's tot nader order nog altijd zonder klank zijn?
Maar zelfs al zijn doedelzakken helemaal niet uw ding: ga toch maar eens naar Bokrijk, al is het maar om deze gratis expo te bezoeken:
Een collectie stahlhelmen die na C-mine in Genk en het Kolonel Dusartplein in Hasselt nu in Bokrijk neerstrijkt, onder de noemer “Limburg 1914-1918: Kleine verhalen in een Groote oorlog”. 44 helmen, die verspreid over een grasveld elk een ander verhaal vertellen. Daar wordt zelfs een doedelzak een beetje stil van.
En hop, gedaan met die lange weekends! Terug in het schrijfhok nu, klaar voor een periode van bloed, zweet en hopelijk niet te veel tranen. En avant la musique!
0 Comments