Na mijn wilde avonturen in Gent een tijdje geleden, belandde ik afgelopen weekend geheel onverwacht in Luik. Nu ik toch bezig ben: zal ik maar meteen alle provinciehoofdsteden afwerken? Lijkt me best een boeiende queeste eigenlijk. Ah, ik voel al een nieuwe rubriek opborrelen! Zou Tien om te Zien een mooie naam zijn?
In elk geval: Luik! Waarom naar daar? Omdat Luik eigenlijk belachelijk dicht bij mijn stal ligt en omdat het daar plezant is en al, maar vooral omdat ik dit kleinood in de brievenbus kreeg:
Een behoorlijke brief die blijkbaar een paar grammen te veel en een postzegel te weinig bevatte om zelfstandig op z'n eindbestemming te geraken. En wanneer de tijd wat begint te dringen rest er slechts één remedie: het heft in eigen handen! Op naar Luik!
En jongens, brieven posten was nog nooit zo leuk, geloof me vrij. Vooral omdat ik, toen ik er toch was, gelijk wat aan sightseeing heb gedaan. En wie 'sightseeing' en 'Luik' in één zin zegt, die komt al gauw hier uit:
Montagne ja, u leest het goed. Hier het begin:
Wat na 374 treden en een hellingsgraad van 30 procent dit mooie einde opleverde:
Ge ziet, het moet niet altijd Montmartre of Par Güell zijn he? Want ook al vind je geen gekke beelden of mozaïektegeltjes daarboven aan de Luikse citadel, adembenemend is het uitzicht zeker wel!
Vooral die groene flanken die quasi deel uitmaken van het stadscentrum, fijn is dat. En bloesems voorwaar! Die uitstap naar Sint-Truiden was dus nergens voor nodig :-)
Nee echt, dat zijn plekjes om te koesteren. Wie denkt dat Luik alleen uit oud industriegrijs uit lang vervlogen tijden bestaat zit er dus dik naast. Oké, toegegeven, die elementen zijn er ook nog steeds aanwezig, maar ze wisselen wel mooi af met de occasionele lap groen. Wat mij doet besluiten om wat vaker van carpe diem te doen, en mijn kop soms gewoon even keihard in de zon te steken.
Zoals deze mensen hier. Perfect zonneplaatje toch?
Verdict: Luik, coole plek! Laat u verder vooral niet afschrikken door de gekke viaducten bij het binnenrijden van de stad (opeens reed er een trein onder mijn wagen voorbij, echt waar) of de soms excentrieke medemens op straat, maar dompel u gewoon gretig onder in de couleur locale. En neem de trein naar daar, want dat station, dat is ook serieus de moeite.
Jaja, Luik en ik, wij gaan dikke vrienden worden. Tot snel!
0 Comments