Eind juli, de zomer kabbelt rustig voort. Na uitstapjes naar zee en wandelingen langs pittoreske velden kreeg Julie de smaak der dagtripperij helemaal te pakken en zette ze koers richting zuiden, naar Namen. Naar 't schijnt hebben ze daar een mooie citadel met fijn uitzicht over de stad, en dat wilde Julie wel eens zien. Toen ze postvatte naast het terras van brasserie 'Panorama' (ernaast, niet erop, want anders werd ze weggejaagd door een furieuze ober) kreeg ze inderdaad waarvoor ze gekomen was. Kijkt u even mee.
De eerlijkheid gebiedt evenwel te melden dat het bezoek aan Namen beperkt is gebleven tot de beklimming van de citadel (die we dan nog met de auto hebben gedaan, luiaards als wij zijn). De drang om een pilsje te gaan proeven in Maredsous en middels die handeling ons zieltje te zuiveren was namelijk net iets groter dan de nieuwsgierigheid naar wat zich zoal in downtown Namur afspeelt. Maar geen nood, Namen krijgt nog wel een herkansing. Die Maredsouiaanse zuivering der zieltjes is overigens vlot gelukt: een blonde en een tripel volstonden om de missie te volbrengen.
Verder brengt deze zomer vooral jolijt op de eigen pelouse, alwaar van tijd tot tijd spontaan een gin-tonic opduikt tussen de lampionnen. Die ik dan uiteraard snel uit zijn lijden verlos. Wat een sympathieke knul zeg, die mister Bulldog.
En soms, als de nood naar toeristisch vertier té groot wordt, stap ik eventjes aan boord van bus 95 richting Beurs. Een kwartiertje volstaat doorgaans om het vakantiegevoel aan te wakkeren. Hoe zouden de toeristen op die bus de stad eigenlijk zien? Zouden ze ze mooi vinden? Door de soms lelijke hoeken kunnen heen kijken en verwonderd zijn om de fascinerende afwisseling die je voorgeschoteld krijgt?
Dat moet ik hen volgende keer beslist eens vragen. Zo net nadat we het koninklijk paleis gepasseerd zijn, dat lijkt me wel een goed moment. Voilà, weer een goed voornemen!
0 Comments