Laatst las ik in de krant wat over De Prestatiegeneratie, het nieuwe boek van Jeroen van Baar. 'Jeroen wie?', hoor ik u denken. Wel, zo'n kerel die alles fantastisch voor mekaar lijkt te hebben, maar die daar wel een verdomd interessant boek over publiceert. Some guys have all the luck.

Zeer grondig kan ik natuurlijk niet oordelen, want ik heb z'n werk nog niet gelezen. Maar de bijhorende perstekst klinkt alvast veelbelovend:

Hmmm, de combinatie van high potentials en Amsterdamse hipsters, daar wil ik wel meer over leren. En vooral dat pleidooi voor middelmatigheid trekt mijn aandacht. Want laat dát nu net mijn kleine hobby zijn, als ik zo even door mijn eigen archief van GYPSYs, bobo's en paniekerige dertigers blader. Of alles nog goed gaat met mij? Maar natuurlijk, dank u!

Na enig snuisterwerk leer ik dat De Prestatiegeneratie over krek hetzelfde thema gaat als bovenvermelde werkjes: twintigers leggen de lat vandaag zo hoog dat ze geen genoegen meer nemen met middelmatigheid. Falen is geen optie, een plan B bestaat niet. Alleen de beste job en de meest spectaculaire reis zijn aanvaardbaar. Als je nog niet bent gaan backpacken in Zuidoost-Azië, als je geen vijftig interessante hobby's beoefent en niet af en toe een idyllisch prentje van je boeiende leven post op Facebook, ben je eigenlijk maar een bekrompen loser. Dat soort dingen.

En ook al is het thema op zich misschien niet zo gigantisch vernieuwend meer, ik ben er nog steeds volledig mee akkoord. En het feit dat er alsmaar meer boeken over verschijnen geeft toch aan dat de nood naar gewone, gezellige middelmaat steeds groter wordt, niet?

En voor u zich écht zorgen zou gaan maken over die Julie die nogal hard van Bond Zonder Naam lijkt te doen: geen paniek, ik ben een kei in het bedrijven van middelmatigheid. Onlangs deed ik een geinig testje op Buzzfeed.com, dat een antwoord zou bieden op de vraag 'Which European Country Do You Actually Belong In?'. Het verdicht viel in mijn geval op Frankrijk, omdat ik van nature ietwat pessimistisch en cynisch ben ingesteld, maar desondanks (of dankzij?) dat feit prima kan genieten van de kleine dingen. Vooral van lekker eten in goed gezelschap, met een passend glas wijn erbij. Nagel op de kop? Nagel op de kop! Gnignigni.