Soms trakteer ik mezelf op een aperitiefje. Gewoon, omdat dat lekker is. Net voor je de kookpotten induikt even kijken wat je nog in de barkast hebt staan, die ingrediënten intikken op Google met de woorden ‘recept’ en ‘cocktail’ ervoor en shaken maar! Zo kan ik iedereen de Martini Royal (half Martini Rosato en half champagne) aanraden, dé zomercocktail van 2012. Zo passé ben ik dan wel, maar dat kan mij geen moer schelen. Seizoenen zijn toch overroepen. Behalve de herfst natuurlijk, want dan kan je wild gaan eten.
Nu, voor u zou gaan denken dat ik een echte snob ben, met mijn champagne en zo, kan ik u geruststellen: ik heb er braafjes cava bijgegoten, het budgetvriendelijke en meer voetjes-op-de-grondalternatief voor de parelende schuimwijn uit de bekende Franse regio.
Maar toen ik duchtig cava bij mijn Martini zat te mengen vroeg ik me opeens af waar de goeie ouwe schuimwijn eigenlijk naartoe is. Schuimwijn, toch wel hét aperitief van de jaren negentig, meestal onlosmakelijk verbonden met prikkers met kaas en druiven en grote kommen paprikachips, is niet meer. Intussen zijn die laatste ingrediënten vervangen door kerstomaatjes met mozzarellabolletjes en basilicum en een bescheiden schoteltje Thai Sweet Chili chips. En… cava.
Is het niet gek dat schuimwijn op een paar jaar tijd uitgegroeid is tot een woord dat je niet meer mag uitspreken want voor eeuwig en altijd geassocieerd met ‘van de goeiekoop’? Cava klinkt zoveel eleganter, ’t is de drank waar je niets mis mee kan doen. En toch gaat het eigenlijk om bijna dezelfde substantie, niet?
Waar cava geniaal in geslaagd is, is om de naam niet goedkoop te laten lijken of enige associatie op te roepen met matige kwaliteit. Nee, cava is gewoon het degelijke alternatief voor ouderwetse, veel te dure champagne (een beetje zoals de klassieke Bordeauxwijnen, die zijn precies ook ergens blijven steken bij het laatste fonduefeestje, zo ergens eind jaren negentig). En kan je een cava-drinker ongelijk geven? Ik dacht het niet!
Voorlopig blijft het me een raadsel waar de schuimwijn heen is, maar ik blijf het een boeiend fenomeen vinden. (Hoe zou het eigenlijk met de zure regen zijn? Da’s nog zo een!) In afwachting van een antwoord doe ik me dus maar te goed aan een zelf bijeengegoten cocktail en duik ik stilaan mijn kookpotten in. Misschien maak ik wel authentieke stoemp met worst, kwestie van de tradities niet te verloochenen.
0 Comments