Aaaaah, kerstvakanties! Gek hoe je een heel jaar lang een bepaald beeld over die periode hebt, dat meestal een heel eind afwijkt van de werkelijkheid. Vuurkorven, bekers warme chocomelk en wollen mutsen, dat zijn meestal de – vooral kleffe – beelden die in mij opkomen als ik aan de kerstvakantie denk. Maar hee, eigenlijk is een kerstvakantie in al haar doorsneeheid toch ook een beetje rock en roll. En dat is net wat ik er leuk aan vind.
Te lang slapen, verse koffie malen, in uw versleten jogging naar Charlie Chaplin of Singing in the Rain kijken, ow yeah. De kerstvakantie is het enige moment waarop dat ongegeneerd mag, waarop het dagelijkse leven een heel stuk trager draait. In de zomer heb je wel een gelijkaardige traagheid, maar dat is meer een langdurige loomheid met een vleugje verveling, terwijl de week tussen kerst en nieuw te kort is om je te vervelen. Integendeel, die oude klassiekers duren lang genoeg om meer dan een half dagdeel van entertainment te voorzien. De actiescènes, voor zover ze al bestonden, gingen ook zo veel trager toen, dat helpt natuurlijk ook.
Routine krijgt geen kans in de kerstvakantie, daarvoor zorgen de feestdagen zelf. Van zodra je nog maar denkt dat het allemaal wat saai wordt is daar alweer het volgende kerstdiner, oudejaarsmoment of nieuwjaarsfeest. In deze periode draait het dan ook allemaal om de kunst van het matigen, van het balanceren. Na één trappist wijselijk tegen jezelf zeggen dat je best stopt omdat er de volgende dagen nog heel wat drank en eten te verwerken valt, om die gedachte – van het moment dat ze nog maar amper afgerond is – aan te vullen met ‘Bwah, eentje is geentje’, het heerlijkste cliché der clichés. Met als resultaat dat je uiteindelijk toch waggelend terug thuis komt, terwijl dat niet tot het oorspronkelijke plan behoorde. Oeps.
En zo balanceren we verder, tussen hongerig en overeten, tussen bloednuchter en een beetje licht in de kop, tussen chocoladetaarten met te veel rum in en stoofpotten drijvend in een overmatige wijnsaus. Zo zie je maar, het waggelen ligt duidelijk niet alleen aan de trappist ;-)
0 Comments