Laatst zat ik op de trein, een daad waarmee ik wat afwisseling trachtte te brengen in mijn pendelpatroon. Want, eco-zondaar als ik ben, ik durf mij al wel eens verplaatsen met zwartgelakt gemotoriseerd privévervoer. Zo langs de E314 en de E40, om maar wat te zeggen.
Maar dus, ter afwisseling zat ik op de trein, alwaar ik mij verheugde op de gratis boekskes die daar allemaal te rapen vallen. Dankzij een degelijk gemaakte Metro (waar een groot deel van mijn oud-studiegenoten werkzaam blijkt), een stevige Brussel Deze Weekof een glossy ‘cocoonen in je eigen welnessruimte is zooooo trendy’ Pas-uit krijgt verveling op het spoor immers geen kans. Bovendien kon ik mijn treinrit aangrijpen om eindelijk het internet op mijn gsm eens uit te testen, zodat ik er zeker van zou zijn dat ik mij vanaf nu nog vroeger kan laven aan de Facebookupdates van mijn medemens. Die er, bij nader inzien, ’s morgens meestal nog niet zijn.
Het was aangenaam en daardoor ook verdacht kalm in mijn coupé, iets wat ik pas na een kwartier doorhad, toen ik met de benen nog steeds comfortabel gestrekt besefte dat een dergelijke zee van ruimte een luxe was. In Pas-uit-termen gesteld was ik nagenoeg aan het cocoonen, wat zeer vreemd is op een kille donderdagochtend. Toen ik besefte dat dit zen-moment mij aangeboden werd wegens Koningsdag, kon ik niet anders dan blij zijn. Dank u, Sire.
Maar helaas, op de terugweg liep het mis. Toen zaten er wel medemensen in mijn buurt, die zich weliswaar zeer bedeesd en beleefd gedroegen, maar die er jammer genoeg niet in slaagden hun bacillen voor zichzelf te houden. Waar ik mijn terugrit aanvankelijk zonder twijfel in de categorie ‘aangenaam’ onderbracht, moest ik daags nadien met pijn in het hart op mijn beslissing terugkomen en vaststellen dat ik niet alleen gratis leesvoer, maar ook de ziektekiemen van mijn pendelbuurman mee naar huis had gekregen. Snuf, snif, snotter, kuch,… dju toch!
Daarom laat ik de trein vanaf nu terug even voor wat ie is. Uiteraard uit medeleven voor mijn pendelgenoten, die weinig tot niets gebaat zijn bij mijn nieuw verworven bacillen. En ook wel omdat ik het betere hoestwerk liever voor mezelf hou. Ik zal mijn eigen ruiten wel vol niezen. De privébolide komt dus weer van stal en staat te trappelen om terug te vertrekken. Er staat trouwens ‘Eco’ op mijn bumper, dus dan mag het toch, niet?
0 Comments