Memorabel moment: Julie speelt één jaar accordeon!
Vorig jaar begon ik op 1 september aan mijn queeste om op een jaar tijd de basisbeginselen van het diatonisch accordeonspel onder de knie te krijgen, een stevige uitdaging die me aanvankelijk klamme handjes bezorgde. Maar kijk, intussen zijn we een jaar verder en hebben die klamme handen plaats gemaakt voor iets vlottere vingerbewegingen, een feit dat ik alleen maar kan toejuichen.
Ben ik dan geslaagd in mijn opzet? Ja en nee.
Nee omdat ik niet helemaal tot op het einde van het meegeleverde lesboek (Méthode d'accordéon diatonique - vol 1 van Pignol & Milleret) ben geraakt. Met 50 van de ongeveer 60 pagina's achter de rug kwam de eindmeet weliswaar mooi in zicht, maar letterlijk genomen is het me dus niet gelukt om het hele boek op een jaar tijd af te werken. Echter, omdat 10 pagina's uiteindelijk ook maar verwaarloosbaar zijn, zeg ik:
Ja, ik ben in mijn opzet geslaagd! Want ik heb het plezier van het spelen ontdekt, en ik heb het afgelopen jaar flink wat progressie gemaakt. En, last but not least, omdat ik het nooit over mijn hart krijg om een boek niet volledig 'uitgelezen' terug aan de kant te zetten, heb ik besloten om gewoon door te gaan. Jawel, zowel het lesboek als het accordeon blijven gewoon gezellig bij mij.
Vorig jaar begon ik op 1 september aan mijn queeste om op een jaar tijd de basisbeginselen van het diatonisch accordeonspel onder de knie te krijgen, een stevige uitdaging die me aanvankelijk klamme handjes bezorgde. Maar kijk, intussen zijn we een jaar verder en hebben die klamme handen plaats gemaakt voor iets vlottere vingerbewegingen, een feit dat ik alleen maar kan toejuichen.
Ben ik dan geslaagd in mijn opzet? Ja en nee.
Nee omdat ik niet helemaal tot op het einde van het meegeleverde lesboek (Méthode d'accordéon diatonique - vol 1 van Pignol & Milleret) ben geraakt. Met 50 van de ongeveer 60 pagina's achter de rug kwam de eindmeet weliswaar mooi in zicht, maar letterlijk genomen is het me dus niet gelukt om het hele boek op een jaar tijd af te werken. Echter, omdat 10 pagina's uiteindelijk ook maar verwaarloosbaar zijn, zeg ik:
Ja, ik ben in mijn opzet geslaagd! Want ik heb het plezier van het spelen ontdekt, en ik heb het afgelopen jaar flink wat progressie gemaakt. En, last but not least, omdat ik het nooit over mijn hart krijg om een boek niet volledig 'uitgelezen' terug aan de kant te zetten, heb ik besloten om gewoon door te gaan. Jawel, zowel het lesboek als het accordeon blijven gewoon gezellig bij mij.
Het bewijs daarvan zie je hier:
Voor zij die hoopten dat het stilaan gedaan was met Julies accordeonavonturen: helaas, wegens succes verlengd :-)
Posted by Chez Julie on Friday, 28 August 2015
O, en dit boek kreeg ik er nog als beloning bij:
Wie hoopte om eindelijk verlost te zijn van Julies accordeongejengel is er dus dik aan voor de moeite. Want na volume 1 aan lesboek komt gewoon nog een exemplaar nummer 2, moeha! En geef toe, op één been kun je toch niet staan? Blijf de boel hier dus maar lekker in de gaten houden jongens, want er zitten nog mooie dingen aan te komen!
Wil je in afwachting graag even terugblikken op de klanken die ik tot op heden uitstootte? Klik dan hier voor een overzicht.
2 Comments