Oe is 't? // Juni

Naar goede - hoewel nog steeds recente - gewoonte geef ik jullie bij het begin van een nieuwe maand in Oe is 't? een update van wat ik de afgelopen maand allemaal gezien, gehoord, geproefd, geroken en gevoeld heb.

Ziehier het relaas van juni!

GEZIEN

Het Netflix-abonnement ten huize Julie blijkt een goede investering. Na Bloodline zijn we aan het alom geprezen Orange is the new Black aanbeland, waardoor we vanaf nu alle lofbetuigingen vlotjes kunnen bijtreden.


Deze serie, over een gegoede dame die onverwachts in de gevangenis belandt, is de perfecte belichaming van 'tragikomisch'. Het uitgangspunt is behoorlijk triest (ik neem aan dat niemand voor z'n plezier naar 't gevang gaat), maar levert wel enorm geestige dialogen op. Bij deze is bewezen dat er niet veel meer nodig is dan een hoop geschifte vrouwen in één ruimte om een geweldige serie te maken. Ik ben fan!

GEHOORD

Royal Blood op Werchter. Niet zelf live meegemaakt op de wei, maar wel vanuit mijn eigen living tijdens de nabeschouwing op tv. Je weet wel, daar waar de frieten beter zijn en het bier kouder is.


Dit fragment werd vorige zomer opgenomen tijdens T in the Park, maar vat het Werchtermoment perfect samen. Omdat het een duo is moet ik automatisch aan The Black Keys denken, hoewel Royal Blood toch een iets andere sound heeft. Met een bassist die eigenlijk gitarist is en dus technisch gezien gitaar speelt op zijn bas (kunt ge nog volgen?), wat een zeer boeiend resultaat oplevert. Strak samenspel tussen de twee, om dan op 't einde lekker wild te gaan. Heerlijk.

GEPROEFD


Barbecue! Zoals de rest van het land, ongetwijfeld. Voor vaderdag, bij wijze van personeelsfeest en in den eigen hof, om uiteindelijk met een indigestie en lichte oververhittingsverschijnselen te eindigen. Want warm en vettig, zo hoort het.

GEROKEN


De zilte geur van de zee, die me zonder omweg terugbrengt naar mijn kinderjaren, toen de rit erheen iets avontuurlijks had en de geur bij het uitstappen iets magisch. Omdat niets tegen dat 'aaaah, we zijn er'-gevoel opkan. Tenzij misschien de verveling die vijf minuten daarna doorgaans toesloeg, maar dat is bijzaak :-)

GEVOELD

De hitte, toch wel. Ik weet dat zeuren over het weer zo 2014 is, maar verdorie, zo'n warmte die je recht in je gezicht slaat, dat moet zeker al van 2003 (of 1976, voor de anciens) geleden zijn. Zouden we afstevenen op nummer 3 in de reeks 'legendarische hete zomers'? Ik ben meer dan benieuwd.


Boeiend ook wat de warmte met mensen en hun huizen doet. Alles en iedereen toont zich op z'n naaktst, op z'n lelijkst, rauw en onverbloemd. Niets valt nog te verbergen of verhullen, en alles - van zwembroeken tot natte dweilen - is toegestaan. Ja, een eyeopener is ie wel, die zomer van 2015.

En daarom, aan wie de afgelopen dagen mooie zomerplaatjes geschoten heeft: deel ze gerust op Instagram onder #chezjuliesummertime, dan kunnen we allemaal meegenieten!

0 Comments