A la Gantoise

Daytrippin', daytrippin',... op stap in eigen land kan best plezant zijn. Dus zette Julie koers naar Gent!

Reden van de uitstap was een fijn weerzien met mooie mensen, gekoppeld aan een klein taartjesproefmoment. Met mijn sjaal haastig rond mijn nek gedrapeerd en al een eerste streepje kwijl op mijn kin haastte ik me naar het station, want ook al heb ik een mooie bolide, soms is de trein gewoon mijn beste pendelvriend. Zeker als je nog een 1ste klassebiljet op te souperen hebt. Dan kan die bolide wel even wachten, toch?

Best een aangename ervaring, dat eersteklassereizen, maar toch snap ik de meerwaarde niet helemaal. Oké, je hebt voetsteunen, leeslampjes en wat extra beenruimte, maar een wezenlijke toename van persoonlijk zitcomfort werd ik toch niet gewaar. En echt rustig was het er evenmin, dankzij de groep Spaanse toeristen met jengelende kinderen die het precies plezant vonden in mijn omgeving. Ach ja, hoe gaat dat alweer van dat gekregen paard en in de bek kijken?

Nog een prangende vraag die ik me als pendelplebs stelde: is het heel fout om uw eigen sandwichkes mee te nemen? Ik heb vol geduld gewacht op de passage van een kaviaarkar of een kraam met ander lekkers, maar helaas, de toevlucht nemen tot mijn eigen proviand bleek de meest verstandige keuze om een appelflauwte te vermijden. De conducteur lachte trouwens zeer vriendelijk toen hij me in actie zag, geen vuiltje aan de lucht dus. Of volop medelijden met aan lager wal geraakte dertigers met een gratis verjaardagsticket, dat kan natuurlijk ook.

Conclusie: 't is een beetje een vreemd concept, die 1ste klasse. Het is niet zozeer extra comfort waarop je moet hopen, maar vooral de stilte en rust in een soortement privéwagon. Wat helaas lang niet altijd het geval blijkt te zijn. Misschien toch maar opnieuw de bolide van stal halen?

Comfort en stilte of niet, intussen was ik wel vlotjes op mijn bestemming geraakt. Gent! En wat moet ge daar dan allemaal gaan doen? Wel, ge kunt bijvoorbeeld starten met het Designmuseum, waarop dit moment een euh... lumineuze tentoonstelling loopt over licht. Best aardig om eens door te wandelen. Mooi pand ook trouwens. En de rest van de collectie (Art nouveau! Art deco! Henry Van de Velde! Horta!) is eveneens prima te pruimen. Toppertje.

En als ge na al dat kunst- en designkijken een klein hongerke krijgt: geen paniek, een paar straten verder biedt Julie's House redding! Een fijn concept in een fijne winkel, nog het eenvoudigst samen te vatten als taart, taart en taart. En ook wel cupcakes en ontbijt. Maar een paradijs vol zoete lekkernijen, dat is Julie's House in elk geval. Ik waagde me met plezier aan de citroenkrokant met huisgemaakte iced tea, en vertel jullie nu met evenveel plezier dat beiden zéér lekker smaakten. En dat voor iemand die normaal niet zo wild is van taarten. Ja, die Julie heeft wat teweeg gebracht. Julies onder elkaar, u weet hoe dat gaat.

Wie na het betere taartjessmulwerk nog een gaatje overheeft (of gewoon enorm veel dorst heeft gekregen) kan tot slot bij Faja Lobi perfect terecht voor het betere streekbier. Een Surinaams eetcafé dat Gentse Strop serveert? Da's pas multicul zie.

Voilà, dankzij deze tips wordt uw volgende bezoek aan Gent ongetwijfeld een knaller. Weet ge wat? Stuur mij een kaartje als ge gaat, dan kan ik meteen meegenieten!