Death or Glory

Tijd voor wat anarchie met de vrienden van The Clash:


Death or Glory is een nummer uit London Calling, een van de beste albums ooit gemaakt (nummer 8 volgens Rolling Stone Magazine). Over smaak en kleur valt uiteraard heel wat te twisten, maar als je er in volle crisisperiode in slaagt om zo'n uppercut te fabriceren lijkt een eervolle vermelding in de top 10 der beste albums niet meer dan terecht.

Denk 1979, een land dat kreunt onder werkloosheid en drugsverslavingen, en aan het begin van het Thatcheriaans tijdperk staat. Een mens zou voor minder zijn gitaar tot moes slaan. Of toch niet, want je hebt geen geld meer om een nieuwe te kopen. Dus nee, een vrolijk plaatje is London Calling niet geworden. De songs werden geschreven in het piepkleine appartement van een van de leden z'n grootmoeder en vervolgens drie maanden aan een stuk ingeoefend in een vervallen garage in Pimlico.

Het resultaat is - hoe kan het ook anders - bijzonder anarchistisch en voluit radicaal. Death or Glory, en niets daartussenin. Misschien moet ik dat uitgangspunt ook maar als persoonlijk mantra gaan gebruiken? 'Sorry baas, ik kom niet werken vandaag, want ik voel me meer death dan glory.' Een strategie waar ik ongetwijfeld zeer ver mee kom, ik voel het nu al.

Verder leer ik uit de clip dat het in de seventies ongelooflijk populair was om met twee gitaren tegenover elkaar te staan en vervolgens gelijk zot beginnen te zwieren (zoals Mud een paar jaar eerder), dat sigaretten een doorsnee onderdeel vormden van het meubilair en dat de brillantine-industrie veruit de enige moet geweest zijn die op volle kracht draaide, gegeven alle vetkuiven in die periode.

Death or Glory, all right!

Welk van de twee zou het morgenvroeg worden?

0 Comments