En toen gingen we de living eens onder handen nemen. Het begon met 'we gaan hier gauw eens verven', maar evolueerde al gauw naar dit:
Nu goed, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het betere stopcontact- en aardingswerk klaarblijkelijk ook op de planning stond, maar dat dat gewoon nog niet tot Julies wereld was doorgedrongen. Nou ja, geen probleem. Extra stopcontacten: weest welgekomen!
En verven op een muur vol puttekes, dat is blijkbaar ook niet zo'n goed idee. Maar dankzij deze schitterende muurvulpasta zijn onze zijwanden weer biljartballenglad. Vonken gaat dat geven, ik zeg het u.
En verven op een muur vol puttekes, dat is blijkbaar ook niet zo'n goed idee. Maar dankzij deze schitterende muurvulpasta zijn onze zijwanden weer biljartballenglad. Vonken gaat dat geven, ik zeg het u.
Nu gewoon hopen dat de temperaturen buiten niet té snel beginnen dalen, want een verwarmingssysteem met gedemonteerde radiatoren is nu ook niet echt je dat. Een eettafel zonder licht bij nader inzien ook niet, maar hee, eindelijk een goed moment om die bestofte kaarsen eens uit de kast te halen. En om een bavet om te binden. Nu ja, in 't donker vallen plekken toch niet zo hard op. Al een geluk.
En zo wordt Julies living dezer dagen bevolkt door verdwaalde kastjes, half geplamuurde schoorstenen en knetterende stopcontacten (dáárvoor dienen die afdekplaatjes dus). Even kamperen en vloeken ja (op onverwachts afbladderende plafonds bijvoorbeeld), maar één ding zeg ik u: het wordt een topliving jong, een topliving!
0 Comments