Zoals bij het begin van het schooljaar aangekondigd: Julie zou accordeon leren spelen. Meer bepaald van het diatonische type, met dank aan Accordeons Viseur.
Intussen is de voorwaardelijke wijs uit bovenstaande zin omgezet in concrete actie, wat ik op zich al een schitterende prestatie vind. We zijn drie weken verder, waarvan één week uit voltijds vakantievieren langs zonnige baaien en kliffen bestond. U kan de impact van dat gegeven op mijn vooruitgang allicht al raden.
Maar omdat stilstaan achteruitgaan is heeft Julie het instrument toch al eens ter hand genomen. Meer nog, de eerste - zij het nog heel voorzichtige - deuntjes zijn een feit. Rondedans en hoera! Wat men precies onder 'deuntje' dient te verstaan is evenwel een zeer rekbaar begrip. De klanken die ik momenteel uitstoot zijn nog dermate gevuld met horten en stoten dat ik u een audiofragment (laat staan video, o horror) alsnog bespaar. Ja, zo ijdel ben ik wel.
Vooral de combinatie van trekken en duwen en onderwijl met uw linker- en rechterhand iets anders moeten doen is niet evident. Bovendien hou ik steeds mijn adem in wanneer de lucht uit het instrument dreigt op te raken. Ziedaar een misvorming die ik heb opgelopen door blaasinstrumenten te bespelen. Les voor mezelf: blijven ademen, wat er ook gebeurt.
Nog een nieuwe gewaarwording is de plotse activatie van de linkerpink. Een lichaamsdeel dat jarenlang aan de dans is kunnen ontsnappen, maar nu voluit in de strijd wordt geworpen. Volgens mij is de spiermassa in die vinger inmiddels al verdubbeld, kan niet anders. Wat natuurlijk evenveel zegt over de spiermassa die er bij aanvang al aanwezig was.
Maar boeiend is het wel, jezelf opnieuw tot beginner bombarderen. De euforie wanneer de eerste klanken zich omvormen tot een voorzichtig melodietje, die blijft heerlijk. Om dan opeens te hard naar je vingers beginnen te kijken en los in het bos te belanden. Einde melodietje.
De kop is eraf, de eerste knoppen ingeduwd, de eerste kreten uitgestoot. Mooi zo! Uiteraard wordt het nog een hele klus om dat lesboek binnen een aanvaardbare periode met een even aanvaardbaar resultaat te doorploegen, maar als het lukt... euforie jong, echt waar. En een ganse avond bal spelen!
1 Comments