Ik beken: ik ben koffieverslaafd.
Niet zozeer in kwantiteit, maar wel in het 'ik wil mijn koffie, nu!'-gegeven. Met mijn twee tassen per dag zit ik waarschijnlijk zelfs ver onder het gemiddelde van de echte koffiejunk, maar neem die twee weg en... grrrr!
Veel meer dan verslaafd ben ik allicht vooral een gewoontedier. Eentje 's ochtends en eentje 's middags, en voilà, kind content ('s avonds, daar doen we niet aan mee, want ik ben zo'n bomma die dan niet meer kan slapen). Maar wat wanneer die twee bakken troost er niet zijn? Koppijn en traantjes, o jawel.
Natuurlijk gaat het om veel meer dan dat shot cafeïne, wat volgens mij vooral een placebo-effect genereert (behalve als ge 's avonds wilt slapen natuurlijk, dan werkt het écht). De wandeling naar het koffiemachien, het praatje met een gelijkverslaafde collega,... meestal levert dat voor mij meer resultaat op dan de cafeïne zelf.
Maar wat als blijkt dat het koffiemachien op het werk toch echt maar een raar smaakje geeft en blijft melden dat het dringend reiniging nodig heeft? Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken en dat soort dingen, dus zagen gaan we niet doen, maar wel vaststellen dat het geproduceerde aroma niet echt mijn ding is. Moest ik niet zoveel baat hebben bij de wandeling naar het machien had ik al lang een cafeïne-infuus in mijn bureau geïnstalleerd, maar bon, echt gezellig lijkt mij dat nu ook weer niet.
Wat dan wel, zelf koffie brouwen? Heb ik al gedaan. Heel gezellig en sympathiek, maar nogal gênant om met een pruttelende koffiepot op de achtergrond te zitten wanneer iemand iets belangrijks wil komen bespreken. En ook wel gebraggel met koffiegruis en stinkende filterzakjes in de vuilbak.
Gaan stelen bij de collega's aan het andere eind van de gang dan maar? Niet echt vriendelijk, noch bevorderlijk voor de samenwerking op facultair niveau. Anderzijds hebben ze wel lekkere nespresso-koffie, wat op een moment van grote noodzaak misschien toch wel het stiekeme overwegen waard is.
De automaat op de benedenverdieping? Zeer valabele optie en al veelvuldig uitgeprobeerd. En je helpt er die goede Max Havelaar nog mee vooruit ook. Maar o drama wanneer je kwijlend aan die automaat staat en vaststelt dat je geen kleingeld meer hebt. Jup, traantjes.
U ziet het, mijn koffiequeeste neemt angstaanjagende proporties aan. Maar gelukkig heb ik de redding gevonden! En wel in de vorm van deze lieverds:
 |
| © vroomvroomcoffee.com |
Een sympathieke mobiele koffiekar waar ze dagelijkse heerlijke Java serveren, jes beebie! Normaal gezien ben ik niet zo'n fan van on-the-go dingen (morsen en tong verbranden en zo), maar wegens vlakbij mijn bureau is deze kar ideaal.
En zo hebben we alles in één: goede koffie, een beetje beweging, frisse lucht, een praatje met de collega's, en hop, instant geluk. En ge kunt er met briefkes betalen :-)
0 Comments