Druilerige dagen in augustus na een lange, hete periode, ze hebben iets vreemds. Nog voor de laatste warmte uit huis is kunnen ontsnappen hangt er plotsklaps een "'t is bijna gedaan"-sfeertje, alsof de herfst gewoon nog even moet wachten op het officiële startschot om voluit te kunnen gaan. Ook steevast het moment waarop ik me afvraag hoe lang het nog duurt vooraleer het wildseizoen begint.
Maar, niets van dat alles, 't is nog lang niet gedaan! Er staat nog een flink aantal weken zomer op de teller, het mosselseizoen is zelfs nog maar pas gestart. En o ja, ik mag nog op vakantie in september, als beloning voor mijn zomershiften bij 34 graden, wanneer iedereen zat te braden aan zee. Vanop mijn olijfberg zal ik dan af en toe - niet vrij van enig sarcasme - de filekaarten en railtime checken, als ware het een milde vorm van medeleven. Die ik dan vervolgens vlug overgiet met een glaasje rosé, kwestie van het leed niet te lang te laten aanslepen.
Daarna is het dan wel onherroepelijk gedaan, eind september wil niemand nog vakantieverhalen horen, dat is zo passé, zo juli 2013. Maar als dat de tol is die ik moet betalen: graag! Terug aan het bureautje gaan zitten, klep dicht houden en arbeiden maar. En vooruitkijken. Naar het wildseizoen. Bijvoorbeeld, om maar wat te zeggen.
0 Comments