Jeuj, de grote vakantie begint! Hoog tijd om valiezen te maken, strandschopjes van onder het stof te halen en in een luie strandstoel te gaan liggen. Alleen moet het weer voor dergelijke activiteiten een beetje meezitten, iets wat in onze contreien geen sinecure is.
Daarom leef ik zeer hard mee met de horeca aan zee, je moet het maar doen, zo'n hondenstiel in een zanderig tochtgat waar het ofwel te nat ofwel te warm ofwel te koud ofwel te droog ofwel te weet-ik-veel-wat-het-is-altijd-iets is. Als ik aan de kust mijn brood zou moeten verdienen zou ik op een binnenspeeltuin met gigantisch zonneterras mikken, kwestie van bij elk type weer toch een bepaalde bevolkingsgroep - en mijn eigen boekhouding - gelukkig te stellen.
Maar je hebt nog grotere snoodaards, die grove middelen inzetten om mensen naar de zee te lokken. Als ik naar onderstaand plaatje kijk kan ik niet anders dan vermoeden dat de zee-horeca zeggenschap heeft in het weerbericht. Volgens mij staat er naast Sabine, net buiten beeld, een strandstoel- of gocartverhuurder met getrokken mes of ander pijnlijk wapen klaar om indien nodig de noodzakelijke correcties aan de weersvoorspelling aan te brengen. Kan toch niet anders als je de rest van de betrekkelijk bewolkte weerkaart ziet?
Zou het helpen? Ik betwijfel het. Wordt niet altijd beweerd dat mensen gewoon 's morgens uit hun raam kijken en zich daarop baseren? 'Regen in Luik betekent waarschijnlijk ook wel regen aan zee', dat motto. En wie kan hen ongelijk geven? Strandspeeltjes gaan zoeken in een natgeregend tuinhuisje? Hmm, doe toch maar die trappist bij het haardvuur.
0 Comments