En het werd zomer, zoooo-hooo-meeeer! (gevolgd door dat irritante maar o zo herkenbare gitaarriedeltje dat Rob De Nijs een paar decennia geleden in de collectieve strot ramde, dank u Rob)
't Is gebeurd, de zomer is in het land! En omdat we er zo lang op hebben gewacht is een kleine ode nu wel op z'n plaats. Vooral ook omdat het binnen een paar dagen allemaal weer voorbij kan zijn, met odes brengen kan je dus maar beter snel zijn.
Het schone aan deze zomerdag is dat ie volgt op een zeer lange, druilerige en koude periode, die volgens het collectief geheugen ongeveer twee jaar leek te duren (als je er de lange winter, slechte zomer en vorige ellendige lente bijtelt is dat eigenlijk niet eens gelogen), waardoor zo'n zomerdag zich natuurlijk extra laat voelen. Maar dat plotse temperatuursverschil doet natuurlijk wel iets met een mens. Een winterkop die aan plotse zon wordt blootgesteld weet even niet wat er gebeurt, net zoals de melkwitte kuiten die niet langzaam aan daglicht hebben kunnen wennen tijdens de lente. En sandalen die nog helemaal achterin de kast liggen, bedolven onder een pak skikousen. Cold turkey, maar dan warm. Of zoiets.
Opvallend ook hoe de mailbox merkelijk leger blijft dan anders, dat Facebook opeens vol staat met foto's van aperitievende mensen temidden van de werkendag en dat de treinen en wegen net ietsje minder gevuld zijn dan anders. Nu zaterdag nog de eerste file naar zee optekenen en de zomer is echt begonnen. Niks te vroeg, de herhalingen van FC De Kampioenen zijn per slot van rekening ook al gestart.
0 Comments