Vandaag is de dag bij uitstek om wat te emmeren over het weer. Ik weet het, dit iets te dankbare onderwerp raakt rap afgezaagd, maar niet op een dag als vandaag. Dan is het thema gewoon een weggever, een binnenkopper.
Want hoe zeldzaam en gemeen is het wel niet om terug naar ijsdagen gekatapulteerd te worden nadat iedereen eventjes mocht proeven van de lente? Zelf ben ik nu ook niet direct de grootste fan van striemende wind en horizontaal vliegende vlokken, maar je kan niet anders dan beamen dat de huidige winter er een met ballen is. Sneeuwballen, dat dan weer wel.
Deze tijdelijke stop der lentelyriek maakt me anderzijds wel bezorgd om mijn zonnebloemen. Tijdens hun prille bestaan hebben ze al een veelheid aan seizoenen mogen meemaken, jammer genoeg in de verkeerde volgorde. Van zaaitijd direct naar herfst, daarna even een groeispurt genietend bij de eerste zonnestralen, om uiteindelijk nederig het kopje te moeten buigen voor de nietsontziende sneeuwcomeback.
Maar haha, mijn tegendraadse zaaisels zijn sterker dan dat, want ze houden stand! Jawel, ZE HOUDEN STAND. En dát, mijn beste, is het echte bewijs dat de lente eraan komt. Is het niet op de weerkaarten, dan toch tussen de oren. Nah.
0 Comments