Hier zijn we dan. Op een blog. Tof zeg. Ooit nog al wel eens gedaan, met reisverhalen, maar die tijd is gepasseerd. Vooral om de zeer voor de hand liggende reden dat de reis in kwestie – een Erasmusverblijf in Schotland – al een ruime poos achter mij ligt. Schone herinneringen, dat zeker. Zelfs met gevolg dat ik daarna bijna niets meer de moeite vond om over te schrijven. Want wat is er nog interessant aan een kerktoren als je in de Highlands gezeten hebt?
Er valt iets voor te zeggen natuurlijk, maar na verloop van tijd blijkt die kerktoren toch terug interessant te worden. “ Het zal de leeftijd zijn,” hoor ik u denken, en waarschijnlijk zit dat er nog niet zo ver naast. Maar voor ik mezelf tot oude taart bombardeer (iets waar ik liefst nog vijftig jaar, zoniet levenslang, mee wacht) wil ik eigenlijk gewoon zeggen dat een kerktoren ook schoon kan zijn. Ge moet er alleen op de juiste manier naar kijken. Bijvoorbeeld met ogen die eerst de Highlands gezien hebben.
Daarom waag ik mij vanaf heden opnieuw aan prozaïsch vertier in de blogosfeer, met de Dagelijkse Dingen des Menschen als leidraad. Benieuwd waar dat gaat uitkomen? Ik ook. Hopla, c’est parti!
0 Comments