Cijfermania

En verse accordeon-update, speciaal voor u!

Indien u er aan zou twijfelen: Julie oefent naarstig verder op haar instrument, zoveel is zeker. Tenminste, als ze niet aan 't werk, onderweg of duizend-en-één andere dingen tegelijk aan 't doen is. Maar dat is geen argument, want iedereen heeft het druk. Tijd maken jong, dat is het!

En af en toe lukt dat aardig. Soms zelfs in die mate dat ik het instrument even ter hand neem wanneer ik het met - ik zeg maar wat - een volle wasmand in mijn handen passeer. Op zo'n momenten vliegt die wasmand al wel eens aan de kant om plaats te ruimen voor wat snel muzikaal vertier. 't Is dat ge uw prioriteiten juist moet kiezen, niewaar?


Toch merk ik dat ik een behoorlijk luie speler ben. Niet zozeer qua aantal uren oefentijd (getuige de verlaten wasmand, ze staat daar ocharm nog altijd in haar hoek), maar wel qua drang om het beste uit mezelf te puren. Dat klinkt zeer zweverig en weldoordacht, maar eigenlijk bedoel ik vooral dat ik verslaafd ben geraakt aan die tablatuur met lijntjes en nummertjes. De notenbalken zweven er wat eenzaam bij, ik gun ze vaak geen blik waardig. Arme notenbalken. En arme wasmand, dat ook natuurlijk.

De verleiding is zo groot om me op die eenvoudige muzieknotatie te concentreren (en ondertussen wel te luisteren naar wat ik speel, al een geluk), dat ik eigenlijk helemaal niet weet wát ik precies aan het spelen ben. Laat staan dat ik zou kunnen aanwijzen achter welke knop er een sol ligt. Keer op keer neem ik mezelf voor om opnieuw op bladzijde 1 te beginnen en alle nummertjesbalken af te plakken, maar helaas, dat is het punt waar de luiheid wint. Nooit gedacht dat ik een cijferverslaving zou kweken, maar kijk, het wonder is bij deze toch geschied.

Dus eindig ik mijn verhaal met volgende oproep: accordeonspelers te velde die ook met deze vorm van blindheid kampen, verenig u en maak me uw tips en suggesties over! Uw dienaar zal u eeuwig dankbaar zijn. Of toch minstens totdat ze noten kan lezen :-)

1 Comments