Eens Sinterklaas gepasseerd is en de donkerste dagen van het jaar zich aandienen, weet je dat de winter écht gearriveerd is. Misschien niet het meest voor de hand liggende seizoen, maar toch kan ik die duisternis ook best appreciëren. Zeker omdat ze het perfecte decor vormt voor Warme Winterklanken, de sfeervolle wandeling waar VisitLeuven me voor uitnodigde.
December laat zich van z'n koudste kant zien dit jaar. Een heel mooi toeval dus dat ik net wanneer de grootste sneeuwval van het land zich in Oost-Vlaanderen manifesteerde (applaus voor 8 cm in Erpe-Mere!), had afgesproken in Deinze. Koude vingers en tenen, maar vooral een magisch winterwonderland is waar de Leiestreek ons op trakteerde. Kijk maar mee!
Gent is een eeuwige klassieker die zichzelf constant heruitvindt en me steeds opnieuw weet te verrassen. Grote schande dus dat het Gentse bolletje nog een gapende leegte vormde op mijn Belgiëkaart. Omdat mijn nicht Lieselotte zo lief was om me op dat euvel te wijzen én me prompt een persoonlijke rondleiding aanbood, stapte ik uiteraard met heel veel plezier in de auto richting Oost-Vlaanderen.
Stedelijk erfgoed dat een nieuwe bestemming krijgt: ik hou daar enorm van. Een knap staaltje in die reeks is La Cité Miroir in Luik, een voormalig zwembad dat tot culturele ontmoetingsplek werd omgevormd. Omdat het alweer even geleden was dat ik de Vurige Stede bezocht, was mijn keuze snel gemaakt. Op naar Luik!
De zee en ik: we hebben een haat-liefdeverhouding. Als kind beleefde ik er fantastische vakanties waarin de zon altijd scheen (of dat is toch hoe ik het me herinner) en als promomeisje voor Radio 2 maakte ik elk casino en elke dijk onveilig. Heerlijke tijden. Maar die grote drukte in de zomer, de files op de E40 en dat schurende zand dat altijd aan je verbrande schouders blijft plakken, daar word ik minder wild van.
Herfstwandelingen, ik geniet er elk jaar steeds meer van. Een frisse neus halen, een nieuw decor verkennen en intussen wat bijpraten met aangename mensen: volgens mij dé ingrediënten voor een perfecte oktoberzondag. Oh, en dat appeltaartje als beloning natuurlijk ook ;-)
instagram.com/chezmademoisellejulie |
Alles wat ik wenste voor oktober was zon, herfst, en een beetje rust. En jawel, missie geslaagd!
Een unieke combinatie van grandeur en soberheid: dat is Villa Empain in Elsene. Onmogelijk, denk je? Mijn fotoverslag brengt je ongetwijfeld op andere ideeën. Kijk maar mee!
Ik vond het hoog tijd om jullie nog eens een inkijk te geven in mijn dagelijkse bezigheden. Niet dat die extreem spectaculair zijn, maar omdat ik er rotsvast van overtuigd ben dat schoonheid vooral in kleine dingen zit, toon ik met plezier mijn plog van de voorbije week.
instagram.com/chezmademoisellejulie |
September, september, waar ben jij heen? Koud en kil begonnen, maar geëindigd met een mooie Indian Summer. Prima zo! Kijken jullie mee wat ik zoal deed afgelopen maand?
Als je de weersvoorspellingen mag geloven zit de zomer er finaal op. Jammer, want ik ben een grote fan van nazomerse septemberdagen. Maar ach, een tv-dekentje uit de kast halen en terugblikken op mijn zomerfoto's: daar kan ik ook best mee leven :-)
Terugblikken: ik doe het niet zo vaak, maar soms laat ik me er toch toe verleiden. Wanneer ik op een regenachtige dag mijn fotocollectie aan het ordenen ben, bijvoorbeeld. Ik opende het mapje met titel '2007', waande me 10 jaar terug in de tijd en keek gretig naar de zomerbeelden van toen. Mijn god, wat gaat de tijd snel. Zot snel.
Zomer 2007, wat bracht jij allemaal op mijn bord? Kijk maar even mee!
Twee weken geleden kondigde ik het begin van onze staycation aan. Dat lijkt inmiddels eeuwen geleden, wat maar één ding betekent: het was ferm plezant!
Ik sprak de wens uit om alles tijdens die twee weken op 't gemak te doen en gewoon de auto of trein in te springen op weg naar een mooie dagbestemming. Geen gedoe met péages of toiletzakken, wel eenvoud in alle opzichten. En dat is prima gelukt.
Dit waren mijn 5 hoogtepunten van de staycation:
1. BIOMARKT OP PLACE LUX EN BEZOEK AAN HET EUROPEES PARLEMENT
Ik sprak de wens uit om alles tijdens die twee weken op 't gemak te doen en gewoon de auto of trein in te springen op weg naar een mooie dagbestemming. Geen gedoe met péages of toiletzakken, wel eenvoud in alle opzichten. En dat is prima gelukt.
Dit waren mijn 5 hoogtepunten van de staycation:
1. BIOMARKT OP PLACE LUX EN BEZOEK AAN HET EUROPEES PARLEMENT
Afgelopen weekend overleed mijn mémé, een waar monument.
Een zin die ik een goed jaar geleden ook al eens gebruikte. En zo tweemaal op korte tijd, dat komt dubbel zo hard aan. Mémés lijken er voor eeuwig te zijn, maar wanneer de laatste der grootouders overlijdt, besef je pas echt dat het voorgoed gedaan is met de kindertijd. Morgen, op 2 augustus ('Op dezelfde dag als Will Tura!' zei je elk jaar even enthousiast), zou je 86 worden. Maar je hebt het net niet meer gehaald.
21 juli, tijd voor vakantie!
Ik kan het wel gebruiken, eigenlijk. De afgelopen weken op het werk waren vrij heftig, en dat hangt er toch wel wat in. Nu, elk jaar opnieuw overvalt me rond half juli een soortement zomermoeheid, dus wat dat betreft zit ik helemaal op schema. Waar ik in de lente en het begin van de zomer extreem blij ben dat het mooi weer is (Barbecueën! Naar buiten!), kan ik in juli evengoed genieten van een dag achter gesloten deuren. Het is een mooie zomerdag vandaag, en toch zit ik binnen te luisteren naar de Summer of Love 100-playlist van De Standaard (een goeike, echt waar!). En ik heb het geweldig naar mijn zin.
Ooit schreef ik al eens een post over de dingen waar ik blij van word, maar omdat er meer dan één lijstje is om blij van te worden en omdat die post alweer dateert van twee jaar geleden, vond ik het tijd voor een deel 2.
5 dingen waar ik blij van word, editie 2017. Hier gaan we!
1. Het goede buitenleven
Ik vermeldde het in mijn vorige blogpost ook al, maar ik blijf het toch een van de leukste onderdelen van de zomer vinden: buiten zijn. Omdat er tijdens de zomer zoveel buitenactiviteiten te beleven vallen, ben ik altijd enorm blij om de grote hoeveelheid licht en lucht die me dezer dagen te beurt valt. Ik hoop altijd dat ik genoeg kan bijtanken om de winter door te komen, maar halfweg januari begint dat meestal lelijk tegen te vallen. Benieuwd of dat deze keer ook zo gaat zijn.
Juni laat zich samenvatten in drie trefwoorden: etentjes, familiefeesten en het goede buitenleven. Helemaal wat je van een maand juni verwacht, quoi.
Ik vertel jullie graag welk voedsel ik precies tot mij genomen heb en waar mijn feestgedruis zoal plaatsvond. Hopla!
Ik vertel jullie graag welk voedsel ik precies tot mij genomen heb en waar mijn feestgedruis zoal plaatsvond. Hopla!
instagram.com/chezmademoisellejulie |
Ooit al gehoord van Time Well Spent? Ik tot voor kort hoegenaamd niet, maar via dit interessante artikel in Charlie magazine over het terugwinnen van onze vrijheid, leerde ik dat Time Well Spent een beweging is, opgericht door een groep designers, filosofen en technologische ondernemers, die stevig lobbywerk verricht bij techbedrijven onder het motto 'Let's reclaim our minds from being hijacked by technology'.
www.timewellspent.io |
Gedomineerd door technologie, huh? Wij zijn toch baas over onze eigen toestellen?
't Is gebeurd! De lente en zelfs al wat zomer hebben zich de afgelopen maand laten zien, waardoor mei als exemplaar om in te kaderen kan worden geklasseerd. Wat buitenactiviteiten, een barbecue hier of daar en sandalen die opnieuw uit de kast komen: mei blijft toch een van de aangenamere maanden van het jaar, vind ik.
Een aantal dingen in het bijzonder wil ik er graag voor jullie uitlichten. Volg maar mee wat mijn smaakmakers van afgelopen maand waren!
instagram.com/chezmademoisellejulie |
Weekendkranten doorbladeren en er de mindstyle stukken uitpikken: het blijft een van mijn favoriete hobby's. Afgelopen weekend botste ik in De Standaard op Thuis Best, een rake analyse van Kaat Schaubroeck over de constante druk om vrolijk straten en pleinen te bevolken en het taboe om thuis te blijven. Of toch om toe te geven dat je dat soms leuk vindt.
De Standaard - 20 mei 2017 |
Een nieuwe job, dat vraagt om nieuwe routines. Of toch om een grondige herziening van de vorige. Hoe ik een gemiddelde werkdag beleef, toon ik jullie in onderstaande plog.
Go go!
Go go!
6:59
Ik ben enorm blij met mijn nieuwe functie, elke dag opnieuw. Maar wanneer de wekker afloopt vloek ik toch even omdat er nog een 6 voor staat. Die kop koffie komt me dus ruimschoots van pas wanneer ik mijn cornflakes naar binnen lepel, al geniet ik stiekem wel van de vroege zonnestralen die op mijn kommetje vallen. Van zelfgemaakte granola is hier in de verste verte trouwens geen sprake: om 7 uur 's morgens primeren functionaliteit en tempo.
April was plezant, want voor het eerst in jaren had ik nog eens paasvakantie. O, en ik veranderde van job, dat ook. Een goedgevulde maand dus, met afwisselend zon en wolken. Helemaal conform het weerbericht, zo ben ik.
instagram.com/chezmademoisellejulie |
Onlangs botste ik in de archieven van groene lifestyleblog De Groene Meisjes op de 25 food vragen tag. Omdat ik niet vies ben van een lijstje meer of minder en omdat ik een lekker bordje eten wel kan appreciëren, vulde ik 'm met plezier in.
Altijd al willen weten welke gekke eetgewoontes die Julie zo allemaal heeft? Grijp dan hier uw kans om mee te lezen!
Wat is je favoriete ontbijt?
Een uitgebreid Engels ontbijt met spek, eitjes, bonen, toast,... Het hele assortiment, kom maar op! Niet om elke dag te eten natuurlijk, maar als de gelegenheid zich voordoet zeg ik geen nee ;-)
Hoe drink je je koffie?
Beer & food, het is een een combinatie die me blijft boeien. Na een zeer smaakvolle beer versus wine battle met Brouwerij Huyghe als strijdtoneel, zakte ik deze keer op uitnodiging van Sofie en Annelies van Sofie's World af naar Brouwerij Van Steenberge in Ertvelde. Ik bracht deze gemeente tot voor kort enkel in verband met Eddy Wally, maar weet nu dat ze veel interessantere troeven herbergt!
We startten de avond met een rondleiding door de brouwerij. Hypermoderne brouwinstallaties en een doseerstraat om u tegen te zeggen. Zeer interessant om te leren welk procedé er precies achter de inhoud van een bierflesje schuilgaat. Niet dat ik het al van A tot Z kan uitleggen, maar ik blijf oefenen.
"Nog eens alleen?" hoorde ik een aantal keer toen ik kenbaar maakte dat ik een paar dagen naar Parijs zou gaan in mijn eentje. "Je hebt dat toch al in Londen gedaan? Waarom dan per se ook nog eens naar Parijs?" Wel, net daarom dus.
Opnieuw kan ik jullie geruststellen: geen ruzie met mijn lief, geen acuut gebrek aan vrienden of andere vormen van eenzaamheid, maar wel een paar dagen verlof en zin om de cirkel rond te maken. Want toen ik in september naar Londen trok, speelde Parijs eveneens als bestemming in mijn hoofd. Op jullie aanraden koos ik toen Londen, maar de goesting om Parijs te verkennen is altijd gebleven. En toen zag ik mijn kans om dat te gaan doen.
Opnieuw kan ik jullie geruststellen: geen ruzie met mijn lief, geen acuut gebrek aan vrienden of andere vormen van eenzaamheid, maar wel een paar dagen verlof en zin om de cirkel rond te maken. Want toen ik in september naar Londen trok, speelde Parijs eveneens als bestemming in mijn hoofd. Op jullie aanraden koos ik toen Londen, maar de goesting om Parijs te verkennen is altijd gebleven. En toen zag ik mijn kans om dat te gaan doen.
De tijd vliegt, en met de intrede van de lente lijkt alles sneller te gaan dan ooit. Zeker als de klokken naar zomeruur gaan en de maand maart daardoor een uur korter wordt. Hoewel de snelheid van de tijd waarschijnlijk gewoon in mijn hoofd zit, maar toch :-)
Maart was intens en bewogen, en tegelijk heel boeiend. Volg maar mee!
instagram.com/chezmademoisellejulie |
Het was al zes jaar geleden, maar dit jaar gingen we er nog eens voor: een week op skivakantie! Voor mij het type vakantie waar je jezelf op trakteert als het even kan, maar die je door een tegenstribbelende combinatie van tijd en budget ook snel opbergt in de - no pun intended - frigo. Voor je het weet ben je een aantal skiloze jaren verder, en discussieer je tijdens de hele heenweg met je reisgenoten hoeveel jaar die laatste skivakantie precies geleden is. Veel te lang dus, zo blijkt :-)
Maar wat maakt skiën dan zo leuk? Een eind rijden om een hele week in de kou door te brengen met het risico je benen te breken: je moet wel goed gek zijn om je daar aan te wagen, toch?
Wel, ik kan enorm genieten van zo'n week wintersport. Ik geef je vijf redenen waarom:
1. Lucht en licht
Omdat ik het grootste deel van mijn dagen doorbreng in een donker en muf bureau is elke vorm van daglicht een surplus, maar dat felle licht dat je enkel in de bergen aantreft... dat is gewoon magisch. Wentel je daar een hele week in, en elke vorm van wintermoeheid verdwijnt - letterlijk - als sneeuw voor de zon.
Ik ben een januarikind dat doorgaans haar verjaardag in februari viert. Of toch minstens gespreid over een aantal weken. Wanneer de feestdagen en nieuwjaarsrecepties voorgoed achter de rug zijn en die Tournée Minérale toch geen succes blijkt te worden: dát is mijn moment.
Dat was dit jaar niet anders. Omdat niet alleen na datum, maar ook smaakvol verjaren enorm plezant is, trok de familiale delegatie naar San in Brussel. Het concept? Je krijgt vijf kommetjes met uiteenlopende gerechten, die je opeet met een lepel als enige wapen. Simple comme bonjour, quoi.
Dat was dit jaar niet anders. Omdat niet alleen na datum, maar ook smaakvol verjaren enorm plezant is, trok de familiale delegatie naar San in Brussel. Het concept? Je krijgt vijf kommetjes met uiteenlopende gerechten, die je opeet met een lepel als enige wapen. Simple comme bonjour, quoi.
Februari is al bijna halfweg, maar toch blik ik graag nog even terug op januari. Toen ik door mijn foto's van afgelopen maand bladerde, merkte ik dat heerlijke maaltijden en lekkere dranken opnieuw de hoofdmoot van mijn bestaan uitmaakten. O verrassing :-) Dus doop ik de januari-editie toch gewoon om tot culinair exemplaar?
instagram.com/chezmademoisellejulie |
Bij deze neem ik jullie mee langs al het lekkers dat de voorbije maand op mijn bordje belandde. Servet in de aanslag? Go!
Een paar dagen geleden mocht ik voor het werk een opleiding project management volgen in Gent. Omdat ik graag in Gent kom en er ook graag blijf, en omdat ik vooral geen zin had in mijn gebruikelijke spurt naar het Sint-Pietersstation (mispakken jullie je ook altijd aan die afstand?), trakteerde ik mezelf met plezier op een hotel.
De keerzijde van zo'n plan is natuurlijk wel dat je dan 's avonds de trein nog moet nemen om neer te strijken in je hotel. Maar persoonlijk vind ik dat pakken aangenamer dan 's morgens vroeg, dus wat mij betreft geen klachten op dat vlak. Boekje lezen, wat muziek luisteren, de schoonheid van Brussel-Noord bewonderen, en voor je het weet ben je op je bestemming. O, wat hou ik van rechtstreekse treinen.
De keerzijde van zo'n plan is natuurlijk wel dat je dan 's avonds de trein nog moet nemen om neer te strijken in je hotel. Maar persoonlijk vind ik dat pakken aangenamer dan 's morgens vroeg, dus wat mij betreft geen klachten op dat vlak. Boekje lezen, wat muziek luisteren, de schoonheid van Brussel-Noord bewonderen, en voor je het weet ben je op je bestemming. O, wat hou ik van rechtstreekse treinen.
Mijn eindbestemming was trouwens de Ibis aan Sint-Baafs, die intussen blijkbaar Cathedral heet. Klinkt fancy, niet?
Ik was van plan om 2017 tot het Jaar van de Ovenhapjes uit te roepen, naar analogie met 2016 dat ik na een heerlijk absurde discussie met mijn neven en nichten op nieuwjaarsdag bombardeerde tot Jaar van de Lychee. De reden hoef je niet ver te zoeken, vermits ik me samen met mijn feestgezelschap op 31 december een indigestie at in een overvloed aan ovenhapjes, terwijl de uit 4 rijkelijke gangen bestaande rijsttafel van de meeneemchinees nog ongeopend in de verpakking zat. Je kan wel raden dat ik er niet mee inzat om op 1 januari gewoon wat sandwichkes te eten.
De boosdoeners ;-) |
Maar... de plannen zijn gewijzigd. En wel hierom:
We schrijven midden december. Ik ben net terug van een weekje vakantie en probeer weer bij te benen met het strakke werkritme waarin het bedrijf in december voortraast, om al snel vast te stellen dat ik het overzicht compleet aan het verliezen ben. Ik beweeg me op een mechanische manier door de dagen met een flinke portie mist in mijn hoofd, besef niet dat ik een pak beschimmelde kaas in mijn winkelmandje gooi, weet niet meer waar ik mijn auto parkeerde bij de supermarkt en zit 's avonds glazig voor me uit te staren in een gekke combinatie van gejaagdheid en futloosheid.
Een lekker bordje eten: ik wenste het jullie vorige week nog toe in mijn jaaroverzicht. Mijn woorden waren nog niet koud of ik kreeg van Pieter
van Pasado Catering de vraag of ik eens een gerecht van zijn indrukwekkende
menukaart wilde komen proeven. Een bordje eten, speciaal voor mij klaargemaakt?
Onnodig te zeggen dat ik met gierende banden richting hoofdkwartier van Pasado
in Antwerpen scheurde.
Ⓒ Pasado Catering |
Ik kreeg de eer om Pasado’s groentenschotel met pikante
worst te proeven. Heel erg smaakvol, afgewerkt met verse kruiden en gelardeerd
met de beste worst die ik ooit al heb gegeten: de ideale comfort food voor een
koude winterse dag midden in een woelige week.
Toen Pieter me vertelde dat hij net als ik socioloog is
van opleiding, kon het feest al helemaal
niet meer stuk. Terwijl ik lustig van de pikante worst zat te smikkelen,
legde Pieter me uit hoe hij op het idee kwam om met Pasado te beginnen.
Wie is Julie?
Mademoiselle Julie soigneert haar gasten graag en brengt hen verhalen over de Dingen Des Menschen, met focus op food, travel en alles wat mooi is. Kom binnen en zet u!
Mogelijk gemaakt door Blogger.