Afgelopen week deed ik me tegoed aan wat me-time. Een behoorlijk bekakt woord vind ik dat, ook al ben ik het concept zelf best genegen. Maar ach, wie ben ik om een kartonnen doos tegen te spreken?
In allerijl nog een selfie gemaakt van mijn vers gemodelleerde coiffure. De ervaring leert dat zo'n bolle kappershelm na een paar dagen onherroepelijk verdwijnt totdat de volgende knipbeurt zich aandient, omdat mijn eigen haardroogkunsten in de verste verte niet kunnen tippen aan the real thing. Maar bij deze ben ik gerust en kan ik binnen een paar weken met een kop vettig haar vrolijk terugblikken op dit kleine kappersmomentje. Geniet intussen ook even mee van het fantastische filmbehang in ons toilet (ja, het licht zit daar fotografisch gezien vrij goed), wat voor alle duidelijkheid een erfenis is van de vorige eigenaars. Ooit verlossen we Charlie Chaplin wel uit z'n lijden, ooit.
DINSDAG
Gaan badderen in de Thermen van Spa, met een geweldige cadeaubon die ik nog op te souperen had. En omdat ik de dingen graag goed doe, karde ik maar meteen naar het überwellnessoord van ons land, om tussen de gepensioneerden langs de rand van het zwembad een dutje te doen en wat zorgen uit te zweten in de sauna. Helaas heb ik geen foto van mezelf in de jacuzzi in de aanbieding, één selfie per keer zal wel volstaan.
WOENSDAG
Niet langer in, maar deze keer óp het water, in Het Vinne in Zoutleeuw. Schoon jong! Tegelijk ook de perfecte dag om afscheid te nemen van de herfstzon, zo vlak voor de regensluizen opentrokken en de thermometer in een diep dal wegzakte. Naar 't schijnt kan je langs een mooie route vlotjes met de fiets naar Het Vinne, maar lui als ik was reed ik natuurlijk knal de parking op. Recht op doel af, je kent het wel. Volgende keer beter, beloofd.
DONDERDAG
Eerst een zeer mooi concert van Richard Hawley in het Koninklijk Circus meegemaakt (wat een zaal jong, wat een zaal!), om nadien op de terugweg even een glimp van Sint-Michiel en Sint-Goedele op te vangen. Het was toen al behoorlijk rustig op straat, zelfs nog voor er sprake was van niveau 4. Zo is het natuurlijk wel gemakkelijk om me-time te beleven, als er geen kat (pun intended) op straat loopt. Vreemde tijden.
VRIJDAG
Los van enig dreigingsniveau besloot ik vrijdag de zetel wat aandacht te schenken, met een zeer lekkere Gauloise in de aanslag. Amberkleurig, zoet en een beetje kruidig: perfect voor een herfstavond.
ZATERDAG
Op vadrouille naar het MAS in Antwerpen, waar ik de tijdelijke expo over Antwerpen en Istanboel ten zeerste kan aanraden. De vaste collectie kan me minder bekoren, maar dat liet ik niet aan mijn hart komen, want: knap gebouw zeg! Na afloop ging ik me nog even warmen aan een bak troost bij Broer Bretel. Safe and warm. En al.
ZONDAG
Stilaan loopt #boostyourpositivity ten einde, maar niet zonder een laatste vraag te stellen: quality time met de familie, wat betekent dat voor jou?
Heel wat, als je 't mij vraagt. Ik herinner me massa's fijne momenten met mijn neefjes en nichtjes, toen het leven simpel was en de grasvlekken op onze jeans de voornaamste bekommernis vormden. We gooiden over witte betonplaten wat plastieken ballen naar elkaar en slopen om beurten bij de buurman in de tuin om de munitie die over de haag gevlogen was, terug te halen. En en passant die zwarte kat even te aaien. Dat we de duiven van de nonkel niet aan het schrikken mochten brengen vergaten we wel eens, en dat we snel aan tafel moesten komen wanneer de ossentong in madeirasaus klaar was soms ook. Ah, heerlijke, zorgeloze tijden.
Maar inmiddels tikt de tijd onverbiddelijk verder en wordt iedereen ouder, wijzer en grijzer. Je staat je plaats aan de kindertafel af aan de jongste telgen en beseft dat je tot het middensegment bent gaan behoren. Best handig eigenlijk, want intussen ben je helemaal je eigen baas, die gele limonade geruild heeft voor witte wijn en via die weg kennismaakte met het concept 'bob' en andere levenswijsheden.
Hoe lang die momenten blijven duren? Dat weet niemand. Net daarom moet je ze omarmen, en kan het geen kwaad om de zaken af en toe te koesteren. Want wanneer tradities dreigen te verdwijnen, doe je je stinkende best om ze in leven te houden. Dat is van alle tijden, en dat is vooral heel waardevol. Dus zijn we blij wanneer we af en toe wat kaarsen kunnen branden en occasioneel met armen en bezemstelen mogen zwaaien. When the Going Gets Tough, Dynamite en Sun of Jamaica: het zullen altijd knallers van formaat blijven, willen of niet.
En zie, dat maakt familie nu zo mooi: iedereen die er bij komt of er terug uit vertrekt, jong, oud, habitué of nieuwkomer, drukt z'n stempel en laat z'n spoor na. Je kan het niet grijpen, je kan het niet vastpakken. Maar je kan alleen beseffen dat de tijd steeds verder gaat en dat niets voor eeuwig is. Pak mekaar daarom af en toe maar nekeer goed vast, en kijk intussen eens naar hoe schoon het allemaal wel niet is. Want wat je hebt, dat nemen ze je niet meer af.
Kijk eens aan, Chez Julie blaast drie kaarsjes uit! Drie volle jaren in de virtuele ether, wie had dat ooit durven denken zeg?
Omdat ik jullie moeilijk allemaal afzonderlijk een cupcake kan mailen (ze zouden er nogal plat uitkomen, ziet ge), ben ik zo vrij jullie een tekstueel overzicht te presenteren van wat ik de afgelopen drie jaar zoal heb uitgevreten. Kwestie van toch enigszins bij de eetmetaforen te blijven.
Daar gaan we!
DE MEEST GELEZEN BLOGPOSTS
Cijfermania. Over hoe ik pas een accordeon in mijn bezit had en verwoede pogingen ondernam om er de eerste klanken uit te krijgen. Tot groot jolijt van onder meer de Nederlandse experts.
5 fijne blogs om te volgen. Een overzicht met toffe blogs die ik in de loop der tijd ontdekte en die ik jullie ten stelligste aanraad. Nog steeds zeer actueel!
Sint-Truiden by lights. Fotoverslag van een avondwandeling in een feeëriek verlicht Sint-Truiden, dat zeer gesmaakt werd door de Truienaars en de plaatselijke toeristische dienst.
Julies Aha-Moment: Balls & Glory Brussel. Laat Julie wat lyrisch doen over eten en de wereld wordt voor heel even een betere plaats. Exact wat hier gebeurde.
Fleurige flaters. Over het jeugdtrauma genaamd 'klasfoto'. Ik ben de derde van rechts op de tweede rij, te beginnen van boven. Voilà, nu weet ge het.
DE KLEINE PARELTJES
... oftewel de blogposts waar ik zelf best trots op ben. Omdat ze een thema aansnijden dat reacties losmaakte, omdat ze heerlijk nostalgisch zijn of gewoon omdat ze een mooie portie kolder en vertier bevatten.
Tik tak twintig. Het moment waarop ik besefte dat de 30 dichterbij kwam en ik me afvroeg of ik lijnrecht op een midlifecrisis afstevende. Wat achteraf gezien allemaal nogal bleek mee te vallen, een paar extra rimpels en grijze haren buiten beschouwing gelaten natuurlijk.
Music & more. Mijn hoogst persoonlijke verslag van het Dranouterfestival editie 2014. Achteraf bleek daar zelfs nog enige wetenschappelijke relevantie in te zitten. Schoon toch, zo'n veldwerk?
Scotland the brave. Een klein nostalgisch momentje waarop ik even stilstond bij mijn passage in Glasgow en omstreken. Naar 't schijnt spreken de mensen er daar nu nog over.
20 dingen die ik leerde in mijn 20er jaren. Mijn manier om te verwerken dat ik 30 werd. De levenswijsheid spat van het scherm, niet te doen!
Vrinder, ofte Tinder voor de vrienden. Het resultaat van een licht filosofische bui, die me de vraag deed stellen hoe volwassen mensen nieuwe vrienden maken.
DE LEUKSTE BLOGS
Het internet zou zo'n leuke plek niet zijn zonder al die andere bloggers, die me keer op keer weten te inspireren: Miss Pixie's Blog, Miss Fabuleus, Josie's Little Things, Paper Boats, Team Confetti, Shout your heart out, About E, Crema Catalana, Last Days of Spring, Chickslovehappiness, en nog vele anderen!
Misschien komen we elkaar binnenkort wel tegen op de #boostyourpositivity blog brunch?
Misschien komen we elkaar binnenkort wel tegen op de #boostyourpositivity blog brunch?
DE TOEKOMSTPLANNEN
Massa's, uiteraard. Verwacht jullie maar aan de gebruikelijke pret en ongein, aangevuld met wat mooie foto's en leuke rubriekjes. Misschien waag ik me wel aan bewegende beelden? Of publiceer ik een baanbrekend interview? Of leer ik accordeon spelen met mijn tenen?
Zeg het mij, wat zouden jullie in de toekomst graag zien passeren Chez Julie? U vraagt, wij draaien! (maar hou het wel deftig he)
En dan nu: op naar de 4 jaar!
Donkere herfstavonden: soms vraagt dat om wat nostalgie naar zomerse tijden. Exact wat me onlangs te beurt viel, toen ik door mijn fotocollectie bladerde en op een selectie van een aantal zomers terug stootte. Rondtoeren in de States, in een veel te grote Dodge Charger op eindeloze wegen, hoe tof was dat jong?
Omdat er onder jullie misschien nog wel wat herfstige nostalgische zieltjes zitten, laat ik jullie graag even meegenieten van een aantal pareltjes uit die reis. 't Is niks jong, graag gedaan!
Beginnen deden we voor een kleine week in New York, de stad die nooit slaapt en die zeer veel wandelende inwoners met koffiebeker huisvest. Ongelooflijk hoe klein je je opeens voelt tussen al die wolkenkrabbers.
En precies daarom was ik zo'n fan van ons logement in Queens, op een paar metrohaltes van Manhattan. Zeg nu zelf, voor zo'n zicht wil je het eiland toch wel even verlaten? Zin om postkaartplaatjes te schieten? Rep u naar de dokken van Long Island City!
Een paar dagen later doken we, na een klein powernapje op het vliegtuig, terug op. Aan de Westkust begot! Tip voor Las Vegas: laat u eens goed gaat en boek een chique hotel, want die dingen zijn helemaal niet zo duur omdat men ervan uitgaat dat je je vakantiecentjes toch wel zal vergokken. De uitgang van je hotel vinden is trouwens al een attractie op zich :-)
En als je dan toch in Las Vegas bent, maak dan meteen even een ommetje langs de Grand Canyon. Wat zei ik ook alweer over kleine nietige mensen tussen grootse elementen?
Verder onthou ik vooral dat roadtrippen enige gewenning vraagt. Enfin, dat deed het toch bij mij. Het rondrijden is een attractie op zich, en niet enkel een manier om je van punt A naar B te verplaatsen. Op de E40 ja, daar doe je dat, maar heb je op de parking in Sterrebeek ooit al zo'n mooi uitzicht gezien?
Respecteer ook altijd de bordjes. Honden aan de leiband in Bodie en...
... niet in de ravijn stappen in het Yosemite National Park aub.
Wil iemand me terug naar het strand van Santa Monica rollen asjeblief? Met de Beach Boys op de achtergrond? Dank!
Oh, en vis, heerlijke vis, de beste vis ooit! Gegeten bij Rock 'n Fish in Laguna Beach, die helaas niet meer blijkt te bestaan op die locatie. Maar geen nood, op Manhattan Beach en in Downtown LA kan je nog twee vestigingen vinden.
Tramrijden in San Francisco: voor de ene een gigantische tourist trap, voor de andere de attractie van je leven. Wat je er ook van vindt, waag je er toch maar even aan. Wel geen zonnecrème beginnen smeren wanneer je op de tram staat te wachten, want je krijgt niet veel tijd om aan boord te springen. En je met vettige handjes proberen vasthouden terwijl de tram een helling oprijdt... nou ja :-)
Man, wat een schone vakantie was dat zeg! Doet me geweldig veel goesting krijgen om er nog eens voor lange tijd op uit te trekken. Wat ik ooit nog wel eens zal doen, wanneer tijd en budget zich op een enigszins schappelijk peil willen bevinden. In afwachting daarvan kan ik al beginnen dromen en plannen, en er alvast een korter tripje in Europa tegenaan gooien, toch?
Afgelopen zomer waagde ik me aan een avondlijke ronde door Tienen, met best wat aardig fotografisch materiaal tot gevolg (hoe dat er uitzag kan je hier checken). En toegegeven, ik dwaal al wel eens vaker tijdens den donker door de Tiense straten, maar meestal gebeurt dat zonder fototoestel rond mijn nek. En soms is mijn blik op die momenten iets minder scherp, dat ook.
Het werd dus hoog tijd om daar nog eens verandering in te brengen en de mooiste lens op mijn toestel te klikken. Want o wat hou ik van het moment waarop de straten leeglopen en je enkel nog wat ritselende bladeren hoort. Het resultaat van die nachtelijke escapade zie je hieronder, met foto's die voor de gelegenheid in een groezelige Halloweensfeer baden. Want het is er per slot van rekening de tijd van het jaar voor. Kijk maar even mee.
Tienen als spookdorp: 't is eens wat anders. En ook al denk je nu dat het in dat grimmige oord aan de Gete wel heel grauw en ongezellig moet zijn: geen paniek, de zon schijnt hier soms ook hoor :-)
Tijd om oktober uit te zwaaien! Een fijne maand, waarvan ik me vooral een heel koud begin en vervolgens een heel warm einde herinner. Zo zie je maar, weerkundige gemiddelden zeggen eigenlijk niks :-)
GEZIEN
Some Like it Hot, je weet wel, die oerklassieker met Marylin Monroe.
GEZIEN
Some Like it Hot, je weet wel, die oerklassieker met Marylin Monroe.
Deze oude kraker uit 1959 kampeerde al een tijdje op mijn digibox en kreeg onlangs eindelijk de kans om z'n kunstjes te tonen. Een zeer simpel verhaal (iets over mannen die zich als vrouwen verkleden en daarna Marilyn Monroe tegen het lijf lopen), een paar visuele grappen en toch ook wel enkele legendarische scenes. Meer moet dat soms echt niet zijn. Poe-poe-pi-doe!
GEHOORD
Funeral van Arcade Fire.
Een album dat inmiddels al een dikke 10 jaar oud is, maar dat op die tijd wel de status van onverwoestbare klassieker heeft verworven. En terecht. Een geschift Canadees orkest dat videoclips in bossen opneemt en niet vies is van wat viool, accordeon en kerkorgel op het podium: helemaal mijn ding. En dus mag dat album dezer dagen bij wijze van herontdekking vrolijk toertjes draaien in mijn wagen. Want een nummer als Rebellion (Lies) krijg je gewoon niet kapot, zelfs niet na de honderdduizendste keer.
Dit zoetig bruin biertje is ideaal om thuis in de zetel te degusteren, maar bij mooie gelegenheden leent het zich ook perfect tot consumptie aan een houten chalet. Je weet wel, dat type constructie dat het hele jaar door op markten en pleinen opduikt en je daags nadien met lichte hoofdpijn laat terugblikken op een fijn event. En dat terwijl de kerstperiode nog niet eens van start gegaan is, oh boy :-)
GEROKEN
De herfst!
Zalig seizoen, zeker in combinatie met de aangename temperaturen die ons dezer dagen te beurt vallen. Alleen jammer dat de herfst in Tienen gepaard gaat met een zoete, weeë suikerbietengeur, een odeur die echte Tienenaren naar verluidt zelfs niet meer ruiken. Of toch minstens als wezenlijk onderdeel van een geslaagde herfst beschouwen. Zou ik die fase ooit bereiken?
GEVOELD
GEVOELD
Natte voeten.
Een herfstige tuin mag dan wel heel hard uitnodigen om mooie plaatjes te maken, het vereist tegelijk ook een outfit die toch een beetje conform het seizoen is. Helaas. Na slechts een paar seconden beseften mijn tenen en ik dat het gazon toch niet meer zo droog is als in de zomer :-)
Zo, dat was oktober, een maand vol streekbieren, warme kleuren en instant gezelligheid. Als dat de toon zet voor november, ben ik zeer benieuwd naar wat volgende maand komen gaat!
Zo, dat was oktober, een maand vol streekbieren, warme kleuren en instant gezelligheid. Als dat de toon zet voor november, ben ik zeer benieuwd naar wat volgende maand komen gaat!
Wie is Julie?
Mademoiselle Julie soigneert haar gasten graag en brengt hen verhalen over de Dingen Des Menschen, met focus op food, travel en alles wat mooi is. Kom binnen en zet u!
Mogelijk gemaakt door Blogger.